Adźanta

W dzisiejszym świecie Adźanta pozostaje tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu wielu różnych osób. Niezależnie od tego, czy jest to aktualny temat, postać historyczna czy podstawowa koncepcja, Adźanta ma moc przyciągania uwagi i wywoływania debaty w różnych obszarach. W tym artykule dokładnie zbadamy wpływ i znaczenie Adźanta, analizując jego implikacje dla dzisiejszego społeczeństwa i jego znaczenie w różnych kontekstach. Podobnie zbadamy, jak Adźanta ewoluował w czasie i jego wpływ na różne aspekty naszego codziennego życia. Bez wątpienia Adźanta to fascynujący temat, który zasługuje na uważną analizę, aby lepiej zrozumieć jego znaczenie w dzisiejszym świecie.

Groty w Adźancie[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Ilustracja
Państwo

 Indie

Typ

kulturowy

Spełniane kryterium

I, II, III, VI

Numer ref.

242

Region[b]

Azja i Pacyfik

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

1983
na 7. sesji

Położenie na mapie Maharasztry
Mapa konturowa Maharasztry, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Groty w Adźancie”
Położenie na mapie Indii
Mapa konturowa Indii, po lewej znajduje się punkt z opisem „Groty w Adźancie”
Ziemia20°31′44,6″N 75°44′45,5″E/20,529056 75,745972
Multimedia w Wikimedia Commons
  1. ↑ Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO
  2. ↑ Oficjalny podział dokonany przez UNESCO

Adźanta (hindi: अजिंठा लेणी) – grupa wzgórz w Indiach w stanie Maharasztra, na terenie dawnego księstwa Hajderabadu. W ich zboczach, nad doliną rzeki Waghory, wykutych jest 30 pieczar z unikatowymi malowidłami o tematyce buddyjskiej. Cztery groty to ćajtje – miejsca kultu, zaś pozostałe to wihary – miejsca zamieszkania i gromadzenia się mnichów. Groty powstały między II wiekiem p.n.e. a VII wiekiem n.e.[1] Wiele z nich wykuto za czasów Guptów. Część grot nie została ukończona, prawdopodobnie z uwagi na brak funduszy związany z zanikiem buddyzmu na półwyspie dekańskim. Groty zostały odkryte w 1819 przez grupę angielskich myśliwych[2]. Zespół grot w Adźancie znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.

O znaczeniu grot w Adźancie decydują przede wszystkim malowidła, zachowały się one jednak tylko w części pieczar. Malowano je na podkładzie wapiennym, uprzednio wyrównując nierówności skały przy użyciu gliny zmieszanej z omłotami ryżowymi i krowim nawozem. Następnie czerwonym barwnikiem pociągano kontury, po czym następowało wypełnianie barwą. Wnętrze grot oświetlano prawdopodobnie za pomocą systemu luster z polerowanej blachy. Tematycznie wszystkie malowidła wiążą się z buddyzmem, stanowiąc często ilustracje umoralniających dżatak. Do najbardziej znanych malowideł należą: Bodhisattwa Padmapani w grocie nr 1, ilustracje dżataki Opowieść o królu gęsi z groty nr 17. W całym malarstwie Adźanty przeważa wyrafinowanie linii nad plamą barwną.

Przypisy

  1. ↑ Praca zbiorowa: Wielka Historia Świata – Cywilizacje Azji – Dolina Indusu – Indie – Kambodża. T. 5. Polskie Media Amer.Com, 2005, s. 84. ISBN 83-7425-030-5.
  2. ↑ The Ajanta Caver: Discovering last treasure. BBC. .

Linki zewnętrzne

  • Adźanta
  • Adźanta
    Adźanta
  • Księżniczka i służąca. Malowidło z Adźanty
    Księżniczka i służąca. Malowidło z Adźanty
  • Wnętrze groty 26
    Wnętrze groty 26
Obiekty z listy Światowego Dziedzictwa UNESCO w Indiach

Kulturowe
Przyrodnicze

Indie

  1. ↑ Wspólnie z Argentyną, Francją, Niemcami, Belgią, Japonią i Szwajcarią