W dzisiejszym świecie Henri Colpi stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum ludzi. Niezależnie od tego, czy mówimy o znaczeniu odżywiania dla zdrowia, walce o prawa człowieka, postępie technologicznym, czy też o świętowaniu wyjątkowej daty, Henri Colpi oferuje nieograniczone możliwości. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Henri Colpi, od jego początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Przeanalizujemy, jak Henri Colpi ewoluował na przestrzeni czasu, a także wyzwania i możliwości, jakie obecnie stwarza. Dołącz do nas w tej fascynującej podróży przez Henri Colpi i odkryj wszystko, co ten motyw ma do zaoferowania!
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód | |
| Lata aktywności |
1950-1995 |
Henri Colpi (ur. 15 lipca 1921 w Brig-Glis, zm. 14 stycznia 2006 w Paryżu) – francuski reżyser, scenarzysta i montażysta filmowy, związany z francuską Nową falą.
W 1947 ukończył prestiżową uczelnię filmową IDHEC. W latach 50. był montażystą filmów czołowych debiutujących wtedy reżyserów nowofalowych, takich jak Agnès Varda czy Georges Franju.
Debiut reżyserski Colpiego, dramat psychologiczny Tak długa nieobecność (1961), opowiadał historię kobiety nietracącej nadziei na powrót swojego męża, który zaginął na wojnie. Scenariusz do filmu napisała Marguerite Duras, a w główną rolę wcieliła się włoska aktorka Alida Valli. Kameralny obraz przyjęto bardzo entuzjastycznie. Colpi zdobył za niego Nagrodę im. Louisa Delluca oraz Złotą Palmę na 14. MFF w Cannes (ex aequo nagrodę tę przyznano wtedy również Viridianie Luisa Buñuela).
Kolejny film reżysera, Kodyn (1963), startował w konkursie głównym na 16. MFF w Cannes, gdzie otrzymał nagrodę za najlepszy scenariusz.
W czasie swojej długoletniej kariery Colpi wyreżyserował ogółem 5 filmów fabularnych i zmontował ponad 20, w tym klasyczne dzieła Alaina Resnais’go Hiroszima, moja miłość (1959) i Zeszłego roku w Marienbadzie (1961). W późniejszych latach poświęcił się pracy pedagogicznej, ucząc montażu w szkole filmowej w Brukseli.