W tym artykule przeanalizujemy i zgłębimy temat Edward Sutor. Przez lata Edward Sutor był przedmiotem badań i zainteresowań wielu osób z różnych dziedzin. Od psychologii po astronomię, poprzez historię, literaturę i socjologię, Edward Sutor jest powracającym i aktualnym tematem. W tym artykule naszym celem jest zbadanie różnych aspektów Edward Sutor, od jego początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Będziemy analizować jego wpływ na kulturę, naukę, sztukę i życie codzienne, starając się głęboko i całkowicie zrozumieć jego znaczenie w dzisiejszym świecie.
Data i miejsce urodzenia |
17 kwietnia 1917 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
1 stycznia 1984 |
Dziedzina sztuki |
rzeźba |
Edward Sutor (ur. 17 kwietnia 1917, zm. 1 stycznia 1984) – artysta rzeźbiarz; mieszkał i tworzył w Nowym Targu.
Pochodził z rodziny wielodzietnej. Po ukończeniu szkoły podstawowej wyczynowo uprawiał sport. W roku 1940 został wywieziony na przymusowe roboty do Niemiec, potem do obozu koncentracyjnego. Wrócił okaleczony psychicznie, straciwszy całkowicie pamięć. Był w stanie wypowiadać jedynie pojedyncze słowa. Opiekowała się nim siostra. Zaczął rzeźbić w 1958 roku. Prace w drewnie i kamieniu, wykonywane prymitywnymi narzędziami, wyobrażają więźniów i oprawców. Wyrzeźbione postaci mają wyraźnie zaznaczone cechy seksualne, są zdeformowane i okaleczone. W chwilach lepszego samopoczucia rzeźbił tancerki i akrobatki, siebie oraz siostrę[1].
Prace Edwarda Sutora znajdują się w zbiorach Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem, Muzeum Podhalańskim w Nowym Targu, Państwowym Muzeum Etnograficznym w Warszawie, a także kolekcjach prywatnych[1].
Aleksander Jackowski pisał o nim: „Życie Edwarda Sutora ma dwa odrębne oblicza. Młodość, pierwsze zainteresowania szkolne egzotyką, mitologią, kulturą Azteków i – dramatyczna przerwa, wojna, straszliwe bicie; zostaje odarty ze wszystkiego: świadomości, pamięci, człowieczeństwa. Ludzki nieszczęsny strzęp. Powoli rekonstruuje siebie przez rzeźby, w nich wracają reminiscencje chłopięcych zainteresowań, powstaje świat nieprzenikniony: głów, totemów (?), tancerek, konwulsyjnych postaci. Przerażajace wspomnienia obozu, rekonstruowane, jak? Czy tylko z punktu widzenia ofiary? Czy i oprawcy? Teatr?? Palenie, wieszanie, ekshumacja. Nie chciał o tym mówić. Nie chciał pozbywać się rzeźb. W nich było to, co zachował w życiu z siebie, z pamięci. Pod wpływem leków zrobił się łagodny, spokojny. Lawa pozostała w środku..[2]”
Rzeźby artysty pokazano po raz pierwszy w nowotarskim Powiatowym Domu Kultury w marcu 1970, następnie jego prace nabyło Muzeum Tatrzańskie, zakupując jego prace i organizując dalsze wystawy w Zakopanem, Krakowie, Warszawie. Rzeźby Sutora reprezentowały Podhale na wystawie folklorystycznej w Gera, Starej Lubowli, a także w Baltimore. Wiele obiektów zostało zakupionych przez muzea. Największa kolekcja 289 rzeźb Edwarda Sutora znajduje się w Muzeum Podhalańskim w Nowym Targu. Zostały one zakupione od siostry artysty przez Urząd Miasta i przekazane w depozyt muzeum. W 2008 roku powstała wirtualna galeria prac artysty. Jego rzeźby zaprezentowała poznańska galeria "Tak". Wystawa została zatytułowana "Res sacra miser". Towarzyszył jej bogato ilustrowany katalog.
29 stycznia 2010 r. w Ratuszu Miejskim w Nowym Targu otwarto wystawę rzeźb Edwarda Sutora. Wystawa była prezentowana na piętrze, gdzie mieści się Muzeum Podhalańskie im. Czesława Pajerskiego. Podczas wystawy odbyła się z udziałem rodziny Sutora promocja katlogu "Edward Sutor, Rzeźby", który stanowi dotychczas najpełniejszy zbiór fotografii rzeźb nowotarskiego Nikifora. Katalog został wydany przez burmistrza miasta Marka Fryźlewicza. Równocześnie 59 rzeźb artysty wystawiło Muzeum Sztuki Ludowej w Otrębusach.
Dotychczasowe wystawy i prezentacje rzeźb Edwarda Sutora:
W 1987 r. Krzysztof Jaśkiewicz nakręcił film dokumentalny „Świat według Sutora”
Etiudę filmową z udziałem Edwarda Sutora nakręcił też Tomasz Magierski
Podano za katalogiem Edward Sutor, Rzeźby, Nowy Targ 2009 r.