Ferdinand Leitner

Obecnie Ferdinand Leitner stał się istotnym i interesującym tematem dla szerokiego spektrum osób i społeczności. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na kulturę popularną, Ferdinand Leitner zdołał przyciągnąć uwagę ludzi w różnym wieku i o różnym pochodzeniu. W tym artykule podjęto próbę zbadania różnych aspektów Ferdinand Leitner, analizując jego znaczenie, implikacje i znaczenie w dzisiejszym świecie. Celem multidyscyplinarnego podejścia jest przedstawienie holistycznej wizji Ferdinand Leitner, zachęcając czytelnika do refleksji i krytycznej analizy tego tematu tak obecnego w naszej rzeczywistości.

Ferdinand Leitner
Ilustracja
Ferdinand Leitner, 1985
Data i miejsce urodzenia

4 marca 1912
Berlin

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

3 czerwca 1996
Forch

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

dyrygent

Multimedia w Wikimedia Commons

Ferdinand Leitner (ur. 4 marca 1912 w Berlinie[1][2][3], zm. 3 czerwca 1996 w Forch[3]) – niemiecki dyrygent.

Życiorys

Uczył się w Berlinie u Franza Schrekera (kompozycja) i Juliusa Prüwera (dyrygentura)[1][2], a także gry na fortepianie u Artura Schnabla i Karla Mucka[2]. W 1935 roku został asystentem Fritza Buscha na festiwalu operowym w Glyndebourne[1]. Jako samodzielny dyrygent zadebiutował w 1943 roku w Nollendorf Theater w Berlinie[1]. W 1945 roku został kapelmistrzem Staatsoper w Hamburgu, skąd rok później przeniósł się do Monachium[1]. Od 1950 do 1969 roku pełnił funkcję dyrektora artystycznego Württembergisches Staatstheater w Stuttgarcie[1][2][3]. W latach 1969–1984 był kapelmistrzem opery w Zurychu[1][2]. Od 1976 do 1980 roku dyrygował Residentie Orkest w Hadze[2]. Między 1986 a 1990 rokiem dyrygował orkiestrą RAI w Turynie[1][2].

Zasłynął jako wykonawca dzieł Carla Orffa[1][2], poprowadził prapremiery jego Edypa tyrana (1959) i Prometeusza (1969)[1]. Wykonywał też muzykę m.in. W.A. Mozarta, Richarda Wagnera, Antona Brucknera i Richarda Straussa[2]. Dokonał licznych nagrań płytowych[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 317. ISBN 978-83-224-3303-4.
  2. ↑ a b c d e f g h i Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2084. ISBN 978-0-02-865528-4.
  3. ↑ a b c Deutsche biographische Enzyklopädie (DBE). T. Band 6 Kraatz – Menges. München: K.G. Saur, 2006, s. 339–340. ISBN 978-3-598-25036-1.