Dziś Kościół Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Chełmnie jest tematem cieszącym się dużym zainteresowaniem i znaczeniem w społeczeństwie. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na codzienne życie ludzi, znaczenie w środowisku akademickim czy wpływ na rozwój technologiczny, Kościół Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Chełmnie zdołał przyciągnąć uwagę zarówno ekspertów, jak i fanów. W miarę zagłębiania się w ten artykuł będziemy badać różne aspekty Kościół Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Chełmnie, jego implikacje dla dzisiejszego społeczeństwa i jego potencjał na przyszłość. Od swoich początków do współczesnej ewolucji, Kościół Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Chełmnie okazał się tematem wartym analizy i refleksji, a ten artykuł ma na celu dokładne zbadanie go, aby zrozumieć jego znaczenie i znaczenie dzisiaj.
![]() | |||||||||
kościół filialny | |||||||||
![]() | |||||||||
Państwo | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||||
Wyznanie | |||||||||
Kościół | |||||||||
Parafia | |||||||||
Wezwanie | |||||||||
Wspomnienie liturgiczne | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie Chełmna ![]() | |||||||||
Położenie na mapie Polski ![]() | |||||||||
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego ![]() | |||||||||
Położenie na mapie powiatu chełmińskiego ![]() | |||||||||
![]() | |||||||||
Strona internetowa |
Kościół św. Piotra i św. Pawła – dawny kościół dominikański, od 1829 do 1945 ewangelicki, obecnie filialny w parafii Wniebowzięcia NMP, położony w północno-wschodniej części starego miasta w Chełmnie, w bloku ograniczonym ulicami Wodną i Kościelną oraz murami miejskimi. Fasada kościoła stanowiła pierwowzór fasady katedry warszawskiej[2].
Dominikanie przybyli do Chełmna prawdopodobnie już w 1233 (a więc w roku lokacji miasta). Istniejący dzisiaj kościół zaczęto wznosić od w 4. ćwierci XIII wieku, chociaż w obrębie późniejszej neogotyckiej kruchty istnieją wcześniejsze fragmenty budowli późnoromańskiej z lat ok. 1240–1250. W pierwszej połowie XIV wieku zbudowano korpus, najpierw w postaci niesymetrycznej dwunawowej hali o sześciu przęsłach; w trzeciej ćwierci XIV w. dobudowano trzecią bardzo wąską nawę północną, z tego czasu pochodzi również szczyt zachodni. W drugiej połowie XVII wieku wnętrze korpusu całkowicie przebudowano ze zmianą programu przestrzennego na czteroprzęsłową bazylikę i założeniem nowych sklepień. Z końca XIX wieku pochodzą przybudówki – kruchta zachodnia i zakrystia od północy.
Kościół jest murowany z cegły. Z zewnątrz zachował cechy gotyckie, wnętrze korpusu jest zbarokizowane[3]. Obecnie jest to czteroprzęsłowa niesymetryczna bazylika o bardzo wąskiej nawie północnej, przed barokizacją był trójnawową, sześcioprzęsłową halą. Zachowane w pierwotnej postaci prezbiterium jest trójprzęsłowe, zamknięte od wschodu pięcioma bokami ośmioboku, sklepione krzyżowo-żebrowo, w przęśle środkowym gwiazdą czteroramienną. Od zewnątrz jest opięte uskokowymi skarpami, przez ich gęste ustawienie wzmacniającymi wertykalizm budowli. Wyróżnia się również zachodni szczyt korpusu, dzielony gęsto ustawionymi pod kątem lizenami przechodzącymi w pinakle.
Dawne bogate, późnobarokowe i rokokowe wyposażenie wnętrza zostało w większości usunięte po przejęciu kościoła przez ewangelików. Na miejscu zachowała się tylko kilka elementów: późnobarokowy ołtarz główny, wzorowany na ołtarzu kościoła NMP w Toruniu, drewniane rokokowe stalle w prezbiterium, dekorowane ornamentem rocaille i wolutami, przy filarze w nawie głównej rokokowa ambona, na której baldachimie cztery putta przedstawiające personifikacje kontynentów[3].