Henryk II Lew

W tym artykule zajmiemy się tematem Henryk II Lew, który był przedmiotem uwagi i debaty w różnych obszarach. Henryk II Lew to koncepcja, która wywołała zainteresowanie i kontrowersje ze względu na jej wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Na przestrzeni dziejów zmienna Henryk II Lew odgrywała kluczową rolę w różnych kontekstach, a jej wpływ jest nadal aktualny. Od początków do ewolucji Henryk II Lew był przedmiotem analiz i refleksji ekspertów i uczonych, którzy starali się zrozumieć jego znaczenie i zakres w dynamice społecznej, kulturowej i politycznej. W tym sensie istotne jest kompleksowe i krytyczne podejście do kwestii Henryk II Lew, aby zaoferować szeroką i wzbogacającą perspektywę, która przyczynia się do wiedzy i zrozumienia tego problemu.

Henryk II Lew
ilustracja herbu
książę Meklemburgii
Okres

od 1302
do 21 lub 22 stycznia 1329

Poprzednik

Henryk I Pielgrzym

Następca

Albrecht II i Jan I

Dane biograficzne
Dynastia

meklemburska

Data urodzenia

po 14 kwietnia 1266

Data śmierci

21 lub 22 stycznia 1329

Ojciec

Henryk I Pielgrzym

Matka

Anastazja Barnimówna

Żona

1. Beatrycze,
2. Anna,
3. Agnieszka

Dzieci

Henryk,
Albrecht II,
Jan I

Henryk II Lew, niem. Heinrich II. der Löwe (ur. po 14 kwietnia 1266 r., zm. 21 lub 22 stycznia 1329 r.) – książę Meklemburgii od 1302 r.

Życiorys

Henryk II Lew był synem księcia meklemburskiego Henryka I Pielgrzyma oraz Anastazji, córki księcia szczecińskiego Barnima I Dobrego. Już w latach 1287–1298 był regentem podczas nieobecności ojca, przebywającego w Ziemi Świętej. W okresie między powrotem ojca a jego śmiercią (1298-1302) sprawował z nim współrządy. Przydomek „Lew” uzyskał podczas wyprawy wojennej króla czeskiego Wacława II przeciwko królowi Niemiec Albrechtowi I Habsburgowi, w której wziął udział w 1304 r. W 1298 r. odziedziczył Stargard po śmierci swego teścia, margrabiego brandenburskiego Albrechta III, którego jedyną córkę poślubił. Uczestniczył w wielu walkach z miastami meklemburskimi współdziałając z królami duńskimi. Po wymarciu w 1323 r. linii dynastii askańskiej z Brandenburgii opanował część ich państwa (w tym Pomorze Przednie).

Potomkowie

Henryk II miał trzy żony. Jako pierwszą poślubił w 1292 r. Beatrycze (zm. 1314), córkę margrabiego brandenburskiego Albrechta III. Po jej śmierci, a przed 1317 r. ożenił się z Anną (zm. 1327), wdową po Fryderyku miśnieńskim (synu margrabiego Miśni i landgrafa Turyngii Fryderyku I Dzielnym) i córką księcia Saksonii-Wittenbergi Albrechta II. Trzecią żoną Henryka była Agnieszka (zm. 1343), wdowa po księciu Rugii Wisławie III, a córka hrabiego Gintera II z Lindow-Ruppin. Doczekał się trzech synów z drugiego małżeństwa:

  • Henryka (ur. 1315, zm. 1319),
  • Albrechta II (ur. 1318, zm. pomiędzy 1363 i 1379), księcia meklemburskiego na Schwerinie,
  • Jana I (ur. przed 1321, zm. w 1392 lub 1393), księcia meklemburskiego na Stargardzie.

Ponadto miał jedną córkę z pierwszego i cztery z drugiego małżeństwa.

Bibliografia

  • Hildegard Thierfelder: Heinrich II. der Löwe, Fürst von Mecklenburg. W: Neue Deutsche Biographie. T. 8. Berlin: Duncker & Humblot, 1969, s. 372. . (niem.).