W dzisiejszym świecie Ja’akow Ne’eman staje się coraz bardziej istotnym tematem zainteresowań. Wraz z postępem technologii i globalizacją Ja’akow Ne’eman nabrał niespotykanego dotąd znaczenia we współczesnym społeczeństwie. Od początków do dzisiejszego wpływu Ja’akow Ne’eman był przedmiotem badań, debat i zainteresowań różnych aktorów społecznych. W tym artykule zbadamy znaczenie i implikacje Ja’akow Ne’eman w różnych aspektach naszego codziennego życia, od jego wpływu na gospodarkę po wpływ na kulturę i relacje międzyludzkie. Poprzez szczegółową analizę zbadamy różne aspekty Ja’akow Ne’eman i jego rolę w kształtowaniu dzisiejszego świata.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Minister sprawiedliwości w I rządzie Binjamina Netanjahu | |
Okres |
od 18 czerwca 1996 |
Poprzednik | |
Następca | |
Minister finansów w I rządzie Binjamina Netanjahu | |
Okres |
od 9 lipca 1997 |
Poprzednik | |
Następca |
Binjamin Netanjahu |
Minister sprawiedliwości w II rządzie Binjamina Netanjahu | |
Okres |
od 31 marca 2009 |
Poprzednik | |
Następca |
Ja’akow Ne’eman (hebr.: יעקב נאמן, ang.: Yaakov Neeman, ur. 16 września 1939 w Tel Awiwie, zm. 1 stycznia 2017 w Jerozolimie) – izraelski prawnik, wykładowca i polityk, w 1996 oraz latach 2009–2013 minister sprawiedliwości, w latach 1997–1998 minister finansów.
Urodził się 16 września 1939[1] w rodzinie religijnych syjonistów w Tel Awiwie w ówczesnym Brytyjskim Mandacie Palestyny[2]. Uczył się w jesziwie[3], a następnie służył w wojsku. W latach 1961–1964 studiował prawo na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie, naukę zakończył zdobyciem bakalaureatu. Następnie na New York University zdobył tytuł LLM[4].
Od 1966 roku był członkiem Izraelskiej Izby Adwokackiej, w 1968 na nowojorskiej uczelni uzyskał doktorat nauk prawnych[4]. Od tego czasu pracował jako adwokat oraz wykładowca stając się jednym z najwybitniejszych izraelskich prawników[3]. W 1972 założył kancelarię prawniczą wspólnie z Chaimem Herzogiem – przyszłym prezydentem Izraela z ramienia Partii Pracy[3][4]. W latach 1972–1974 zasiadał w komisji poprawy prawa podatkowego. W 1976 jako profesor wizytujący wykładał prawo na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles. W latach 1977–1978 był przewodniczącym komisji do zbadania relacji pomiędzy prawem podatkowym i ograniczeniami walutowymi oraz członkiem publicznej komisji dotyczącej izraelskich samorządów. W latach 1977–1979 wykładał prawo na Uniwersytecie Telawiwskim oraz był członkiem Rady Gubernatorów Banku Izraela. Od 1979 do 1981 był dyrektorem generalnym w ministerstwie finansów[4], gdy ministrem w rządzie Menachema Begina był Jigga’el Hurwic[5]. W latach 1989–1990 wykładał prawo na New York University, a w 1990 na Uniwersytecie Hebrajskim. W 1991 był członkiem komisji śledczej w sprawie afery na Wzgórzu Świątynnym, a w latach 1991–1992 pracował w komisji ds. alokacji przy Ministerstwie Spraw Publicznych. W 1992 ponownie został członkiem Rady Gubernatorów Banku Izraela i był nim aż do śmierci. W 1994 powrócił jako profesor wizytujący na Uniwersytet Hebrajski[4].
Nigdy nie był członkiem Knesetu, trzykrotnie jednak pełnił funkcje ministerialne w rządach Likudu[6]. 18 czerwca 1996 został, jako polityk bezpartyjny, ministrem sprawiedliwości w I rządzie Binjamina Netanjahu[7][8]. Obowiązki pełnił przez niespełna dwa miesiące do 10 sierpnia, kiedy zastąpił go sam Netanjahu[7]. W kolejnym roku powrócił do rządu, obejmując 9 lipca tekę ministra finansów. Pozostał na stanowisku do 18 grudnia 1998. Zarówno jego poprzednikiem jak i następcą na tym stanowisku był premier[5].
Był członkiem komitetu centralnego Banku Światowego[4].
Po stworzeniu przez Netanjahu nowej koalicji wyborczej po wyborach w 2009 roku Ne’eman wszedł w skład jego drugiego rządu – przez całą kadencję – od 31 marca 2009 do 18 marca 2013 pełnił funkcję ministra sprawiedliwości[7].
Zmarł 1 stycznia 2017[3] w Jerozolimie[9]
Był żonaty, miał sześcioro dzieci[3].
Był autorem i redaktorem siedmiu książek oraz przeszło trzydziestu artykułów poświęconych głównie prawu fiskalnemu oraz papierom wartościowym. Jego książki były publikowane zarówno w Izraelu jak i poza jego granicami[4]