Jan Očko z Vlašimi
Obecnie Jan Očko z Vlašimi to temat obejmujący szeroki zakres zainteresowań i obaw ludzi na całym świecie. Od kwestii politycznych po postęp technologiczny, Jan Očko z Vlašimi to temat, który stał się podstawową częścią współczesnego społeczeństwa. Wraz z szybkimi zmianami dynamiki społecznej i kulturowej Jan Očko z Vlašimi zyskał większą rolę w codziennych rozmowach, a także w podejmowaniu decyzji na poziomie osobistym i zbiorowym. Dlatego ważne jest zbadanie różnych aspektów i wymiarów Jan Očko z Vlašimi, a także zrozumienie jego wpływu na nasze życie i otaczający nas świat. W tym artykule zbadamy niektóre z wielu wymiarów Jan Očko z Vlašimi i zastanowimy się nad jego znaczeniem w bieżącym kontekście.
| Kardynał prezbiter | ||
| ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data urodzenia |
ok. 1292 | |
| Data śmierci | ||
| Miejsce pochówku | ||
| Arcybiskup metropolita praski | ||
| Okres sprawowania |
1364–1378 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Nominacja biskupia |
17 listopada 1351 | |
| Sakra biskupia |
13 kwietnia 1352 | |
| Kreacja kardynalska |
17 września 1378 | |
| Kościół tytularny | ||
Jan Očko z Vlašimi (ur. ok. 1292, zm. 14 stycznia 1380) – biskup ołomuniecki w latach 1351–1364, arcybiskup praski w latach 1364–1378[1].
Życiorys
Jan Očko z Vlašimi był synem pisarza ksiąg ziemskich Jana z Kamenice i nieznanej z imienia matki. Miał wadę wzroku (zmętnienie oka). Pracował jako dyplomata w służbie margrabiego Karola. Później został jego doradcą. Karol IV Luksemburski wystarał się dla Jana o dyspensę od przeszkód nieprawego pochodzenia i ułomności fizycznej[2].
Karierę kościelną rozpoczął od uzyskania godności kanonika w Mělníku i Starej Boleslavi. W latach 1341–1351 był pierwszym prepozytem kapituły Wszystkich Świętych na Hradczanach. Od 1342 był kanonikiem praskiej kapituły katedralnej[3].
17 listopada 1351 papież na prośbę Karola IV mianował go biskupem ołomunieckim. Święcenia biskupie przyjął 13 kwietnia 1352. W 1355 towarzyszył cesarzowi jako jego kanclerz w drodze do Rzymu[4].
Po śmierci Arnoszta z Pardubic na życzenie Karola IV kapituła wybrała go na arcybiskupa praskiego. Jan Očko został w ten sposób głównym doradcą cesarza. Zwołał synod archidiecezji. W 1368 utworzył w Rzymie hospicjum dla czeskich pielgrzymów. W tym samym roku został mianowany zarządcą Królestwa Czeskiego na okres nieobecności Karola IV, który wyruszył do Rzymu. 17 listopada 1370 koronował pierwszą żonę Wacława IV Joannę Bawarską na czeską królową[5].
17 września 1378 otrzymał kapelusz kardynalski z tytułem prezbitera SS. XII Apostoli, będąc pierwszym w dziejach czeskiego Kościoła katolickiego biskupem obdarzonym tą godnością. 20 października 1378 ze względu na wiek i chorobę zrezygnował z urzędu arcybiskupa praskiego. Uczestniczył w pogrzebie Karola IV[6].
Przypisy
- ↑ Biografia Jana Očka z Vlašimi na stronie www.e-stredovek.cz .
- ↑ Milan M. Buben, Encyklopedie českých a moravských sídelních biskupů, Praha 2000, s. 333–334.
- ↑ Zdeňka Hledíková, Jan Očko z Vlašimi, Die Bischöfe des Heiligen Römischen Reiches, tom 1, s. 589.
- ↑ Zdeňka Hledíková, Jan Očko z Vlašimi, Die Bischöfe des Heiligen Römischen Reiches, tom 1, s. 589–590.
- ↑ Milan M. Buben, Encyklopedie českých a moravských sídelních biskupů, Praha 2000, s. 335–337.
- ↑ Zdeňka Hledíková, Jan Očko z Vlašimi, Die Bischöfe des Heiligen Römischen Reiches, tom 1, s. 590.
Bibliografia
- Milan M. Buben, Encyklopedie českých a moravských sídelních biskupů, Praha 2000, s. 333–337.
- Zdeňka Hledíková, Jan Očko z Vlašimi, Die Bischöfe des Heiligen Römischen Reiches, tom 1, s. 589–590.
Linki zewnętrzne
- Biografia Jana Očka z Vlašimi na stronie www.e-stredovek.cz (po czesku)
- V. Medek, Cesta české a moravské církve staletími, Praha 1982 i J. Kadlec, Přehled českých církevních dějin 1, Řím 1987.
| Biskupi prascy (973–1344) |
|
|---|---|
| Arcybiskupi prascy (1344–1471) |
|
| Arcybiskupi prascy (od 1561) |
|
