Grupa Operacyjna „Wyszków”
W tym artykule przyjrzymy się fascynującemu światu Grupa Operacyjna „Wyszków”, który odcisnął swoje piętno na historii, kulturze i społeczeństwie. Grupa Operacyjna „Wyszków” przez lata był przedmiotem debat, badań i interpretacji, budząc ciekawość i zainteresowanie tych, którzy zanurzą się w jego uniwersum. Ze znaczeniem przekraczającym bariery czasu, Grupa Operacyjna „Wyszków” nadal jest dziś tematem dyskusji i refleksji. W tym artykule zagłębimy się w różne aspekty otaczające Grupa Operacyjna „Wyszków”, analizując jego wpływ i znaczenie w różnych obszarach.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1939 |
| Rozformowanie |
1939 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
gen. bryg. Stanisław Skwarczyński |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa | |
| Organizacja | |
| Kryptonim |
„Krokodyl”[1] |
Grupa Operacyjna „Wyszków”[a] (GO „Wyszków”) – związek operacyjny Wojska Polskiego utworzony w czasie kampanii wrześniowej 1 września 1939.
Formowanie i działania
Grupa planowana jako odwód Naczelnego Wodza, miała bronić linii Narwi od strony Prus Wschodnich. Odwód był przewidziany do użycia na obszarze odpowiedzialności Armii „Modlin” gen. bryg. Emila Przedrzymirskiego[3]. W przypadku wyprowadzenia przez nieprzyjaciela głównego uderzenia na kierunku Modlina, Odwód „Wyszków” miał uderzyć z przedmości na Narwi, a w przypadku przekierowania głównego uderzenia na Narew winien przejść do obrony na Narwi[4]. W czasie walk, oprócz przydzielonych dywizji, faktycznie pod rozkazy dowódcy grupy przeszły przedmościa: „Różan” i „Pułtusk”[4].
Po uderzeniu niemieckim grupa wycofała się na linię Bugu. 11 września jej jednostki, rozkazem Naczelnego Wodza, zasiliły powstający Front Północny gen. dyw. Stefana Dąba-Biernackiego.
Dowództwo grupy
- gen. bryg. Stanisław Skwarczyński (formalnie, nie zdążył objąć dowodzenia)
- gen. bryg. Wincenty Kowalski (faktycznie)
- szef sztabu ppłk dypl. Bogdan Szeligowski
Struktura organizacyjna
- 1 Dywizja Piechoty Legionów
- 35 Dywizja Piechoty (rezerwowa)
- 41 Dywizja Piechoty (rezerwowa)
- pociąg pancerny nr 55 „Bartosz Głowacki”
- I dywizjon 2 pułku artylerii ciężkiej
Łącznie: 25 batalionów piechoty, 2 szwadrony kawalerii, 120 dział polowych.
Uwagi
Przypisy
- ↑ Cereniewicz 1969 ↓, s. 32.
- ↑ Kirchmayer 1946 ↓, s. 48.
- ↑ Porwit 1983 ↓, s. 88.
- ↑ a b Porwit 1983 ↓, s. 89.
Bibliografia
- Bogusław Cereniewicz: Wrześniowe drogi. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1969.
- Jerzy Kirchmayer: Kampania wrześniowa. Warszawa: Spółdzielnia Wydawnicza „Czytelnik”, 1946.
- Marian Porwit: Komentarze do historii polskich działań obronnych 1939. Plany i bitwy graniczne. T. 1. Warszawa: Spółdzielnia Wydawnicza „Czytelnik”, 1983.