Dziś Eparchia sierdobska to temat, który budzi duże zainteresowanie i kontrowersje w społeczeństwie. Z różnych perspektyw można znaleźć różne argumenty za i przeciw Eparchia sierdobska, co doprowadziło do obszernej debaty w różnych obszarach. Niezależnie od tego, czy jest to poziom osobisty, polityczny, społeczny czy ekonomiczny, Eparchia sierdobska zdołał pozycjonować się jako istotny temat, który zasługuje na dogłębną analizę. W tym artykule zbadamy różne aspekty Eparchia sierdobska, od jego pochodzenia i ewolucji po możliwe implikacje w przyszłości.
![]() Sobór św. Michała Archanioła w Sierdobsku | |
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Siedziba | |
Data powołania |
2012 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Metropolia | |
Biskup diecezjalny |
biskup sierdobski i spasski Mitrofan (Sieriogin) |
Dane statystyczne (2013) | |
Liczba kapłanów |
58 |
Liczba dekanatów |
9 |
Liczba parafii |
138 |
Liczba klasztorów |
4 |
Położenie na mapie obwodu penzeńskiego ![]() | |
Położenie na mapie Rosji ![]() | |
![]() | |
Strona internetowa |
Eparchia sierdobska – jedna z eparchii Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, z siedzibą w Sierdobsku. Wchodzi w skład metropolii penzeńskiej.
Eparchia powstała na mocy decyzji Świętego Synodu Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego z 26 lipca 2012 poprzez wydzielenie z eparchii penzeńskiej[1]. Jej pierwszym ordynariuszem został 19 sierpnia 2013 biskup Mitrofan (Sieriogin)[2].
W ramach administratury działa dziewięć dekanatów grupujących parafie (w łącznej liczbie 138) oraz dekanat monasterów. W eparchii służy 58 duchownych[1]. Podlegają jej następujące klasztory: