W dzisiejszym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Jean-François Millet, temat, który przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i fanów. Od momentu pojawienia się Jean-François Millet wykazał swój wpływ na różne aspekty społeczeństwa, nauki, kultury i historii. Przez lata był przedmiotem debat, badań i badań, a jego wpływ stale ewoluował. W tej dogłębnej eksploracji Jean-François Millet zbadamy jego pochodzenie, znaczenie w dzisiejszym świecie i różne perspektywy, które istnieją wokół tego tematu. Przygotuj się na zanurzenie się w podróż, która obiecuje zaskoczyć, ekscytować i uczyć, gdy wspólnie odkrywamy ekscytujący wszechświat Jean-François Millet.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość |
Francuz |
Dziedzina sztuki | |
Epoka | |
Ważne dzieła | |
|
Jean-François Millet (ur. 4 października 1814 w Grouchy, zm. 20 stycznia 1875 w Barbizon) – francuski malarz i grafik tworzący w nurcie realizmu, jeden z czołowych przedstawicieli barbizończyków.
Jean-François Millet urodził się 4 października 1814 r. w osadzie Grouchy, w pobliżu Cherbourga. Pochodził z bogatej rodziny chłopskiej, której gospodarstwo położone było na wyniosłym brzegu, tuż nad kanałem La Manche[1].
Wykształcenie artystyczne zdobywał najpierw w Cherbourgu (1833-1837), pod okiem miejscowego portrecisty Bon Du Mouchela[1], a następnie w paryskiej École des Beaux-Arts, gdzie był uczniem P. Delaroche'a; uczęszczał też do pracowni Charlesa Suisse (tzw. Académie Suisse), inspirując się wówczas malarstwem dawnych mistrzów ze zbiorów Luwru. W początkach twórczości najchętniej malował sceny mitologiczne, a także portrety i pejzaże, nawiązując do malarstwa rokokowego Bouchera i Fragonarda.
Po negatywnym potraktowaniu jego prac zgłoszonych do Salonu Paryskiego w 1840 udał się do Normandii, poświęcając się malarstwu portretowemu i pejzażowemu. Po powrocie (1846) i przejściowym pobycie w stolicy, w 1849 osiadł w Barbizon. W nurcie realizmu zaczął tworzyć nastrojowe kompozycje z życia wsi. Sam pochodząc z normandzkiej rodziny chłopskiej, malował głównie wiejskie sceny rodzajowe z ukazywaniem etosu pracy chłopów, w których akcentował więź człowieka z naturą oraz sferę ludowej pobożności. W kolorycie licznie tworzonych pejzaży zbliżał się do późniejszych impresjonistów. Istotne znaczenie w jego dorobku mają liczne rysunki (pastele) oraz grafiki (szczególnie akwaforty).
Utrzymywał bliskie kontakty z Theodorem Rousseau i Honoré Daumierem.