Jerzy III brzeski
Jerzy III brzeski to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Od momentu powstania wywołał on ożywioną debatę i wzbudził duże zainteresowanie zarówno wśród ekspertów, jak i ogółu społeczeństwa. Przez lata Jerzy III brzeski ewoluował i przybierał różne formy, dostosowując się do zmian społecznych, politycznych i technologicznych. W tym artykule szczegółowo zbadamy wpływ Jerzy III brzeski na nasze życie, analizując jego wiele aspektów i zastanawiając się nad jego znaczeniem we współczesnym społeczeństwie.
| |
| |
| Starosta Generalny Śląska | |
| Okres |
od 1654 |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Książę brzeski | |
| Okres |
od 1654 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Książę legnicki | |
| Okres |
od 1663 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Rodzeństwo |
Joachim |
| Żona |
Zofia Katarzyna ziębicko-oleśnicka (1601-1659) |
| Dzieci |
Dorota Elżbieta (1646-1691) |
| Żona |
Elżbieta Maria Karolina von Simmern (1638-1664) |
Jerzy III (ur. 4 września 1611 w Brzegu, zm. 4 lipca 1664 w Brzegu) – książę brzeski i legnicki. Syn Jana Chrystiana i Doroty Sybilli[1], starszy brat Ludwika IV i Chrystiana.
W 1639 po śmierci ojca Jana Chrystiana wraz z braćmi odziedziczył księstwo legnicko-brzeskie. Po śmierci Jerzego Rudolfa w 1653 nastąpił podział księstwa między trzech synów Jana Chrystiana. W 1654 w drodze losowania Jerzy III otrzymał księstwo brzeskie, Ludwik IV – księstwo legnickie, a najmłodszy Chrystian – księstwo wołowskie[2]. Po śmierci Ludwika IV w 1663, wraz z bratem Chrystianem objął panowanie nad księstwem legnickim. W 1654 Jerzy III otrzymał od cesarza Ferdynanda III Habsburga godność Starosty Generalnego Śląska[3].
Jerzy III był dwukrotnie żonaty; pierwszą żoną była poślubiona 22 lutego 1638 w Bierutowie Zofia Katarzyna, córka Karola II z Podiebradu, księcia oleśnicko-ziębickiego. Z małżeństwa tego pochodziła córka Dorota Elżbieta (1646–1691), wydana w 1663 za mąż za hrabiego Henryka von Nassau-Dillenburg; po śmierci Zofii Katarzyny Jerzy III ożenił się powtórnie z Elżbietą Marią Karoliną, córką Ludwika Filipa, palatyna na Simmern[4].
Przypisy
Bibliografia
- Jasiński Kazimierz, Rodowód Piastów śląskich, tom 1: Piastowie wrocławscy i legnicko-brzescy, Ossolineum, 1973
- Boras Z., Książęta piastowscy Śląska, Katowice 1974