Epipleury

W tym artykule zajmiemy się tematem Epipleury z różnych perspektyw, aby zagłębić się w jego znaczenie i znaczenie dzisiaj. Epipleury to temat, który wzbudził duże zainteresowanie w różnych obszarach, wywołując debatę i refleksję w społeczeństwie. Idąc tym tropem, przeanalizujemy różne wymiary Epipleury, oferując czytelnikowi szeroką i kompletną wizję tego tematu. Od jego historycznych korzeni po wpływ na teraźniejszość, poprzez implikacje w sferze społecznej, ekonomicznej i kulturalnej, artykuł ten ma na celu kompleksowe spojrzenie na Epipleury i jego wpływ na współczesny świat.

Epipleury (łac. epipleurae, l. poj. epipleuron) – u chrząszczy podgięty brzeg boczny pokryw, a w niektórych grupach też przedplecza.

Epipleury pokryw (epipleurae eltrales) występują u większości chrząszczy. Stanowią brzeg pokrywy podwinięty do wewnątrz i oddzielony od reszty wyraźną krawędzią[1]. Zaopatrzone są w tchawkę prawdopodobnie nawiązującą do połączonych żyłek: kostalnej i subkostalnej. Mogą się ciągnąć przez całą długość pokrywy lub tylko przez jej część. Mogą być płaskie, opadać ku dołowi pod kątem lub być wklęsłe (skierowane do wewnątrz i ku górze)[2].

W przypadku pokryw skróconych na określenie zewnętrznego ich brzegu nie nachodzącego na pleury używa się nazwy pseudepipleury (łac. pseudepipleurae)[3].

Nazwy epipleury przedplecza używa się do określenia hypomeronu u podrzędów: Myxophaga, Archostemata i Adephaga. W grupach tych zawinięty na spód brzeg przedplecza oddzielony jest od pleury szwem notopleuralnym, a od reszty przedplecza zwykle ostrą krawędzią[1].

  • Budowa krętaka z rodzaju Dineustus. Epipleuron pokrywy podpisany eplr, a epipleuron przedplecza (hypomeron) podpisany hypo
    Budowa krętaka z rodzaju Dineustus. Epipleuron pokrywy podpisany eplr, a epipleuron przedplecza (hypomeron) podpisany hypo
  • Spód ciała kózki. Epipleuron pokrywy oznaczony liczbą 28 i kolorem różowym
    Spód ciała kózki. Epipleuron pokrywy oznaczony liczbą 28 i kolorem różowym

Przypisy

  1. ↑ a b Marek Wanat: Rząd: chrząszcze — Coleoptera. W: Zoologia t. 2 Stawonogi cz. 2 Tchawkodyszne. Czesław Błaszak (red.). Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 260-265, 466.
  2. ↑ Roy A. Crowson: Handbooks for the identification of British Insects. Vol. IV. part I. Coleoptera. Introduction and keys to families. Royal Entomological Society of London, 1956.
  3. ↑ Lajos Zombori, Henrik Steinmann: Dictionary of Insect Morphology. de Gruyter, s. 195, seria: Handbook of Zoology.