Honeymoon Suite
W następnym artykule szczegółowo zbadamy wpływ Honeymoon Suite na dzisiejsze społeczeństwo. Od momentu pojawienia się Honeymoon Suite wywołał kontrowersje i debaty, przyciągając uwagę ekspertów oraz osób w każdym wieku i o każdym zainteresowaniu. Na przestrzeni lat udowodniono, że Honeymoon Suite ma znaczący wpływ na różne aspekty życia codziennego, od sposobu, w jaki się komunikujemy, po sposób, w jaki konsumujemy informacje. W tym artykule omówimy, w jaki sposób Honeymoon Suite ukształtował naszą kulturę, wpłynął na nasze decyzje i podważył nasze postrzeganie, a także możliwe przyszłe konsekwencje jego obecności w naszym społeczeństwie.
.jpg)
| |
| Rok założenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Gatunek | |
| Aktywność |
1981 |
| Wydawnictwo | |
| Skład | |
| Johnnie Dee Derry Grehan Dave Betts Gary Lalonde Peter Nunn | |
| Byli członkowie | |
| Brad Bent Mike Lengyell Rob Laidlaw Ray Coburn Bret Carrigan Stan Miczek Rob Preuss Steve Webster Dan Todd Randy Cooke | |
| Strona internetowa | |
Honeymoon Suite – kanadyjski zespół rockowy, założony w 1981 roku.
Historia
Zespół został założony w Niagara Falls przez gitarzystę Johnniego Dee, klawiszowca Brada Benta i perkusistę Mike'a Lengyella. Nazwa grupy wzięła się od faktu, iż Niagara Falls było popularnym miastem ślubnym. W 1983 roku nowym perkusistą został Dave Betts, a gitarzystą Derry Grehan. Następnie nastąpiła częsta wymiana klawiszowców i basistów. Mimo to grupa podpisała kontrakt z WEA Canada, która w 1984 roku wydała pierwszy album zespołu, zatytułowany Honeymoon Suite. Pochodząca z niego piosenka „New Girl Now” zajęła 23. miejsce na kanadyjskiej oraz 57. na amerykańskiej liście przebojów. W 1985 roku ukazał się album The Big Prize, który zajął szóste miejsce na kanadyjskiej liście przebojów, a piosenka „Feel It Again” zajęła 16. miejsce w Kanadzie i 34. miejsce w Stanach Zjednoczonych[1]. W 1986 roku zespół wygrał Nagrodę Juno dla grupy roku[2].
Pochodzący z 1988 roku album Racing After Midnight zajął ósme miejsce na kanadyjskiej liście. Mimo to wkrótce później zespół opuścili Dave Betts i basista Gary Lalonde. W 1991 roku wydano album Monsters Under the Bed, po czym dwie grupy pod nazwą Honeymoon Suite, prowadzone przez Dee i Grehana, udzielały wyłącznie koncertów. W 2002 roku muzycy połączyli siły i wrócili do studia, co zaowocowało powstaniem pierwszego od jedenastu lat albumu studyjnego – Lemon Tongue. Rok później wydano Dreamland, po czym Dee i Grehan nadal prowadzili swoje zespoły koncertowe. Pierwotny skład zespołu połączył się w 2007 roku celem udzielania koncertów i nagrania albumu studyjnego – Clifton Hill, wydanego w 2008 roku. W 2009 roku zespół opuścił grający w nim od 25 lat klawiszowiec Ray Coburn, zastąpiony przez Petera Nunna. W 2016 roku ukazało się EP pt. Hands Up[1].
Dyskografia
- Honeymoon Suite (1984)
- The Big Prize (1985)
- Racing After Midnight (1988)
- The Singles (kompilacja, 1989)
- Monsters Under the Bed (1991)
- 13 Live (koncertowa, 1995)
- Lemon Tongue (2001)
- Dreamland (2002)
- HMS Live at the Gods (koncertowa, 2005)
- The Essentials (kompilacja, 2005)
- Clifton Hill (2008)
- Feel It Again: An Anthology (kompilacja, 2006)
- Hands Up (EP, 2016)
Przypisy
- ↑ a b Stephen Thomas Erlewine, Honeymoon Suite Biography , AllMusic .
- ↑ 1986 Juno Award , Awards & Winners .