W dzisiejszym świecie Janusz Anderman to temat, który stał się istotny w różnych aspektach życia codziennego. Zarówno na poziomie osobistym, jak i zawodowym, Janusz Anderman wywołał duże zainteresowanie i debatę wśród ekspertów i ogółu społeczeństwa. Wraz z postępem technologii i globalizacją Janusz Anderman stał się tematem ciągłej dyskusji, ponieważ jego wpływ staje się coraz bardziej widoczny w różnych obszarach. W tym artykule będziemy dalej badać rolę Janusz Anderman dzisiaj i jej wpływ na różne aspekty społeczeństwa.
Data i miejsce urodzenia |
7 kwietnia 1949 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
pisarz, prozaik, tłumacz |
Alma Mater | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() |
Janusz Anderman (ur. 7 kwietnia 1949 we Włoszczowie[1]) – polski pisarz, prozaik, tłumacz literatury czeskiej, reżyser, autor scenariuszy filmowych, sztuk teatralnych i słuchowisk radiowych.
Jest absolwentem filologii słowiańskiej[1] na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1978 był współredaktorem, a w latach 1980–1988 redaktorem niezależnego kwartalnika „Puls”, pracował ponadto w redakcji „Studenta” w Krakowie, współpracował z Radiem Wolna Europa. W latach 1980–1981 wchodził w skład komisji ds. współpracy z „Solidarnością” Związku Literatów Polskich, w grudniu 1981 uczestniczył w powołaniu Prymasowskiego Komitetu Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i Ich Rodzinom. 5 stycznia 1982 sam został internowany i do 24 lipca tegoż roku przebywał w więzieniu na warszawskiej Białołęce[2].
Jako prozaik debiutował w 1970 na łamach prasy[1]. Uznanie zyskały jego powieści środowiskowe: debiutancka Zabawa w głuchy telefon (1976), a także Gra na zwłokę (1979), zbiory opowiadań: Brak tchu (kilka wydań bezdebitowych 1983–1988, wydanie poszerzone 1990), Kraj świata (Paryż 1988), Tymczasem (1998). Jego prozę tłumaczono na jedenaście języków, edycje książkowe ukazywały się m.in. w Wielkiej Brytanii, Stanach Zjednoczonych, Szwajcarii i Niemczech. Za powieść Cały czas uzyskał w 2007 nominację do Nagrody Literackiej Nike[3], w 2009 na jej motywach powstał film Mniejsze zło w reżyserii Janusza Morgensterna. Został ponadto felietonistą „Gazety Wyborczej”. Członek Polskiej Akademii Filmowej i PEN Clubu[4]. Do sierpnia 2020 był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich[5].
Był jurorem m.in. na 33. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni[6], a także ekspertem Agencji Scenariuszowej oraz Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej[7].
Był członkiem komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi w 2010 i 2015[8][9].
Jego żoną była aktorka Joanna Trzepiecińska. Mają dwóch synów – Wiktora i Karola. Małżeństwo zakończyło się rozwodem[10].