Francesco Forte (polityk)
W tym artykule zagłębimy się w ekscytujący świat Francesco Forte (polityk), badając jego wiele aspektów i przedstawiając szczegółową analizę jego znaczenia w dzisiejszym społeczeństwie. W następujący sposób zajmiemy się jego znaczeniem historycznym, wpływem na polu zawodowym, wpływem na kulturę popularną i wyzwaniami, przed którymi stoi dzisiaj. Francesco Forte (polityk) to temat cieszący się dużym zainteresowaniem, a jego badanie pozwoli nam lepiej zrozumieć jego zakres i sposób, w jaki ukształtował naszą rzeczywistość. Dołącz do nas w tej wycieczce po Francesco Forte (polityk) i odkryj wszystko, co ten motyw ma do zaoferowania.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
11 lutego 1929 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1 stycznia 2022 |
| Zawód, zajęcie |
nauczyciel akademicki, publicysta, polityk |
Francesco Forte (ur. 11 lutego 1929 w Busto Arsizio[1], zm. 1 stycznia 2022[2] w Turynie[3]) – włoski nauczyciel akademicki, publicysta, polityk, deputowany, w latach 1982–1986 minister.
Życiorys
Studiował prawo na Uniwersytecie w Pawii, kształcił się zwłaszcza w zakresie prawa finansowego[4]. Zajął się działalnością akademicką. Pracował na Uniwersytecie Mediolańskim, na Uniwersytecie Turyńskim objął stanowisko kierownika katedry finansów publicznych (zastępując Luigiego Einaudiego), był też profesorem na Uniwersytecie Rzymskim „La Sapienza”[4][5]. Autor około 35 książek i kilkuset artykułów naukowych[4]. Pełnił funkcję wiceprezesa koncernu Eni (1971–1975) i dyrektora szkoły podyplomowej tego przedsiębiorstwa (1966–1981)[6]. Był publicystą ekonomicznym włoskich gazet, m.in. „Il Giorno”, „L’Espresso”, „Il Sole 24 Ore” i „Il Foglio”[5][6]. Przewodniczył towarzystwu naukowemu SIEDS (1983–1985)[6] oraz organizacji International Atlantic Economic Society (1984–1985)[7].
Działał we Włoskiej Partii Socjalistycznej, do początku lat 80. był głównym ekonomistą partii[5]. W latach 1979–1987 wykonywał mandat posła do Izby Deputowanych VIII i IX kadencji. Od grudnia 1982 do sierpnia 1983 pełnił funkcję ministra finansów w rządzie Amintore Fanfaniego. Następnie do maja 1985 zajmował stanowisko ministra bez teki w gabinecie Bettina Craxiego, odpowiadając za koordynowanie polityki wspólnotowej. Przeszedł następnie na urząd podsekretarza stanu w resorcie spraw zagranicznych, pozostał na nim także w drugim rządzie lidera socjalistów. Funkcję tę pełnił do 1987, od tegoż roku do 1994 wchodził w skład Senatu X i XI kadencji[1]. W latach 1988–1991 był burmistrzem miejscowości Bormio[5].
Przypisy
- ↑ a b Francesco Forte. camera.it. . (wł.).
- ↑ Francesco Forte è morto. Ex ministro governi Fanfani e Craxi firma de Il Sussidiario. ilsussidiario.net, 1 stycznia 2022. . (wł.).
- ↑ È morto Francesco Forte, ex ministro delle Finanze con Fanfani. repubblica.it, 1 stycznia 2022. . (wł.).
- ↑ a b c Francesco Forte. rubbettinoeditore.it. . (wł.).
- ↑ a b c d Francesco Forte è il nuovo superconsulente del comune. varesenews.it, 14 lipca 2012. . (wł.).
- ↑ a b c Fòrte, Francesco. treccani.it. . (wł.).
- ↑ Former Presidents of the IAES. iaes.org. . (ang.).
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
| W dniu powstania |
|
|---|
