Kazimierz Błeszyński (filozof)
W obecnym kontekście Kazimierz Błeszyński (filozof) stał się powracającym tematem rozmów w różnych obszarach. Jego znaczenie i wpływ wywołały szerokie zainteresowanie i debatę wśród ekspertów i ogółu społeczeństwa. Ten artykuł ma na celu analizę i zbadanie różnych aspektów związanych z Kazimierz Błeszyński (filozof), zapewniając kompleksową wizję, która pozwala czytelnikom w pełni zrozumieć jego znaczenie i zakres. W tym duchu omówione zostaną różne perspektywy i podejścia, aby zaoferować kompletną i wzbogacającą wizję Kazimierz Błeszyński (filozof). Bez wątpienia ta lektura będzie interesująca i przydatna dla wszystkich osób zainteresowanych dalszym zrozumieniem tego ekscytującego tematu.
.png)
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Język |
polski |
| Dziedzina sztuki | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Kazimierz Błeszyński herbu Suchekomnaty[1] (ur. 1 maja 1881 w Stawie, gm. Gruszczyce, zm. 17 lutego 1972 w Łodzi[2]) – polski filozof, poeta, dramaturg, tłumacz, krytyk literacki, działacz rewolucyjny.
Życiorys
Błeszyński pochodził z rodziny szlacheckiej, która zubożała po powstaniu styczniowym[3]. W młodości mieszkał w Żelisławiu k. Błaszek. Jego ojciec był prawnikiem i rotmistrzem w wojsku[4][2]. Błeszyński uczęszczał do szkoły w Radomsku[3] oraz do III Gimnazjum w Warszawie[4][2]. Następnie służył jako podchorąży armii carskiej. Tam działał we Wszechrosyjskim Związku Oficerów, agitował wśród żołnierzy i kolportował pisma rewolucyjne, do których pisywał artykuły[3]. Ponadto publikował m.in. w „Chimerze”, „Krytyce” i „Nowej Gazecie”[4]. Następnie studiował przyrodoznawstwo na Uniwersytecie Warszawskim, lecz został wydalony ze studiów za udział w konspiracji i skazany na warszawskie więzienie[2][3] (w którym odsiadywał z Feliksem Perlem)[2]. Z aresztu uciekł przez Galicję, udając się na emigrację[3]. Następnie studiował filozofię kolejno w Berlinie u Georga Siemela i Aloisa Riehla, później studiował w Lipsku i Heidelbergu[3]. Przez kilka lat mieszkał w Paryżu, gdzie słuchał wykładów Henriego Begsona[3], a następnie w Brukseli[4][2], gdzie wykładali uczniowie tego filozofa[3]. Podczas emigracji pisywał artykuły do „Robotnika”, „Myśli filozoficznej”, „Nowej Gazety” w Warszawie i „Krytyki Krakowskiej”, gdzie miał stałą rubryczkę. Publikował również artykuły filozoficzne w pismach niemieckich[3].
Podczas I wojny światowej, gdy Belgia znalazła się pod okupacją niemiecką, z jego inicjatywy zaczęto wydawać podziemne pismo „Le Flambeau”[3]. Ponadto Błeszyński redagował pismo rewolucyjne „Sołdatskij listok”[2]. Po wojnie był wykładowcą propedeutyki filozofii w gimnazjum Wojciecha Górskiego w Warszawie, a następnie pracował jako urzędnik cenzurujący filmy w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i pracownik Państwowego Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych[5] oraz był doradcą literackim i recenzentemTowarzystwa Wydawniczego „Rój”[5][3]. Został także członkiem Towarzystwa Filozoficznego oraz redaktorem „Przeglądu Filozoficznego”. Był patronem debiutu Poli Gojawiczyńskiej, pisywał artykuły do „Wiadomości Literackich”[3] Ponadto napisał i wystawił dwa dramaty: „Badyle i pąki” (1917) wystawione w warszawskim Teatrze Rozmaitości, i „Skromną Hankę” (1921) wystawioną w Teatrze Miejskim w Łodzi[2].
Podczas II wojny światowej przebywał w Warszawie[2]. Tam, mieszkając na Saskiej Kempie, opiekował się młodym Leszkiem Kołakowskim[6][7]. Po upadku powstania warszawskiego, został wywieziony do Jędrzejowa, następnie przebywał w Miechowie i Krakowie[2]. Po II wojnie światowej zamieszkał w Łodzi, w Domu Literatów[3], gdzie zajmował się pracą literacką. Był autorem tłumaczeń m.in. Bergsona i Marksa, a także utworów dramatycznych i wierszowanych. Napisał m.in. wspomnienia „O mnie i nie o mnie” (wyd. I, Łódź 1961; wyd. II Łódź 1963)[5]. Był członkiem łódzkiego Oddziału Związku Literatów Polskich[3].
Życie prywatne
Kazimierz Błeszyński pochodził z rodziny szlacheckiej, z Błeszyńskich herbu Suchekomnaty. Był synem Zdzisława Tomasza (ur. ok. 1832) – powstańca styczniowego, dziedzica dóbr Zelisław, rotmistrza 4 szwadronu 1 pułku Kaliskiej Brygady Kawalerii Narodowej i Heleny z domu Sękowskiej, córki Franciszka i Karoliny z domu Drotkiewicz. Miał troje rodzeństwa z pierwszego małżeństwa jego ojca – Ludwikę Józefę Bronisławę (ur. 1865), Tomasza Abdona Albina (ur. 1863) i Józefa Beniamina (1867)[1].
Był bliskim przyjacielem Franciszka Fiszera[3]
Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[5] (kwatera 269-1-10,11,12)[8].
Tłumaczenia
- Henri Bergson: „Wstęp do metafizyki” (1912), (Myśl i Ruch) (1963)[9],
- Nikołaj Czernyszewski: „Pisma Filozoficzne” (1961)[10],
- Fiodor Dostojewski: „Młodzik” (1956)[2][11],
- Friedrich Engels: „W kwestii mieszkaniowej” (1949)[12],
- Mark Gayn: „Dziennik Japoński” (1954)[13],
- Hermann Hesse „Sidharta”[3],
- Alphonse Labbé: Cytologia doświadczalna (1900)[9],
- Włodzimierz Lenin: „Zeszyty Filozoficzne”[2],
- Michaił Łomonosow „Pisma filozoficzne” (1956)[14],
- Karl Marx: „Nędza filozofii”[2], „Dzieła” (1969)[15],
- Franz Mehring: „Legenda o Lessingu. Przyczynek do historii i krytyki pruskiego despotyzmu i klasycznej literatury” (1960)[16],
- Jean Artur Rimbaud „Iluminacje” i „Sezon w piekle”[3].
Publikacje
W związku z cenzurą carską, publikując używał wielu pseudonimów, ponadto swoich prac nie gromadził i gubił, a także części z nich nie wydał w formie książkowej[3].
- „O Jaśni i Ciemni Bytowej”[3],
- „Monizm a filozofia” (1912),
- „Magnus parens”, Wiadomości Literackie (1924)[2],
- „Andrzeja Struga postawa duchowa” (1938)[17],
- „Szekspir i owce” (1961),
- „O mnie i nie o mnie” (1961, 1963)[5][2],
- „Wywoływanie Boga” (1964)[18].
Odznaczenia
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)[19],
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1955)[20],
- Honorowa Odznaka Miasta Łodzi (1965)[21].
Przypisy
- ↑ a b Elżbieta Halina Nejman, Szlachta Sieradzka XIX wieku. Herbarz , 2017, s. 65.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Jan Koprowski, Pamięci pana Kazimierza, „Odgłosy” (10), bc.wbp.lodz.pl, 5 marca 1972 (pol.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s Józef Henryk Wiśniewski, Kazimierz Błeszyński, „Odgłosy” (40), bc.wbp.lodz.pl, 3 października 1974 .
- ↑ a b c d Na rogu świata i nieskończoności: wspomnienia o Franciszku Fiszerze, Państwowy Instytut Wydawniczy, 1985, ISBN 978-83-06-01067-1 (pol.).
- ↑ a b c d e Paweł Hertz, Zbiór poetów polskich XIX w., Państwowy Instytut Wydawniczy, 1959 (pol.).
- ↑ Wyjątkowa kolekcja w zbiorach Muzeum Dyplomacji i Uchodźstwa Polskiego , ukw.edu.pl (pol.).
- ↑ Odszedł filozof-rewizjonista. Rzeczpospolita, 2009-07-17/18. .
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: Kazimierz Błeszyński, Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne .
- ↑ a b Henri Bergson, Myśl i ruch. – Wstęp do metafizyki. – Intuicja filozoficzna. – Postrzeżenie zmiany. – Dusza i ciało. W przekładzie Pawła Beylina i Kazimierza Błeszyńskiego. Wstępem poprzedził P. Beylin, 1963 (ang.).
- ↑ Nikolai Gavrilovich CHERNUISHEVSKY, Pisma Filozoficzne. Przełożyli Wiera Bieńkowska i Kazimierz Błeszyński. Wstępem i przypisami opatrzył Andrzej Walicki, 1961 (ang.).
- ↑ Fiodor Dostojewski, Młodzik: powieść tłumaczyli M. Bogdaniowa i K. Błeszynski, Państwowy Instytut Wydawniczy, 1956 (ang.).
- ↑ Friedrich Engels, W kwestii mieszkaniowej, Książka i Wiedza, 1949 (pol.).
- ↑ Mark Gayn, Dziennik japoński, Książka i Wiedza, 1954 (pol.).
- ↑ Mihail Vasil’evič Lomonosov, Pisma filozoficzne, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1956 (pol.).
- ↑ Karl Marx, Dzieła: Marzec 1872 – maj 1875 / [Tłum. Jerzy Dewitz ; Kazimierz Błeszyński u. a. Red. Izabela Strumińska], Książka i Wiedza, 1969 (niem.).
- ↑ Mehring, Legenda o Lessingu. Przyczynek do historii i krytyki pruskiego desoptyzmu i klasycznej literatury, tłum. K. Błeszyński , google.com .
- ↑ Kazimierz Błeszyński, Andrzeja Struga postawa duchowa, 1938 (pol.).
- ↑ Twórczość, RSW „Prasa-Książa-Ruch”, 1991 (pol.).
- ↑ Uchwałą Rady Państwa z dnia 28 lutego 1955 r. nr 0/350 – na wniosek Ministra Kultury i Sztuki – odznaczeni zostają „Medalem 10-lecia Polski Ludowej”, OpenLEX, 28 lutego 1955 (pol.).
- ↑ Uchwała Rady Państwa z dnia 19 lipca 1955 r. nr 0/1310., 19 lipca 1955.
- ↑ Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m. Łodzi, t. 11, bc.wbp.lodz.pl, 14 października 1965 .