W tym artykule zbadamy temat Imrich Gablech z różnych perspektyw i w celu przedstawienia kompleksowego spojrzenia na jego znaczenie, wpływ i znaczenie dzisiaj. Poprzez szczegółową i rygorystyczną analizę zbadamy różne aspekty związane z Imrich Gablech, uwzględniając zarówno jego pochodzenie, jak i ewolucję w czasie. Podobnie zagłębimy się w praktyczne i teoretyczne implikacje, jakie Imrich Gablech ma w różnych kontekstach, a także jego wpływ na społeczeństwo i życie codzienne. Przyjmując krytyczne i refleksyjne podejście, artykuł ten stara się zaoferować wzbogacające i dogłębne spojrzenie na Imrich Gablech, dostarczając wiedzy i perspektyw, które zachęcają do refleksji i debaty.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne |
|
Jednostki |
64 eskadra 3 pułku lotniczego w Pieszczanach, 15 eskadra w Żylinie, Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa nr 1 w Dęblinie, RAF Voluntary Reserve, RAF Czechoslovak Depot w Wilmslow |
Stanowiska |
pilot, kontroler lotów |
Główne wojny i bitwy | |
Późniejsza praca |
księgowy, pracownik techniczny |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Imrich Gablech (ur. 4 listopada 1915 w Hrachovište pod Trenczynem, zm. 16 grudnia 2016) – pilot wojskowy lotnictwa czechosłowackiego i czecho-słowackiego, a po II wojnie światowej ponownie czechosłowackiego, uczestnik kampanii wrześniowej po stronie Polski. Kawaler Orderu Lwa Białego, Orderu Podwójnego Białego Krzyża i Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej.
Urodził się na Słowacji jako syn Daniela i Anny Gablech. Miał sześcioro rodzeństwa. Jego ojciec był rolnikiem. Ukończył gimnazjum w Nowym Mieście nad Wagiem i w 1936 zaciągnął się do wojska. Uczył się w szkole pilotów w Chebie a następnie w Prościejowie[1]. Po ukończeniu szkoły służył w 3. pułku lotniczym w Pieszczanach.
Siódmego czerwca 1939 wraz z 7 innymi żołnierzami uprowadzili 4 samoloty (3 Letov Š-328 i Aero Ab-101[2]) i uciekli do Polski, pozostałymi pilotami byli Jozef Káňa, Ján Lazar i Jozef Hrala[1]. 1 sierpnia 1939 został wcielony do polskiego lotnictwa wojskowego.
18 września dostał się do niewoli sowieckiej i został uwięziony w łagrach. Zdołał zbiec z obozu[1] i przedostał się do Wielkiej Brytanii w 1941 r. Próbował powrócić do kariery pilota, ale ze względu na zły stan zdrowia musiał podjąć pracę jako kontroler lotów.
Po wojnie powrócił do kraju, lecz był szykanowany przez nowe władze. W 1948 zwolniony z wojska. W 1970 przeszedł na emeryturę, mieszkał w Havlíčkův Brodzie[3]. W 2005 wydał książkę Hallo, airfield – control, go-ahed[1].