Kalkin

Kalki (dewanagari कल्कि, trl. kalki, biel), odmieniane także jako Kalkin, Kal, lub Karki, to przepowiedziane dziesiąte wcielenie Wisznu, będące ostatnią z inkarnacji Stwórcy. Wisznuizm informuje, że w tym wcieleniu ludzka postać przybrana zostaje w celu ostatecznego uporządkowania wszelkich spraw, a także wskazania Ludzkości kierunku, nawracając ich tym samym, by odróżniali co dobre od zła, korzystali z rozumu, oraz rozsądku, a także żyli Oni zgodnie z wartościami moralnymi, etyką, oraz postępowali w sposób interpretowany przez ludzkie rozumowanie jako „te dobre”.

Imię Kalki pochodzi od słowa Kal, oznaczającego „Czas”, natomiast za pierwotny termin od którego pochodzi samo Imię uznaje się słowo Karki, oznaczające „Biel”, które to z upływem czasu ewoluowało do współczesnych form, czyli Kalki, lub Kalkin. Zostało to potwierdzone dzięki aż dwóm znalezionym wersjom rękopisów „Mahabharata”( tj. m.in rękopis G3.6), w których księgi Wersetów Sanskryckich odnoszą się do Inkarnacji Wcieleń Boskich jako „Karki”^[1]

Kalkin to postać mesjanistyczna, której nadejście będzie zwiastować koniec obecnej kosmicznej ery zła, kalijuga, i rozpoczęcie nowego złotego wieku, czyli satjajugi. Według puran objawi się on jako wojownik na białym koniu z mieczem aby zniszczyć zło^[2] oraz oddać ziemię „dwakroć urodzonym" dwidźa^[3].

• wahana