Obecnie Faidherbia albida stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu w różnych obszarach. Od polityki po naukę, kulturę i technologię, Faidherbia albida przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Jego konsekwencje są głębokie, a jego wpływ jest odczuwalny w każdym aspekcie codziennego życia. W tym artykule przyjrzymy się bliżej różnym aspektom Faidherbia albida i temu, jak wpłynął on na nasze społeczeństwo. Od jego początków po współczesną ewolucję zagłębimy się w obszar wiedzy lub aspekt rzeczywistości, który nie pozostawia nikogo obojętnym. Dołącz do nas w tej wycieczce po Faidherbia albida i odkryj wszystko, co kryje się za tym fenomenem.
Drzewo osiągające wysokość do 30 m i średnicę pnia do 2 m[8]. Korona u młodych drzew ma kształt odwróconego stożka, u starszych czaszy. Kora na pniach i gałęziach szara, szorstka, głęboko popękana i łuszcząca się[9].
Siwo-zielone, nieparzysto-pierzaste, złożone z 12–23 listków, które częściowo zachodzą na siebie. Każdy z nich ma długość ok. 12 mm i szerokość 5 mm. Na ogonkach liściowych brak gruczołów, ale występują pomiędzy listkami[9].
Strąki o barwie od jasnopomarańczowej do czerwonobrunatnej. Mają długość 10–15 cm i szerokość 2–3 cm. Zawierają po 10–20 błyszczących, ciemnobrązowych nasion z małą, charakterystyczną bulwką[9].
Biologia i ekologia
Jest jednym z najszybciej rosnących drzew w Afryce. Występuje na sawannach i terenach zalewowych dużych rzek, na madach rzecznych, ale jest też odporna na suszę. W Senegalu rośnie na piaszczystym podłożu, na terenach, w których woda znajduje się dopiero na głębokości 80 m. Często tworzy rozległe, jednogatunkowe drzewostany. W odróżnieniu od akacji (rodzajów Senegalia i Vachellia) rosnących w Afryce zrzuca liście w porze deszczowej, a wyrastają jej nowe na początku pory suchej. Jest odporna na przymrozki. Nasiona kiełkują w czasie od 2 do 5 dni[9].
Znaczenie
Jej liście i młode pędy stanowią na sawannach pokarm dla słoni, żyraf i antylop[9].
Przez miejscową ludność liście i młode pędy są wykorzystywane jako pasza dla zwierząt domowych, co ma szczególne znaczenie, gdyż tworzy ona liście w porze suchej, gdy większość innych gatunków drzew zrzuca liście[9].
W medycynie ludowej wywar z kory jest stosowany w leczeniu biegunki, krwawienia i zapalenia oczu, a także jako emetyk[9].
Nasiona są dla ludzi jadalne, trzeba jednak usunąć z nich łupinę. Przez miejscową ludność zjadane są również strąki. Przygotowanie ich do spożycia polega na wysuszeniu i roztarciu na mąkę[9].
Akacja jest 29 razy wymieniona w Biblii. Zdaniem badaczy roślin biblijnych z drewna Faidherbia albida wykonane były drążki, na których niesiono Arkę Przymierza i z których zbudowano Namiot Spotkania. Wskazuje na to fakt, że drewno akacjowe na budowę Arki Przymierza było przywiezione z Egiptu (tak podaje Midrasz), oraz to, że drążki, na których ją niesiono, musiały mieć długość około 15 m[8].
W niektórych państwach Afryki jest sadzona w zadrzewieniach krajobrazowych[9].
↑ abZofia Włodarczyk: Rośliny biblijne. Leksykon. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2011. ISBN 978-83-89648-98-3. Brak numerów stron w książce