Grigorij Kotowski

W tym artykule poruszymy kwestię Grigorij Kotowski, która jest dziś niezwykle ważna i aktualna. Grigorij Kotowski był przedmiotem debaty i analiz w różnych obszarach, ponieważ jego wpływ wpływa na różne aspekty życia codziennego. W całej historii Grigorij Kotowski był źródłem zainteresowania badaczy, specjalistów i entuzjastów, którzy poświęcili czas i wysiłek, aby zrozumieć jego znaczenie i zakres. W tym sensie ten artykuł ma na celu zbadanie wielu aspektów i wymiarów otaczających Grigorij Kotowski, oferując szeroką i zrównoważoną wizję, która pozwala czytelnikowi zagłębić się w jego złożoność i znaczenie dzisiaj.

Grigorij Kotowski
Григорий Иванович Котовский
Ilustracja
Grigorij Kotowski w latach 20.
komkor komkor
Data i miejsce urodzenia

24 czerwca 1881
Hîncești, gubernia besarabska, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

6 sierpnia 1925
Czabanka, USRR, ZSRR

Przebieg służby
Lata służby

1917–1925

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Armia Czerwona

Główne wojny i bitwy

wojna domowa w Rosji,
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru
Multimedia w Wikimedia Commons
Karta więzienna Kotowskiego z 1907 roku
Mauzoleum z mumią Kotowskiego w Podolsku na Ukrainie

Grigorij Iwanowicz Kotowski (ros. Григорий Иванович Котовский, ur. 12 czerwca?/24 czerwca 1881 w Hîncești, zm. 6 sierpnia 1925 w Czabance) – dowódca Armii Czerwonej, działacz komunistyczny. Bywa nazywany „Robin Hoodem rewolucji”[1][2].

Życiorys

Syn mieszczanina Iwana Nikołajewicza Kotowskiego, zrusyfikowanego, prawosławnego Polaka, lub być może, Ukraińca pochodzącego z Podola i Rosjanki Akuliny Romanowej. Sam Kotowski twierdził, że jego rodzina należała do podolskiej szlachty, a dziadek został pozbawiony majątku za udział w powstaniu[3].

Osieroconym w wieku 16 lat Kotowskim zajęli się zamożni chrzestni, którzy zapewnili mu kształcenie w szkole rolniczej. Po jej ukończeniu w 1900 roku pracował jako pomocnik ekonoma w kilku majątkach. Dopuścił się czynów kryminalnych, za które był kilkukrotnie aresztowany[3]. W 1905 roku uchylającego się od służby wojskowej Kotowskiego po raz kolejny aresztowano i przydzielono do pułku piechoty stacjonującego w Żytomierzu.

Kotowski zdezerterował krótko po dotarciu do wojska. Zorganizował oddział, który napadał na majątki. Aresztowany w styczniu 1906 roku w Kiszyniowie, uciekł pół roku później. Pod koniec 1906 roku aresztowany ponownie i skazany na zesłanie i 12 lat ciężkich robót. Uciekł z Syberii w 1913 i po powrocie do Mołdawii znów zorganizował grupę przestępczą. W 1915 jego banda przeszła do rabowania urzędów i banków.

25 czerwca 1916 został złapany w zasadzce i następnie skazany na karę śmierci. W celi śmierci napisał jednak list do żony generała Brusiłowa, w którym prosił o łaskę i wysłanie na front. Prośba została spełniona po abdykacji cara i amnestii ogłoszonej przez Rząd Tymczasowy. W maju 1917 roku trafił na front rumuński, gdzie odznaczył się odwagą. Na froncie przystąpił do lewicowych eserowców i został wybrany do rady żołnierskiej. Z tej racji komitet Rumczerod zlecił jego oddziałowi opanowanie porządku w Kiszyniowie.

Brał aktywny udział w rosyjskiej wojnie domowej po stronie bolszewików. Od stycznia do marca 1918 dowodził bolszewickim oddziałem tyraspolskim, od czerwca 1918 – brygadą kawalerii 45 Dywizji Strzeleckiej. Od stycznia 1920 dowodził brygadą kaukaską, walczącą na Kaukazie i Ukrainie. Brał udział w operacji odeskiej w lutym 1920 r., rozbijając pod Odessą wycofujące się z zajętego już przez czerwonych miasta jednostki białych[4]. Następnie jego brygada brała udział w wojnie polsko-bolszewickiej.

Od grudnia 1920 dowodził 17 Dywizją Kaukaską, zaś od września 1921 9 Dywizją Kaukaską, a w październiku 1922 został dowódcą 2 Korpusu Kaukaskiego. Uczestniczył w tłumieniu powstania Machny oraz powstania Antonowa w guberni tambowskiej[5].

Kotowski został zastrzelony 6 sierpnia 1925 podczas wakacji w Czabance koło Odessy. Do zabójstwa przyznał się Mejer Zajder, szef ochrony zakładów cukierniczych, związany z odeskim światem przestępczym. Okoliczności śmierci Kotowskiego, a następnie jego mordercy, pozostają niejasne i są przedmiotem spekulacji[6].

Ciało zabitego Kotowskiego zostało zmumifikowane i umieszczone w mauzoleum zbudowanym w mieście Birzuła (dziś Podolsk)[7]. Był to jedyny przypadek, poza samym Leninem, takiego uhonorowania przywódcy w ZSRR[8].

Upamiętnienie

Miasta

Na jego cześć trzy miasta w ZSRR uzyskały nazwę Kotowsk:

Wojsko

Muzeum sztabu brygady kawaleryjskiej dowodzonej przez Kotowskiego działa w Tyraspolu, w budynku, który Kotowski zajmował w lutym 1920 r.[9].

Filmy

  • P.K.P. (Piłsudski kupił Petlurę, 1926)
  • Kotowski (1942)
  • Eskadra wycofuje się na zachód (1965)
  • Ostatni hajduk (1972)
  • Wilczym śladem (1976)
  • Wielka mała wojna (1980)
  • Kotowski (serial, 2010)

Przypisy

  1. ↑ O.S. Smyslov, О.С. Смыслов, Kotovskiĭ : Robin Gud revoli︠u︡t︠s︡ii, Moskva 2013, ISBN 978-5-4444-1024-0, OCLC 864427443 .
  2. ↑ Кто убил Робин Гуда революции?. Котовский. Робин Гуд революции , biography.wikireading.ru .
  3. ↑ a b ВОЕННАЯ ЛИТЕРАТУРА --[ Биографии ]-- Савченко В. А. Авантюристы гражданской войны , militera.lib.ru .
  4. ↑ W. Sawczenko, W. Faltenberg-Blank, Одесса в эпоху войн и революций (1914–1920), Odessa: Optimum, 2008 (ros.).
  5. ↑ Глава 9 ПРОТИВ КРЕСТЬЯН ТАМБОВЩИНЫ – Котовский , www.e-reading.club .
  6. ↑ Zabójca został skazany na 10 lat więzienia, wkrótce po wyroku wypuszczony na wolność, został zabity przez podkomendnych Kotowskiego.
  7. ↑ Trzecia mumia ZSRS „wypłynęła” w obwodzie odeskim (WIDEO) – Kresy24.pl – Wschodnia Gazeta Codzienna (pol.).
  8. ↑ Gdzie znajduje się mauzoleum Kotovskogo? , nextews.com .
  9. ↑ В честь дня рождения Григория Котовского в военно-историческом музее комбрига прошёл день открытых дверей , Первый Приднестровский .

Linki zewnętrzne