Obecnie Giuseppe Pizzardo to temat, który zyskał duże znaczenie w społeczeństwie. Od momentu powstania budzi zainteresowanie specjalistów, naukowców i ogółu społeczeństwa ze względu na swój wpływ na różne obszary życia codziennego. Jego wpływ rozprzestrzenił się na cały świat, wywołując debaty, refleksje i działania mające na celu zrozumienie jego zakresu i konsekwencji. W tym artykule szczegółowo zbadamy Giuseppe Pizzardo, badając jego pochodzenie, ewolucję i implikacje, jakie reprezentuje dzisiaj. Poprzez szczegółową analizę postaramy się rzucić światło na ten temat i zaproponować krytyczną perspektywę, która pozwoli naszym czytelnikom zrozumieć jego znaczenie i związek z otaczającym nas światem.
Kardynał biskup | |
Kraj działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Prefekt Kongregacji Seminariów i Uniwersytetów | |
Okres sprawowania |
1939–1968 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Prezbiterat |
19 września 1903 |
Nominacja biskupia |
28 marca 1930 |
Sakra biskupia |
27 kwietnia 1930 |
Kreacja kardynalska |
13 grudnia 1937 |
Kościół tytularny | |
Odznaczenia | |
![]() |
Data konsekracji |
27 kwietnia 1930 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Giuseppe Pizzardo (ur. 13 lipca 1877 w Savonie, zm. 1 sierpnia 1970 w Rzymie) – włoski biskup rzymskokatolicki, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał.
Ukończył seminarium w rodzinnym mieście, a następnie Uniwersytet Gregoriański w Rzymie. Tam też 19 września 1903 przyjął święcenia kapłańskie. Kontynuował studia między innymi w dziedzinie dyplomacji. Był sekretarzem nuncjatury bawarskiej i pracownikiem Sekretariatu Stanu. Od 1921 w Kongregacji Nadzwyczajnych Spraw Kościoła, gdzie pełnił funkcje podsekretarza, zastępcy sekretarza (1921), sekretarza (1929). Protonotariusz apostolski od 1927.
28 marca 1930 otrzymał nominację biskupią. Sakry udzielił sekretarz Stanu Stolicy Apostolskiej Eugenio Pacelli, przyszły papież Pius XII. Był następnie przewodniczącym komisji ds. Rosji i od 1936 asystentem Tronu Papieskiego. W 1937 jako delegat papieski uczestniczył w koronacji króla Anglii Jerzego VI. Na konsystorzu w tym samym roku został podniesiony do rangi kardynała. W 1939 mianowany prefektem Kongregacji Seminariów i Uniwersytetów. W 1948 otrzymał tytuł kardynała biskupa Albano. Prorektor Kolegium Północnoamerykańskiego w Rzymie w latach 1948–1970. Sekretarz Kongregacji Świętego Oficjum w latach 1951–1959. Od 1965 wicedziekan Kolegium Kardynalskiego. Zrezygnował z urzędów prefekta w 1968 z powodu zaawansowanego wieku. Zmarł dwa lata później jako najstarszy żyjący kardynał.