Georges Prêtre

W tym artykule zagłębimy się w temat Georges Prêtre, który wzbudził duże zainteresowanie w dzisiejszym społeczeństwie. Na przestrzeni historii Georges Prêtre odgrywał kluczową rolę w różnych obszarach, zarówno osobistych, jak i zawodowych. Od swoich początków do chwili obecnej Georges Prêtre był przedmiotem badań, debat i kontrowersji, powodując sprzeczne opinie i różnorodne perspektywy. W tym artykule zbadamy różne aspekty Georges Prêtre, analizując jego wpływ w różnych kontekstach i oferując spostrzeżenia, które pozwolą nam lepiej zrozumieć jego znaczenie we współczesnym świecie.

Georges Prêtre
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 sierpnia 1924
Waziers

Data i miejsce śmierci

4 stycznia 2017
Navès

Zawód, zajęcie

dyrygent

Odznaczenia
Wielki Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Order Zasługi Republiki Włoskiej III Klasy (1951-2001) Order Zasługi Republiki Włoskiej V Klasy (1951-2001)

Georges Prêtre (ur. 14 sierpnia 1924 w Waziers, zm. 4 stycznia 2017 w Navès[1]) – francuski dyrygent.

Studiował u Maurice’a Duruflé i André Cluytensa w konserwatorium w Paryżu. Debiutował w 1956 w paryskiej Opéra-Comique w Capriccio Richarda Straussa. Wkrótce rozpoczął działalność w Europie i USA, osiągając największe sukcesy w teatrach operowych, m.in. londyńskim Covent Garden, nowojorskim Metropolitan Opera i mediolańskiej La Scali.

Pracował często z Marią Callas, m.in. nagrał z nią Toscę G. Pucciniego i Carmen G. Bizeta.

Był dyrektorem Opery Paryskiej. Kawaler (1975) i Komandor (1980) Orderu Zasługi Republiki Włoskiej oraz Wielki Oficer Legii Honorowej (2009)[2].

Na zaproszenie Herberta von Karajana, Georges Prêtre wystąpił po raz pierwszy w Wiedniu w 1962 r. jako dyrygent. W 2008 r. i po raz drugi w 2010 r. poprowadził transmitowany przez liczne stacje telewizyjne i radiowe koncert noworoczny dyrygując Wiedeńską Orkiestrą Filharmoniczną. Stał się najstarszym dyrygentem tego tradycyjnego koncertu.

Przypisy

  1. Michael Cooper: Georges Prêtre, French Conductor Known for Interpretation, Dies at 92. nytimes.com, 2017-01-04. . . (ang.).
  2. Georges Prêtre (Conductor). bach-cantatas.com. . (ang.).

Bibliografia