Georgs Andrejevs

W tym artykule przyjrzymy się różnym aspektom związanym z Georgs Andrejevs, tematem, który przykuł uwagę i zainteresowanie ludzi na całym świecie. Od momentu pojawienia się Georgs Andrejevs wzbudził ciekawość i debatę, a jego wpływ był odczuwalny w różnych obszarach społeczeństwa. W trakcie pisania tego tekstu będziemy zagłębiać się w analizę i refleksję na temat Georgs Andrejevs, zajmując się jego konsekwencjami, ewolucją w czasie i obecnym znaczeniem. W tym artykule staramy się zapewnić wszechstronne i wzbogacające spojrzenie na Georgs Andrejevs, mając na celu umożliwienie czytelnikowi głębszego i bardziej szczegółowego zrozumienia tego niezwykle istotnego tematu.

Georgs Andrejevs
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

30 października 1932
Tukums

Data i miejsce śmierci

16 lipca 2022
Ryga

Minister spraw zagranicznych Łotwy
Okres

od 1992
do 1994

Poprzednik

Jānis Jurkāns

Następca

Valdis Birkavs

Georgs Andrejevs (ur. 30 października 1932 w Tukumsie, zm. 16 lipca 2022[1] w Rydze) – łotewski lekarz, dyplomata i polityk, minister spraw zagranicznych w latach 1992–1994, deputowany krajowy, deputowany do Parlamentu Europejskiego (2004–2009).

Życiorys

W 1954 ukończył studia w instytucie medycznym w Rydze, specjalizował się w anestezjologii. W 1964 uzyskał magisterium, doktoryzował się w 1972. Praktykował w zawodzie lekarza.

Był ministrem spraw zagranicznych w rządach Ivarsa Godmanisa i Valdisa Birkavsa (1992–1994). Zasiadał w Radzie Najwyższej Łotewskiej SRR i Radzie Najwyższej Republiki Łotewskiej (w latach 1990–1993), w 1993 został posłem do Saeimy. Od 1995 do 1998 zajmował stanowisko ambasadora w Kanadzie, następnie do 2004 był ambasadorem przy Unii Europejskiej[1].

W wyborach w 2004 uzyskał mandat posła do Parlamentu Europejskiego z list Łotewskiej Drogi. Zasiadał w grupie Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz Europy, przez pół kadencji był wiceprzewodniczącym Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności. W wyborach europejskich z 2009 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję z listy Stowarzyszenia na Rzecz Innej Polityki.

Przypisy

Bibliografia