W dzisiejszym świecie Karin Wallgren-Lundgren to temat, który zyskał duże znaczenie w różnych obszarach. Od poziomu osobistego po profesjonalny, Karin Wallgren-Lundgren przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Jego wpływ był odczuwalny w społeczeństwie, kulturze, polityce i technologii, wywołując szeroką debatę i dyskusję. W tym artykule zbadamy różne aspekty Karin Wallgren-Lundgren i jego wpływ na nasze życie. Od jego początków po obecną ewolucję, w tym implikacje i konsekwencje, zagłębimy się w szczegółową analizę Karin Wallgren-Lundgren, aby zrozumieć jego znaczenie i rolę we współczesnym świecie.
![]() | |||||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
19 maja 1944 | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
166 cm | ||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||
|
Karin Elisabeth Wallgren-Lundgren z domu Wallgren (ur. 19 maja 1944 w Göteborgu[1]) – szwedzka lekkoatletka, sprinterka, halowa mistrzyni Europy z 1967, dwukrotna olimpijka.
Wystąpiła w biegu na 200 metrów i biegu na 400 metrów na mistrzostwach Europy w 1966 w Budapeszcie, w obu konkurencjach odpadając w półfinałach[2].
Zdobyła dwa medale na europejskich igrzyskach halowych w 1967 w Pradze: złoty w biegu na 400 metrów (wyprzedziła Lię Louer z Holandii i Ljiljanę Petnjarić z Jugosławii) oraz srebrny w biegu na 50 metrów (przegrała z |Margit Nemesházi z Węgier, a wyprzedziła Galinę Bucharinę ze Związku Radzieckiego)[3].
Odpadła w półfinale biegu na 400 metrów i eliminacjach biegu na 200 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1968 w Meksyku[1]. Na mistrzostwach Europy w 1969 w Atenach zajęła 5. miejsce w finale biegu na 400 metrów, 6. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów, a szwedzka sztafeta 4 × 100 metrów z jej udziałem zakwalifikowała się do finału, lecz w nim nie wystąpiła[4].
Wallgren-Lundgren zajęła 4. miejsce w biegu na 400 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1970 w Wiedniu[5]. Na mistrzostwach Europy w 1971 w Helsinkach zajęła 6. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów, 8. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów, a także odpadła w półfinale biegu na 400 metrów i eliminacjach biegu na 200 metrów[6]. Odpadła w ćwierćfinale biegu na 400 metrów oraz eliminacjach sztafet 4 × 100 metrów i 4 × 400 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium[1].
Wallgren-Lundgren była również wicemistrzynią w biegu na 100 metrów i biegu na 200 metrów w mistrzostwach nordyckich w 1965[7].
Była mistrzynią Szwecji w biegu na 100 metrów w latach 1966 i 1968–1971, w biegu na 200 metrów w latach 1962, 1965, 1966, 1968–1970 i 1972 oraz w biegu na 400 metrów w latach 1966 i 1968–1972[8], a w hali mistrzynią w biegu na 60 metrów w 1967 oraz w biegu na 400 metrów w 1967 i 1970[9]
Dwukrotnie poprawiała rekord Szwecji w biegu na 100 metrów do czasu 11,5 s (17 lipca 1967 w Oslo), sześciokrotnie w biegu na 200 metrów do czasu 23,3 s (16 sierpnia 1970 w Växjö), sześciokrotnie w biegu na 400 metrów do czasu 52,8 s (3 lipca 1970 w Zurychu), trzykrotnie w sztafecie 4 × 100 metrów do czasu 45,30 s (14 sierpnia 1971 w Helsinkach) i dwukrotnie w sztafecie 4 × 400 metrów do czasu 3:32,62 (9 września 1972 w Monachium)[10].