Hekatajos z Miletu

W dzisiejszym świecie Hekatajos z Miletu staje się coraz bardziej istotne. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie w historii, wpływ na polu zawodowym czy znaczenie w życiu codziennym, Hekatajos z Miletu przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Od swoich początków do obecnej ewolucji, Hekatajos z Miletu pozostawił niezatarty ślad na świecie i wywołał niekończące się debaty, refleksje i badania, które próbują zrozumieć jego prawdziwe znaczenie. W tym artykule zbadamy różne aspekty Hekatajos z Miletu, od jego początków po wpływ na współczesny świat, aby rzucić światło na ten istotny i fascynujący temat.

Hekatajos, wł. Hekatajos z Miletu gr. Ἑκαταῖος ὁ Μιλήσιος (ur. ok. 550 p.n.e., zm. między 480, a 475 p.n.e.) – grecki historyk pochodzący z Miletu.

Rekonstrukcja mapy świata Hekatajosa.

Prowadził działalność polityczną, był przeciwnikiem antyperskiego powstania, które wybuchło z inicjatywy Histiajosa, tyrana jego rodzinnego miasta w 499 p.n.e.

Do historii przeszedł jednak jako autor dwóch dzieł, historycznego Γενεαλογίαι (Genealogiai) i geograficznego Περίοδος γῆς (Periodos Ges, Obejście świata).

W Genealogiai Hekatajos przedstawił grecką tradycję i mity, podchodził jednak do podań z ostrożnością, odrzucając fragmenty jego zdaniem zbyt nieprawdopodobne. Z tego powodu jest traktowany jako pierwszy w dziejach badacz krytycznie podchodzący do źródeł, starający się odróżniać fakty od zmyśleń.

Ges Periodos stanowił użyteczny dla żeglarzy przewodnik (periplus) po portach i przeszkodach nawigacyjnych we wschodniej części Morza Śródziemnego[1]. Jest też jednym z pierwszych wymieniających znane starożytnym Grekom ludy Europy[2]:

Hekatajos jest uważany także za pisarza, który jako pierwszy ówcześnie znany świat podzielił na Europę i Azję. Jego dzieła przetrwały jedynie we fragmentach, wiadomo jednak, iż korzystał z nich Herodot (Dzieje II 143, V 36; 125 i VI,137).

Zachowało się około 380 fragmentów pod imieniem Hekatajosa; 311 z nich znajduje się u Stefanosa z Bizancjum, reszta u gramatyków (scholiastów i leksykografów). Ogromna ich większość pochodzi z dzieła geograficznego (333), tylko 37 z historycznego, natomiast o 10 nie wiemy, do którego dzieła należały[4].

Przypisy

  1. ↑ Praca zbiorowa, 2006, Wielka Historia Świata, t.10, Polskie Media Amer.Com, s. 81, ISBN 83-7425-365-7
  2. ↑ Praca zbiorowa pod redakcja Aleksandra Krawczuka, 2005, Wielka Historia Świata Tom 3 Świat okresu cywilizacji klasycznych, s. 450, Oficyna Wydawnicza FOGRA, ISBN 83-85719-84-9.
  3. ↑ Zdeněk Váňa: Świat dawnych Słowian. Antoni Kroh (tłum.). Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1985, s. 125. ISBN 83-06-01126-0.
  4. ↑ Stanisław Witkowski, Historjografja grecka i nauki pokrewne: chronografja, biografja, etnografja, geografja T. 1, Kraków 1925, s. 32.