Emilian (cesarz)
W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Emilian (cesarz), badając jego wiele aspektów i zagłębiając się w jego konsekwencje dla dzisiejszego społeczeństwa. Emilian (cesarz) przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie, wywołując debatę i refleksję na temat jego znaczenia i wpływu. Idąc tym tropem, przeanalizujemy jego ewolucję w czasie, a także jego wpływ w różnych obszarach, od kultury po technologię. Podobnie skupimy się na wyzwaniach i możliwościach, jakie obecnie stwarza Emilian (cesarz), odnosząc się do jego znaczenia w zglobalizowanym i stale zmieniającym się kontekście.
| |
| Cesarz rzymski | |
| Okres | |
|---|---|
| Dane biograficzne | |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data śmierci |
październik 253 |
| Moneta | |
 Antoninian Emiliana z wyobrażeniem Marsa i inskrypcją MARTI PACIF(ero) | |
Emilian, Marcus Aemilius Aemilianus (ur. ok. 207/214?[1], zm. październik 253) – cesarz rzymski od lata do października 253 r.
Życiorys
Pochodził z rzymskiej Mauretanii. Jego małżonką była znana jedynie ze świadectw numizmatycznych Gaja Kornelia Supera. Był zawodowym wojskowym, który osiągnął wysokie stanowiska w administracji państwowej. W końcu kariery piastował stanowisko namiestnika Mezji Górnej i Dolnej, zasłużonego skuteczną obroną tych prowincji przed najazdem Gotów. Latem 253 podległe mu wojska ogłosiły go cesarzem w opozycji do aktualnie panujących w Rzymie Treboniana i Woluzjana.
Dla zalegalizowania swej władzy uzurpator podjął marsz na Rzym, zamierzając uzyskać oficjalną sankcję dla swego panowania ze strony senatorów. W sierpniu przekroczył wschodnie Alpy i wkroczył do Italii. Przed oczekiwanym starciem pod Interamna Trebonian z synem ponieśli śmierć z rąk własnych żołnierzy, zaś Emilian uznany został za legalnego władcę przez senat. Koniec jego krótkotrwałych rządów nastąpił jesienią, gdy do północnej Italii wkroczyły wojska kolejnego pretendenta – Waleriana, ogłoszonego cesarzem przez legiony w Germanii i Recji. Emilian zamierzał mu się zbrojnie przeciwstawić, lecz wobec widocznej przewagi przeciwnika został w okolicach Spoletium zamordowany wcześniej przez własnych żołnierzy.
Przypisy
- ↑ A. Krawczuk podaje datę 210 (Poczet cesarzy rzymskich, dz. cyt., s. 73).
Bibliografia
- Słownik cesarzy rzymskich (red. nauk. J. Prostko-Prostyński). Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2001, s. 153–154, ISBN 83-7177-185-1
- Aleksander Krawczuk: Poczet cesarzy rzymskich. Dominat. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo „Iskry”, 1991, s. 73–74