Janusz Latalski

W dzisiejszym świecie Janusz Latalski to temat, który zyskał duże znaczenie we wszystkich obszarach społeczeństwa. Od polityki po technologię, kulturę i ekonomię, Janusz Latalski znacząco wpłynął na sposób, w jaki żyjemy i współpracujemy. Przez lata Janusz Latalski wywołał żarliwe debaty i przyniósł głębokie zmiany w sposobie, w jaki podchodzimy do różnych aspektów naszego codziennego życia. W tym artykule zbadamy różne aspekty Janusz Latalski i przeanalizujemy jego wpływ w różnych obszarach, aby lepiej zrozumieć jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo.

Janusz Latalski
Prawdzic
Rodzina	Latalscy herbu Prawdzic
Data śmierci	1557
Ojciec	Jan Latalski
Matka	Zofia ze Skockich
Żona	Barbara z Kretkowskich
Dzieci	Stanisław Latalski Janusz Latalski Jerzy Latalski Anna Janowa Krotoska

Janusz Latalski z Latalic i Łabiszyna herbu Prawdzic (zm. 1557) – wojewoda inowrocławski i poznański.

Syn Jana Latalskiego, kasztelana gnieźnieńskiego i Zofii Skockiej. Brat Jana, arcybiskupa gnieźnieńskiego. Poślubił Barbarę Kretkowską, córkę Mikołaja, wojewody inowrocławskiego. Z małżeństwa urodziło się pięcioro dzieci. Synowie: Stanisław (1531–1598), starosta inowrocławski i człuchowski, Janusz i Jerzy (zm. 1602). Córka Anna została żoną Jana Krotoskiego, wojewody inowrocławskiego.

Jako pierwszy pisał się z Łabiszyna. W roku 1516 został starostą inowrocławskim. Pełnił urząd kasztelana lądzkiego od 1520. W 1529 roku udał się z innym rycerstwem polskim na wyprawę na Tatarów. Został schwytany w Oczakowie i dostał się do niewoli. Został wykupiony przez swego brata Jana, ówczesnego biskupa poznańskiego^[1].

Od 1530 roku piastował też urząd kasztelana gnieźnieńskiego, od 1535 wojewoda inowrocławski, od 1538 – wojewoda poznański; był także starostą człuchowskim. W 1538 mianowany hrabią Państwa Rzymskiego. W 1543 posłował do cesarza Ferdynanda w celu skojarzenia małżeństwa króla Polski Zygmunta II Augusta z Elżbietą Austriaczką. Na sejmie 1552 obronił też Stanisława Orzechowskiego przeciw biskupom^[1].

Był rycerzem Zakonu Grobu Bożego w Jerozolimie.

Przypisy

↑ ^a ^b Seweryn Uruski: Rodzina. Herbarz Szlachty Polskiej. T. 8. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1911, s. 303-304.

Bibliografia

Hr. Seweryn Uruski, "Rodzina. Herbarz Szlachty Polskiej", (wyd. 1904–1917, tom 8, str. 303–305 - Latalscy herbu Prawdzic)

Wojewodowie poznańscy i wielkopolscy

Za panowania Piastów	Dzierżykraj z Człopy (1020–?) Jakub z Bnina (1120–?) Dobrogost (1216–1226) Dionizy z Goździkowa (1226–1234) Bogumił Dzierżykraj (1234–1242) Mościc z Wielkiego Koźmina (1242–1252) Przedpełk (1252–1253) Hertobald (1253–1255) Mikołaj z Grzymisławia (1255–1260) Beniamin z Grabowy (1260–1264) Janko z Czarnkowa (1264–1270) Przedpełk (1270–1277) Jakub z Bnina (1277–1281) Tomisław z Szamotuł (1281–1286) Beniamin Zaremba (1286–1287) Tomisław z Szamotuł (1288–1293) Beniamin Zaremba (1293–1297) Piotrko? (1297–1299) Sędziwój z Jarocina (1299–1306) Kiełcz z Brudzewa (1306–1308) Dobrogost z Dzwonowa (1308–1320) Przybysław (1326–1328) Wincenty z Szamotuł (1328–1332) Mikołaj z Biechowa (1332–1340) Jarosław z Iwna (1340–1343) Maciej Borkowic (1343–1358) Pasek z Wolicy (1358–1371)
Za panowania Andegawenów i Jagiellonów	Wincenty z Krępy (1371–1386) Bartosz Wezenborg (1387–1393) Jędrzej z Szamotuł (1393–1400) Mścisław Bardzki (1400–1406) Sędziwój Ostroróg (1406–1441) Jan z Bnina (1441–1449) Łukasz I Górka (1449–1475) Stanisław Ostroróg (1475–1477) Maciej z Bnina Opaliński (1477–1493) Mikołaj z Kutna (1493–1495) Jan Starszy Świdwa Szamotulski (1495–1496) (Jan) Sędziwój Czarnkowski (1496–1499) Jan Ostroróg (1500–1501) Andrzej Szamotulski (1501–1511) Mikołaj Lubrański (1511–1519) Stanisław Kościelecki (1519–1535) Łukasz II Górka (1535–1538) Janusz Latalski (1539–1557) Marcin Zborowski (1557–1561) Andrzej Kościelecki (1561–1565) Łukasz III Górka (1565–1573)
Za monarchii elekcyjnej	Stanisław Górka (1573–1592) Hieronim Gostomski (1592–1609) Jan Ostroróg (1610–1622) Piotr Opaliński (1622–1624) Stanisław Przyjemski (1624–1628) Jan Opaliński (1628–1637) Krzysztof Opaliński (1637–1655) Jan Leszczyński (1655–1661) Andrzej Karol Grudziński (1661–1678) Krzysztof Grzymułtowski (1679–1687) Rafał Leszczyński (1687–1692) Wojciech Konstanty Breza (1692–1698) Stanisław Małachowski (1698–1699) Stanisław Leszczyński (1699–1709) Franciszek Zygmunt Gałecki (1709–1711) Andrzej Aleksander Radomicki (1711–1726) Maciej Radomicki (1726–1728) Władysław Radomicki (1728–1737) Michał Raczyński (1737) Antoni Józef Poniński (1738–1742) Ludwik Bartłomiej Szołdrski (1742–1753) Stefan Garczyński (1753–1754) Stanisław Potocki (1754–1760) Florian Łubieński (1760–1765) Antoni Barnaba Jabłonowski (1765–1778) August książę ordynat Sułkowski (1778–1786) Józef Klemens Mielżyński (1786–1793)
Prezesi Wielkiego Księstwa Poznańskiego i Prowincji Poznańskiej	Joseph von Zerboni di Sposetti (1815–1824) Johann Friedrich Theodor von Baumann (1825–1830) Eduard Heinrich Flottwell (1830–1840) Adolf von Arnim-Boitzenburg (1840–1842) Carl Moritz von Beurmann (1843–1850) Gustav Carl Gisbert Heinrich Wilhelm Gebhard von Bonin (1850–1851) Eugen von Puttkamer (1851–1860) Gustav Carl Gisbert Heinrich Wilhelm Gebhard von Bonin (1860–1862) Karl Wilhelm von Horn (1862–1869) Otto von Königsmarck (1869–1873) William Barstow von Guenther (1873–1886) Robert von Zedtlitz-Trützschler (1886–1890) Hugo von Wilamowitz-Moellendorff (1890–1899) Karl Julius Rudolf von Bitter (1899–1903) Wilhelm von Waldow (1903–1911) Philipp Schwartzkopf (1911–1914) Johan Karl Friedrich Moritz Ferdinand von Eisenhart-Rothe (1914–1918)