Gillian Wearing
Temat Gillian Wearing wzbudził ostatnio duże zainteresowanie, a jego znaczenie obejmuje wiele aspektów współczesnego życia. Niezależnie od tego, czy jest to kwestia osobista, społeczna, polityczna, ekonomiczna czy technologiczna, Gillian Wearing odgrywa fundamentalną rolę w sposobie, w jaki stawiamy czoła wyzwaniom i odnosimy się do otaczającego nas świata. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane ze zmienną Gillian Wearing, badając jej wpływ i znaczenie w różnych kontekstach. Od ewolucji na przestrzeni historii, przez konsekwencje dla przyszłości, po wpływ na kulturę popularną i rolę w podejmowaniu decyzji, Gillian Wearing nadal przyciąga uwagę zarówno ekspertów, jak i entuzjastów.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Narodowość |
brytyjska |
| Dziedzina sztuki |
performance, fotografia, wideo, rzeźba |
| Epoka | |
| Odznaczenia | |
| Order Imperium Brytyjskiego | |
Gillian Wearing (ur. 1963 w Birmingham) – brytyjska artystka, performerka, autorka fotografii i filmów wideo, członkini brytyjskiej Akademii Królewskiej, odznaczona Orderem Imperium Brytyjskiego. Laureatka Nagrody Turnera[1].
Życiorys
Artystka urodziła się w Birmingham w 1963 roku. W 1983 roku przeprowadziła się do Londynu; studiowała w Chelsea School of Art, a następnie w Goldsmiths College, który ukończyła w 1990 roku. Aktywnie tworzyła i wystawiała prace w galeriach od lat 80. XX wieku (pierwsza indywidualna wystawa artystki odbyła się w 1993 roku).
Twórczość
Gillian Wearing tworzy prace konceptualne o wymowie społecznej. Ich tematem jest często wzajemne postrzeganie się ludzi oraz relacje międzyludzkie i społeczne. Jej metoda twórcza polega m.in. na wykorzystaniu wideo i fotografii do zarejestrowania modeli w chwili, gdy nie są pewni, czy prezentować swój wizerunek prywatny, czy publiczny. Wearing interesuje się też kwestiami tożsamości społecznej i indywidualnej[2].
Fotografia i filmy wideo
Signs that Say What You Want Them to Say and Not Signs that Say What Someone Else Wants You to Say (1992–1993) – cykl kolorowych fotografii – pokazuje przypadkowych przechodniów, których Wearing poprosiła o pozowanie z kartką, na której mieli napisać to, co sami chcieliby przekazać. Treść trzymanych kartek – np. "I'm desperate" – "jestem zdesperowany" – często odbiega od spokojnego wyrazu twarzy fotografowanych osób[3][4].
W kolejnych pracach Wearing wykorzystywała wideo – między innymi do nagrań osobistych, trudnych wyznań modeli, którzy odpowiedzieli na ogłoszenie w gazecie, które jest zarazem tytułem pracy Confess All on Video. Don't Worry You'll be in Disguise. Intrigued? Call Gillian...[5]
W 1996 roku Wearing zrealizowała nagranie pod tytułem 60 Minutes of Silence (60 minut ciszy), które przedstawia grupowe ujęcie grupy policjantów i policjantek. Pozujące przez 60 minut osoby stopniowo tracą pełnię kontroli nad wyrazem twarzy i mową ciała pasującą do zbiorowego portretu – na jaw wychodzą indywidualne przejawy zniecierpliwienia i inne osobiste emocje widoczne na twarzach poszczególnych osób[6].
Inspiracją dla Wearing były między innymi brytyjskie filmy dokumentalne, jak: 7 up Michaela Apteda czy The Family Franca Roddama i Paula Watsona[2].
A Real Birmingham Family
Od października 2014 roku przed budynkiem biblioteki miejskiej w Birmingham (Library of Birmingham) stoi rzeźba autorstwa Gillian Wearing pod tytułem A Real Birmingham Family (Zwykła rodzina z Birmingham)[7]. Rzeźba przedstawia dwie mieszkanki Birmingham z dziećmi – siostry Romę i Emmę Jones, obydwie w pojedynkę wychowujące swoje dzieci[8][9]. Rodzina uwieczniona na pomniku została z ponad 370 zgłoszeń wybrana przez komisję, w skład której wchodzili przedstawiciele władz miasta, ludzie kultury i duchowni.
Przypisy
- ↑ Turner Prize winners | Tate , www.tate.org.uk .
- ↑ a b Gillian Wearing OBE, '‘I’m desperate’' 1992-3 , Tate .
- ↑ GILLIAN WEARING with William Corwin , brooklynrail.org .
- ↑ Peter Aspden, Statue of a family: by Gillian Wearing, „Financial Times”, 18 lipca 2014, ISSN 0307-1766 .
- ↑ Gillian Wearing – Turner Prize winner 1997, „BBC”, 3 grudnia 1997 .
- ↑ 60 Minutes Silence | Arts Council Collection , www.artscouncilcollection.org.uk .
- ↑ Ikon Upcoming Events » » A Real Birmingham Family , ikon-gallery.org .
- ↑ Mark Brown, Ordinary Birmingham family to be immortalised in city centre statue, „The Guardian”, 29 października 2014, ISSN 0261-3077 (ang.).
- ↑ Hooray for single mothers – and Gillian Wearing’s celebration of them, „The Guardian”, 31 października 2014, ISSN 0261-3077 (ang.).
Bibliografia
- Russell Fergusson, Gillian Wearing (Contemporary Artists), Phaidon Press, 1999, ISBN 978-0714838243
- Daniel F. Herrmann, Gillian Wearing, Gillian Wearing, Ram Publications, 2012, ISBN 978-1905464524
Linki zewnętrzne
- Maureen Gallery, Lista wystaw indywidualnych i zbiorowych Gillian Wearing
- Guggenheim Museum Online, Gillian Wearing – biogram artystki
- Birmingham Mail, Meet the Joneses – the real Birmingham family of two single mums and sons chosen for library statue