W tym artykule przyjrzymy się Groty Elefanty z różnych perspektyw i w różnych kontekstach. Zagłębimy się w jego historię, pochodzenie, wpływ na społeczeństwo i dzisiejsze znaczenie. Przeanalizujemy Groty Elefanty z podejścia multidyscyplinarnego, uwzględniając aspekty kulturowe, społeczne, polityczne, ekonomiczne i naukowe. Poprzez tę podróż chcemy zaoferować wszechstronną i kompletną wizję Groty Elefanty, zapewniając czytelnikowi głębokie i wzbogacające zrozumienie tego tematu.
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |
![]() | |
Państwo | |
---|---|
Typ |
kulturowy |
Spełniane kryterium |
I, III |
Numer ref. | |
Region[b] |
Azja i Pacyfik |
Historia wpisania na listę | |
Wpisanie na listę |
1987 |
Położenie na mapie Maharasztry ![]() | |
Położenie na mapie Indii ![]() | |
![]() | |
Groty Elefanty[1] (hindi: घारापुरी गुफाएँ, ang. Elephanta Caves) – zespół siedmiu wykutych w skale świątyń na indyjskiej wyspie Elefancie na Morzu Arabskim.
Głównym obiektem kultu jest wykuty w skale, niemal pełnoplastyczny wizerunek Śiwy Mahesiamurti o wysokości niemal 6 metrów[2]. Jest to popiersie o trzech twarzach, wyrażających trzy aspekty boga: z lewej strony wąsaty i groźny to Śiwa Bhajrawa, pośrodku Wielki Bóg – Mahadewa, z prawej żeńska, miłosierna postać Śiwy – Uma. Główna świątynia ma kształt długiej na około 30 metrów sali, której główne elementy konstrukcyjne tworzą kształt mandali[2]. W świątyniach Elefanty liczne są również emblematyczne wizerunki Siwy jako lingamu. Innym znanym przedstawieniem są zaślubiny Śiwy i Parwati w świątyni Ganesia gumpha. Świątynia ta służyła Portugalczykom za magazyn prochu, i na skutek jego wybuchu została poważnie uszkodzona.
Zespół Grot Elefanty od 1987 znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.