W dzisiejszym świecie Iwan Iwanow-Wano nadal jest tematem zainteresowania i debaty. Z biegiem czasu stała się podstawowym elementem społeczeństwa i wpłynęła na różne aspekty codziennego życia. Niezależnie od tego, czy na poziomie osobistym, politycznym, naukowym czy kulturowym, Iwan Iwanow-Wano pozostawił znaczący ślad w historii i nadal generuje kontrowersje i sprzeczne opinie. W tym artykule dokładnie przestudiujemy wpływ Iwan Iwanow-Wano w różnych kontekstach, a także postępy i wyzwania, jakie reprezentuje na przyszłość.
Pionier radzieckiej animacji rysunkowej[3]. Jeden z najstarszych radzieckich twórców-animatorów. Często nazywany bywa rosyjskim Disneyem[4]. Jest twórcą pierwszego w ZSRR pełnometrażowego rysunkowego filmu barwnego Konik Garbusek (1947)[5] – filmu animowanego utrzymanego w rosyjskim stylu ludowym.
W 1975 roku wykorzystując najnowsze osiągnięcia w technice filmu animowanego, nakręcił Konika Garbuska po raz drugi[6].
Życiorys
W 1923 roku ukończył Wchutiemas. Rok później rozpoczął pracę jako artysta-animator, a następnie reżyser w Państwowym Technikum Kinematografii (obecnie WGIK). Od 1936 roku pracował w studiu filmowym Sojuzmultfilm. Wykładał w WGIK, był profesorem na wydziale filmu animowanego.
Był jednym z założycieli radzieckiej szkoły animacji. Jako pierwszy nauczał w WGIK zawodu artysty filmu animowanego. Jego studentami byli m.in. Marina Sokołowa, Alina Spieszniewa, Franczeska Jarbusowa, Siergiej Alimow, Stanisław Sokołow i Arkadij Tiurin[7].
↑ abcdefgTadeusz Lubelski, Encyklopedia kina, Biały Kruk, 2003, s. 442.
↑Sztuka animacji : od ołówka do piksela : historia filmu animowanego / aut. Ryan Ball ; przedm. Jeffrey Katzenberg i Bill Plympton ; ; tł. Ewa Romkowska, Andrzej Kołodyński; red. Konrad J. Zarębski. - Warszawa : „Arkady”, 2006, s. 235.
↑ abcdefgZbigniew Pitera, Leksykon reżyserów filmowych: Reżyserzy zagraniczni, Wydawn. Artystyczne i Filmowe 1978, s. 93.
↑Edward Pawlak, Barbara Pełka, Film radziecki w Polsce, Warszawa 1985, s. 96-97.