Muzeum Tatrzańskie im. dra Tytusa Chałubińskiego w Zakopanem

W dzisiejszym świecie Muzeum Tatrzańskie im. dra Tytusa Chałubińskiego w Zakopanem stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum ludzi. Niezależnie od tego, czy chodzi o wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy konsekwencje dla przyszłości, Muzeum Tatrzańskie im. dra Tytusa Chałubińskiego w Zakopanem przykuł uwagę osób w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. Ponieważ zainteresowanie tym tematem stale rośnie, istotne jest dalsze zrozumienie jego znaczenia i implikacji, ponieważ może to mieć znaczący wpływ na różne aspekty codziennego życia. W tym artykule zbadamy różne aspekty Muzeum Tatrzańskie im. dra Tytusa Chałubińskiego w Zakopanem i jego wpływ w różnych obszarach, od kultury po ekonomię, w celu przedstawienia kompleksowej i świadomej wizji tego tematu, który jest dziś tak istotny.

Muzeum Tatrzańskie
im. Dra Tytusa Chałubińskiego
Ilustracja
Muzeum Tatrzańskie – Gmach Główny
Państwo

 Polska

Miejscowość

Zakopane

Adres

ul. Krupówki 10
34-500 Zakopane

Data założenia

1889

Dyrektor

mgr Michał Murzyn

Oddziały
Położenie na mapie Zakopanego
Mapa konturowa Zakopanego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Muzeum Tatrzańskieim. Dra Tytusa Chałubińskiego”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Muzeum Tatrzańskieim. Dra Tytusa Chałubińskiego”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Muzeum Tatrzańskieim. Dra Tytusa Chałubińskiego”
Położenie na mapie powiatu tatrzańskiego
Mapa konturowa powiatu tatrzańskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Muzeum Tatrzańskieim. Dra Tytusa Chałubińskiego”
Ziemia49°17′42,209″N 19°56′59,651″E/49,295058 19,949903
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Fragment wystawy etnograficznej na parterze gmachu głównego (pokój sypialny chaty góralskiej z połowy XIX wieku)

Muzeum Tatrzańskie im. dra Tytusa Chałubińskiego w Zakopanem – wielooddziałowa instytucja kultury, współprowadzona przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, zarejestrowana w Państwowym Rejestrze Muzeów pod numerem 93/134[1].

Jedno z najstarszych muzeów w Polsce powołane przez Towarzystwo Muzeum Tatrzańskiego w 1889. Do grupy założycieli Muzeum należeli: Adolf Scholtze, dr Ignacy Baranowski, dr Władysław Florkiewicz i wiele innych osobistości.

Muzeum posiada 11 oddziałów – w tym 7 w Zakopanem oraz po jednej w: Chochołowie, Czarnej Górze, Jurgowie i Łopusznej[2]. W przyszłości planowane jest otwarcie nowego oddziału - Muzeum Taternictwa i Narciarstwa[3].

Historia budynku

Pierwszą siedzibą Muzeum był dom Jana Krzeptowskiego na Krupówkach 7, kolejną wybudowaną już z myślą o Muzeum był budynek przy ul. Chałubińskiego projektu Józefa Dziekońskiego ukończony w 1892 roku. Nawiązywał on stylistycznie do architektury góralskiej. Powstał na terenie przekazanym na rzecz Muzeum przez dzieci dra Tytusa Chałubińskiego. Współcześnie siedziba główna mieści się w Zakopanem przy ul. Krupówki 10, budynku zaprojektowanym przez Stanisława Witkiewicza i Franciszka Mączyńskiego, Projektanci długo nie mogli dojść do porozumienia, mediowała między nimi Bronisława Dłuska. W końcu budowa rozpoczęła się w 1913 roku, a zakończyła ostatecznie w 1924, z tym że dwa lata wcześniej oficjalnie otwarto budynek dla zwiedzających i przeniesiono tam kolekcje[4]. Budynek jest jedną z niewielu realizacji architektury murowanej w stylu zakopiańskim.

Kolekcje i działy

Historia kolekcji

Muzeum Tatrzańskie powstało jako inicjatywa społeczna, nie mogło więc liczyć na subwencje lokalnych władz Królestwa Galicji i Lodomerii. Utrzymywało się z przekazów, darowizn, datków i wpływów z biletów. Z tego powodu nie było początkowo w stanie rozwinąć i wprowadzić spójnej polityki rozbudowy kolekcji. Nie zmienił tej sytuacji nawet fakt powstania w 1918 roku państwa Polskiego, bowiem przekazywane przez nowe władze dotacje były niewystarczające[5].

Pierwsze kolekcje na rzecz Muzeum przekazał dr Tytus Chałubiński, a były to: zbiory skał (1873–1887) i zielnik mchów (ponad 2700 okazów); na rzecz Muzeum przekazała zbiory z lat 1869–1887 (zebrane przez Władysława Kulczyńskiego) Komisja Fizjograficzna AU w Krakowie. Za pośrednictwem dra Chałubińskiego do Muzeum trafiły też pierwsze okazy fauny tatrzańskiej (ok. 400 sztuk) z kolekcji Antoniego Kocyana. Stanisław Drohojowski ofiarował zaś zbiory etnograficzne (1889 r.), które w 1896 roku wzbogacone zostały o przekaz Róży hr. Krasińskiej, w 1906 – o 250 obiektów z kolekcji Zygmunta Gnatowskiego, a w 1921 – o przekaz Marii i Bronisława Dembowskich. Zbiory etnograficzne rozbudowywane były również w związku z działalnością Sekcji Ludoznawczej Towarzystwa Tatrzańskiego[6].

Dzieje zbiorów sztuki Muzeum Podhalańskiego to również historia biografii artystów, którzy w Zakopanem pomieszkiwali i tworzyli: Wojciech Gerson, Walery Eliasz-Radzikowski, Stanisław Witkiewicz i Witkacy, Władysław Skoczylas, Zofia Stryjeńska, Rafał Malczewski, Wojciech Brzega, Wojciech Weiss, Stanisław Gałek i wielu innych[7].

Działalność wystawiennicza w budynku obejmuje ekspozycję stałą oraz wystawy czasowe. 21 stycznia 2023 r. w odnowionym gmachu Muzeum otwarto na nowo zaaranżowaną, stałą wystawę historyczno-etnograficzną i przyrodniczą. Jest to już piąta z kolei stała ekspozycja muzealna urządzona w tym budynku i zarazem siódma w historii Muzeum Tatrzańskiego[8].

Malarstwo ludowe na szkle, Gmach Główny Muzeum Tatrzańskiego – „przyjęcie Surowca”

Kolekcje

Muzeum kolekcjonuje obiekty z zakresu:

Ponadto muzeum gromadzi literaturę tatroznawczą (ok. 30 tys. woluminów) i nieregularnie wydaje „Rocznik Podhalański”.

Działy

Działalność Muzeum prowadzona jest w działach:

  • Sztuki,
  • Etnografii,
  • Przyrodniczym,
  • Konserwacji Zabytków Ruchomych,
  • Ochrony Zabytków,
  • Historyczno-Oświatowy,
  • Biblioteka-Archiwum i Muzeum Kornela Makuszyńskiego.

Status Muzeum Narodowego

30 grudnia 2020 Minister Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu prof. Piotr Gliński podpisał z Marszałkiem Województwa Małopolskiego Witoldem Kozłowskim i dyrektorem Muzeum Tatrzańskiego Anną Wende-Surmiak 7-letnią umowę o współprowadzeniu Muzeum przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Tym samym od 1 stycznia 2021 Muzeum Tatrzańskie zostało podniesione do rangi Muzeum Narodowego[9].

Dyrektorzy[10]

" class="mw-editsection-visualeditor">edytuj | edytuj kod]

Ludzie związani z Muzeum

Bronisław Piłsudski – stworzył w ramach Towarzystwa Tatrzańskiego Sekcję Ludoznawczą, której członkowie w kadrze przez niego opracowanych założeń programowych realizowali etnograficzne badania terenowe na obszarze Podhala, Orawy, Spisza. Piłsudski jako doświadczony muzealnik[12] opracował dla Muzeum Tatrzańskiego problematykę ekspozycji etnograficzne[13]j, był pomysłodawcą muzealnego czasopisma (,,Rocznik Podhalański”)[14]. Przekazał do Muzeum 168 artefaktów[15]. Część postulatów Piłsudskiego zrealizowana została dopiero po II wojnie światowej.

Stanisław Witkiewicz – zaprojektował wille „Oksza” (dla Bronisławy i Wincentego Korwin-Kossakowskich), Koliba (dla Zygmunta Gnatowskiego), aktualne siedziby dwóch oddziałów Muzeum Tatrzańskiego: Galeria Sztuki XX wieku i Muzeum Stylu Zakopiańskiego. Wraz z Franciszkiem Mączyńskim (projekt techniczny) stworzyli projekt gmachu głównego przy ul. Krupówki 10[16].

Juliusz Zborowski[14] – dyrektor muzeum w latach 1923–1965. Tworzył instytucjonalne i ideowe zręby struktury Muzeum Tatrzańskiego. Tworząc instytucję posiłkował się programem badań etnograficznych Piłsudskiego i technikami wykorzystywanymi przez niego w badaniach – „...Zborowski jako pierwszy w Polsce użył fonografu do nagrań muzyki ludowej”[17].

Oddziały muzeum

Przypisy

  1. ↑ https://bip.mkidn.gov.pl/pages/rejestry-ewidencje-archiwa-wykazy/rejestry-muzeow.php.
  2. ↑ Anna Liscar, Muzeum Tatrzańskie im. dra Tytusa Chałubińskiego w Zakopanem, 1998.
  3. ↑ Muzeum Taternictwa i Narciarstwa - powstanie kolejna filia Muzeum tatrzańskiego (pol.).
  4. ↑ Jolanta Sierpińska, Budynek Muzeum Tatrzańskiego jako przykład architektury murowanej w stylu zakopiańskim., „Rocznik Podhalański”, Zakopane 1992, s. 95–123.
  5. ↑ Irena Wrońska, Ogród roślin tatrzańskich, „Rocznik Podhalański”, 1985.
  6. ↑ Anna Liscar, Muzeum Tatrzańskie im. dra Tytusa Chałubińskiego w Zakopanem, 1998, ISBN 83-902302-8-3.
  7. ↑ Teresa Jabłońska, Sztuki piękne pod Tatrami, 2016.
  8. ↑ Janusz Konieczniak. Raptularz górski. „Gazeta Górska”. R. XXXI (1 (121) 2023), s. 6, zima 2023. Centralny Ośrodek Turystyki Górskiej PTTK w Krakowie. ISSN 1231-7101. (pol.). 
  9. ↑ Muzeum Tatrzańskie od 1 stycznia podniesione do rangi Muzeum Narodowego – Muzeum Tatrzańskie (pol.).
  10. ↑ p, Muzeum Tatrzańskie, Zakopane, liczne zbiory Tatr i Podtatrza , Nie tylko Zakopane, 6 kwietnia 2014 .
  11. ↑ a b Zmiana Władz w Muzeum Tatrzańskim – Muzeum Tatrzańskie (pol.).
  12. ↑ Zbigniew Wójcik, Bronisława Piłsudskiego działalność muzealna na dalekim wschodzie, „Etnografia Nowa nr 6”, 2014.
  13. ↑ Bronisław Piłsudski, W sprawie Muzeum Tatrzańskiego (O urządzenie działu ludoznawczego), „Rocznik Podhalański”, Zakopane – Kraków 1914–1921, s. 147–188.
  14. ↑ a b Jerzy M. Roszkowski, Związki Bronisława Piłsudskiego z Podtatrzem i Muzeum Tatrzańskim (1906-1914), „Etnografia Nowa nr 6”, 2014.
  15. ↑ Hanna Błaszczyk-Żurowska, Działalność kolekcjonerska Bronisława Piłsudskiego w Zakopanem, „Literatura Ludowa r. 43”, PTL, 1999.
  16. ↑ Zbigniew Moździerz, Murowany gmach Muzeum Tatrzańskiego ma już dziewięćdziesiąt lat! .
  17. ↑ Wacław Polakiewicz, Był także Bronisław, „Rocznik Podhalański T. 5”, 1992.

Bibliografia