Jan Tadeusz Zyberg

W dzisiejszym świecie Jan Tadeusz Zyberg to temat, który zyskał niespotykane dotychczas znaczenie. Zarówno na poziomie osobistym, jak i globalnym, Jan Tadeusz Zyberg stał się jednym z głównych problemów społeczeństwa, generując debaty, badania i znaczące zmiany w różnych obszarach. Od sfery naukowej po kulturową, obecność Jan Tadeusz Zyberg odcisnęła piętno na naszym sposobie życia, myślenia i interakcji z otoczeniem. Dlatego konieczne jest pełne zbadanie implikacji i konsekwencji Jan Tadeusz Zyberg, a także zastanowienie się nad możliwymi rozwiązaniami i strategiami, aby sprostać wyzwaniom, jakie stwarza. W tym artykule zagłębimy się w szerokie spektrum aspektów związanych z Jan Tadeusz Zyberg, aby zapewnić krytyczne i wzbogacające spojrzenie na ten temat, który jest dziś tak aktualny.

Jan Tadeusz Syberg zu Wischling
Herb
Zyberk
Rodzina

Zybergowie

Data śmierci

1806

Odznaczenia
Order Orła Białego Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów)

Jan Tadeusz Zyberg (Sieberg zu Wischling, Syberg zu Wischling, Jan Syberg, Jan Syberk, Jan zu Wischling) herbu własnego (ur. ?, zm. 1806) – podkomorzy inflancki 1766–1775, konfederat barski, wojewoda inflancki 1775–1778, wojewoda brzeskolitewski, starosta bolnicki. Syn poprzedniego (1769–1775) wojewody inflanckiego, Józefata Zyberga.[1]

Życiorys

W 1764 roku był konsyliarzem powiatu wiłkomierskiego w konfederacji Wielkiego Księstwa Litewskiego[2]. Jako poseł na sejm elekcyjny był elektorem Stanisława Augusta Poniatowskiego z Księstwa Inflanckiego w 1764 roku[3].

Od 1778, konsyliarz Rady Nieustającej od 1784, członek konfederacji Andrzeja Mokronowskiego w 1776 roku[4]. Konsyliarz Departamentu Policji Rady Nieustającej w 1788 roku[5]. Podpisał konfederację generalną Sejmu Czteroletniego jako wojewoda brzeski litewski, konsyliarz z Senatu w konfederacji targowickiej[6].

Był członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego[7]. Figurował na liście posłów i senatorów posła rosyjskiego Jakowa Bułhakowa w 1792 roku, która zawierała zestawienie osób, na które Rosjanie mogą liczyć przy rekonfederacji i obaleniu dzieła 3 maja[8].

W 1776 odznaczony Orderem Świętego Stanisława, w 1778 odznaczony Orderem Orła Białego.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Mikulski Krzysztof, Rachuba Andrzej: Urzędnicy inflanccy XVI-XVIII wieku. Spisy, wyd.Polska Akademia Nauk, Biblioteka Kórnicka, Instytut Historii, Kórnik 1994, ISBN 83-85213-11-2 s. 170
  2. ↑ Akta zjazdów stanów Wielkiego Księstwa Litewskiego, t. I, Warszawa 2006, s. 398.
  3. ↑ Akt elekcyi Roku Tysiąć Siedemset Sześćdziesiątego Czwartego, Miesiąca Sierpnia, Dnia dwudziestego siódmego, s. 112.
  4. ↑ Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 527.
  5. ↑ Kalendarzyk Polityczny Na Rok Przestępny 1788, Warszawa 1788,
  6. ↑ Korrespondent Warszawski Donoszący Wiadomości Kraiowe y Zagraniczne. 1792, no 64, s. 586.
  7. ↑ Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 309.
  8. ↑ Łukasz Kądziela, Między zdradą a służbą Rzeczypospolitej. Fryderyk Moszyński w latach 1792–1793, Warszawa 1993, s. 46; Сборник Русского исторического общества, t. 47,Petersburg 1885, s. 272.

Bibliografia

  • Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705–2008, Warszawa 2008.

Linki zewnętrzne

Wojewodowie brzeskolitewscy

Wojewodowie inflanccy