Johann Heinrich Roos

W dzisiejszym świecie Johann Heinrich Roos stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu dużej liczby osób. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy znaczenie w dziedzinie nauki, Johann Heinrich Roos przyciągnął uwagę zarówno ekspertów, jak i entuzjastów. W tym artykule szczegółowo zbadamy najważniejsze aspekty Johann Heinrich Roos, analizując jego wpływ w różnych obszarach i jego ewolucję w czasie. Od jego początków do obecnego stanu – wyruszymy w ekscytującą podróż, aby dogłębnie zrozumieć wszystko, co Johann Heinrich Roos ma do zaoferowania.

Johann Heinrich Roos
Ilustracja
Autoportret, 1682, Herzog Anton Ulrich-Museum
Data i miejsce urodzenia

29 września 1631
Otterberg

Data i miejsce śmierci

3 października 1685
Frankfurt nad Menem

Narodowość

niemieckie

Dziedzina sztuki

malarstwo

Epoka

barok

Multimedia w Wikimedia Commons
Włoski pejzaż

Johann Heinrich Roos (ur. 29 września 1631 w Otterbergu, zm. 3 października 1685 we Frankfurcie nad Menem) – niemiecki malarz i grafik barokowy. Brat malarza scen historycznych Theodora Roosa i ojciec pejzażystów Philippa Petera (Rosa di Tivoli) i Johanna Melchiora.

Rodzina Roosa wyemigrowała w czasie wojny trzydziestoletniej do Wesel, a w 1640 roku do Amsterdamu. Przyszły malarz uczył się tam kolejno u Guilliama Dujadina, Cornelisa de Bie i Barenta Graata. W latach 1650–1654 podróżował po Włoszech, później mieszkał we Frankfurcie nad Menem. Pracował m.in. dla dworów w Moguncji i Kassel, był też malarzem nadwornym Karola Ludwika Wittelsbacha w Heidelbergu (1664). Artysta miał pięcioro dzieci, czterech synów i córkę. Zmarł w wyniku oparzeń jakich doznał podczas pożaru jego domu we Frankfurcie.

Johann Heinrich Roos był wszechstronnym twórcą, malował portrety i obrazy religijne, jednak największe uznanie zyskał jako pejzażysta i twórca scen pasterskich z ruinami w tle i zwierzętami. Jego prace są licznie reprezentowane w kolekcjach europejskich i amerykańskich m.in. w Muzeum Historii Sztuki w Wiedniu, Fine Arts Museums of San Francisco, Detroit Institute of Arts, Dulwich Picture Gallery w Londynie i Minneapolis Institute of Arts.

Bibliografia

  • Malarstwo austriackie, czeskie, niemieckie, węgierskie 1500-1800. Warszawa: Muzeum Narodowe w Warszawie, 1964, s. 81-84.
  • Artykuł w Artinfo.pl. . (pol.).

Linki zewnętrzne