Franz Augsberger

Ten artykuł od 2011-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Franz Augsberger

Franz Augsberger w 1943
Brigadeführer
Data i miejsce urodzenia	10 października 1905 Wiedeń
Data i miejsce śmierci	19 marca 1945 Prudnik
Przebieg służby
Lata służby	1932–1945
Siły zbrojne	Waffen-SS
Jednostki	20 Dywizja Grenadierów SS (1 estońska)
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Franz Augsberger (ur. 10 października 1905 w Wiedniu, zm. 19 marca 1945 w Prudniku) – SS-Brigadeführer w Waffen-SS, dowódca Legionu Estońskiego SS w czasie II wojny światowej.

Urodził się w Wiedniu jako syn właściciela hotelowego. Przez rok uczęszczał do szkoły wojskowej. Po zakończeniu I wojny światowej poszedł na studia z zakresu inżynierii i architektury. W lipcu 1927 roku wstąpił do Steirischer Heimatschutz(inne języki), antykomunistycznej, antysemickiej i antyrepublikańskiej volkistowskiej organizacji paramilitarnej. Odszedł z jej szeregów w 1930 roku. Został członkiem SA i NSDAP 30 października 1930 roku. W 1932 roku wyemigrował do Niemiec i zasilił szeregi SS. 1 października 1934 wstąpił do SS-Verfügungstruppe i był dowódcą plutonu do 18 marca 1935 roku. Został słuchaczem pierwszej klasy SS-Führerschule(inne języki), gdzie zdał egzaminy i został awansowany do rangi SS-Standartenoberjunkra w styczniu 1936. W 1937 roku awansowano go do stopnia SS-Hauptsturmführera i skierowano na przeszkolenie do RuSHA, po czym wrócił na szkolenie do Brunszwiku, gdzie został instruktorem. W 1939 roku został adiutantem Konstantina von Neuratha, który był wówczas protektorem Czech i Moraw.

1 października 1940 roku został dowódcą SS-Standarte „Der Führer”(inne języki). 10 lutego 1941 został dowódcą batalionu SS-Standarte 7, który dopiero co został zreorganizowany i zmotoryzowany. Augsberger pozostawał na tym stanowisku do grudnia 1941, kiedy został awansowany do stopnia SS-Sturmbannführera. W lipcu 1941 otrzymał Krzyż Żelazny II Klasy, 15 września 1941 roku I Klasy, a 15 stycznia 1942 roku Szturmową Odznaką Piechoty (niem.Infanterie Sturmabzeichen). 20 kwietnia 1942 został SS-Obersturmbannführerem. Ponadto 30 maja 1942 roku otrzymał Złoty Krzyż Niemiecki.

Gdy Adolf Hitler nakazał stworzenie jednostki SS złożonej z Estończyków, Augsberger został jej dowódcą. Został awansowany na SS-Standartenführera w lipcu 1943. W październiku 1943 wyjechał z brygadą estońską z poligonu ćwiczebnego SS Heidelager w Pustkowie pod Dębicą na front wschodni, gdzie brał udział w zwalczaniu partyzantki radzieckiej^[1]. W 1944 roku Estoński Legion SS przemianowano na 20 Dywizję Grenadierów SS. Początkowo Estończycy byli wobec Augsbergera nieufni, jednak z czasem zyskał ich zaufanie i sympatię. Awansował na SS-Oberführera w styczniu 1944, a na SS-Brigadeführera w czerwcu tego samego roku.

Został zabity w marcu 1945 wskutek wybuchu bomby w koszarach w Prudniku^[2], kiedy wojska radzieckie otoczyły miasto. Kilka dni wcześniej został odznaczony Krzyżem Rycerskim, który otrzymał z rąk Generalfeldmarschalla Ferdinanda Schörnera.

• SS-Mann (luty 1934)
• SS-Unterscharführer (20 kwietnia 1934)
• SS-Oberscharführer (1 czerwca 1934)
• SS-Hauptscharführer (1 kwietnia 1935)
• SS-Standartenoberjunker (styczeń 1936)
• SS-Obersturmführer (1 lipca 1936)
• SS-Hauptsturmführer (1 czerwca 1937)
• SS-Sturmbannführer (1 grudnia 1941)
• SS-Obersturmbannführer (20 kwietnia 1942)
• SS-Standartenführer (1 lipca 1943)
• SS-Oberführer (30 stycznia 1944)
• SS-Brigadeführer und Generalmajor der Waffen-SS (21 czerwca 1944)

• Medal Pamiątkowy 13 marca 1938 (Medaille zur Erinnerung an den 13. März 1938) – 1938
• Krzyż Żelazny II Klasy (Eisernes Kreuz II klasse) – lipiec 1941
• Krzyż Żelazny I Klasy (Eisernes Kreuz I klasse) – 15 września 1941
• Szturmowa Odznaka Piechoty (Infanterie Sturmabzeichen) – 15 stycznia 1942
• Złoty Krzyż Niemiecki (Deutsches Kreuz in Gold) – 30 maja 1942
• Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942 (Medaille „Winterschlacht im Osten 1941/42”) – 20 lipca 1942
• Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes) – 8 marca 1945
• Odznaka za Służbę w SS II Klasy (SS-Dienstauszeichnungen 2. Stufe)^[3]