Henryk Olszewski (trener)
Dziś Henryk Olszewski (trener) jest jednym z najbardziej istotnych i najważniejszych tematów w społeczeństwie. Jej wpływ obejmuje różne obszary, od polityki po kulturę popularną. Henryk Olszewski (trener) był przedmiotem debat i dyskusji na przestrzeni dziejów, budząc zarówno pasję, jak i kontrowersje. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Henryk Olszewski (trener), od jego wpływu na życie codzienne po znaczenie na arenie międzynarodowej. Przeanalizujemy, jak Henryk Olszewski (trener) ukształtował sposób, w jaki myślimy i działamy, a także jego rolę w kształtowaniu dzisiejszego świata. Poprzez tę eksplorację spróbujemy rzucić światło na temat, który jest nadal istotny we współczesnym społeczeństwie.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Odznaczenia | |
    
| |
Henryk Józef Olszewski (ur. 20 stycznia 1952 w Warszawie) – polski sportowiec oraz trener lekkoatletyczny, prowadzący m.in. Tomasza Majewskiego.
Życiorys
Jest absolwentem Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Od 1975 był zawodnikiem AZS Białystok, a następnie trenerem w klubach białostockich[1]. Jego zawodnikami byli m.in. Eugeniusz Bedeniczuk, Krystyna Zabawska. W latach 1980–1990 i 1997–2004 pełnił funkcję szefa bloku rzutów Polskiego Związku Lekkiej Atletyki, a w latach 2004-2009 szefa szkolenia PZLA. Pracował jako trener od 2001 w klubie AZS-AWF Warszawa, trenując m.in. Tomasza Majewskiego, z którym odniósł największe sukcesy, prowadząc go do zwycięstwa w konkursie pchnięcia kulą na Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie 2008 oraz Londynie 2012.
Został odznaczony w grudniu 1999 Srebrnym Krzyżem Zasługi, w grudniu 2004 Złotym Krzyżem Zasługi, w październiku 2008 r. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[2], we wrześniu 2009 Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[3]. „Przegląd Sportowy” wybrał go najlepszym trenerem 2012 roku w Polsce.
Jego rekord życiowy w rzucie dyskiem wynosi 51,66 (13 maja 1976, Warszawa)
W 2012 roku kandydował na stanowisko prezesa Polskiego Związku Lekkiej Atletyki, ale przegrał z Jerzym Skuchą stosunkiem głosów 51:30[4]. Członek Zarządu PZLA w kadencji 2012-2016[4].
W dniu 19 listopada 2016 został wybrany - w pierwszej turze - nowym prezesem PZLA stosunkiem głosów 59:30 pokonując tym razem Jerzego Skuchę[5][6]. Członek Prezydium Zarządu Polskiego Komitetu Olimpijskiego[7]. W październiku 2021 roku został wybrany do Rady European Athletics[8], w której zasiadał do 2023 roku.
W styczniu 2019 roku obronił w Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu pracę doktorską[9] Wzorce treningowe a zdolność startowa miotacza kulą - olimpijczyka napisaną pod kierunkiem Jacka Stodółki[10].
Odznaczenia i wyróżnienia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2024)[11]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2009)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2008)
- Złoty Krzyż Zasługi (2004)
- Srebrny Krzyż Zasługi (1999)
- Trener roku 2012 - laureat 78. Plebiscytu „Przeglądu Sportowego”[1]
- Wielka Honorowa Nagroda Sportowa za 2012 rok[12].
Przypisy
- ↑ a b Przegląd Sportowy: Henryk Olszewski, trener roku 2012. przegladsportowy.pl/, 2013-01-05. . (pol.).
- ↑ Prezydent odznaczył olimpijczyków i trenerów
- ↑ Prezydent odznaczył lekkoatletów
- ↑ a b Nowe władze PZLA. . (pol.).
- ↑ Henryk Olszewski Prezesem Polskiego Związku Lekkiej Atletki. sport.interia.pl/, 2016-11-19. . (pol.).
- ↑ Maciej Petruczenko: Lekkoatletyka - Henryk Olszewski Prezesem PZLA. przegladsportowy.pl/, 2016-11-19. . (pol.).
- ↑ Prezydium Zarządu na kadencję 2017-2021. olimpijski.pl. . . (pol.).
- ↑ Janusz Rozum, Prezes PZLA dr Henryk Olszewski wybrany do Rady European Athletics , pzla.pl (pol.).
- ↑ Wydział Wychowania Fizycznego. awf.wroc.pl. . (pol.).
- ↑ Dr Henryk Józef Olszewski, baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) .
- ↑ M.P. z 2025 r. poz. 105 – pkt 1.
- ↑ Wielka Honorowa Nagroda Sportowa
Bibliografia
- wywiad z Henrykiem Olszewskim. cos.pl. .
- Bogdan Tuszyński, Henryk Kurzyński, Od Chamonix i Paryża do Vancouver. Leksykon olimpijczyków polskich 1924-2010 wyd. Fundacja Dobrej Książki, b.d i m. w.,
- nota biograficzna w Magazyn lekkoatletyczny nr 6 (czerwiec-lipiec 2011)