Dzień Obrońcy Ojczyzny

We współczesnym świecie Dzień Obrońcy Ojczyzny jest tematem ciągłej debaty i zainteresowania. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, jego dzisiejsze znaczenie czy wpływ na nasze codzienne życie, Dzień Obrońcy Ojczyzny był przedmiotem licznych studiów i badań. Od początków do dzisiejszej ewolucji Dzień Obrońcy Ojczyzny był tematem, który przyciągał uwagę naukowców, ekspertów i osób w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. W tym artykule zbadamy wiele aspektów Dzień Obrońcy Ojczyzny i jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie, a także jego znaczenie w przyszłości.

Dzień Obrońcy Ojczyzny
Ilustracja
Dzień

23 lutego

Państwa

 Rosja
 Białoruś
 Kirgistan
 Tadżykistan
Państwa nieuznawane:
 Naddniestrze
 Osetia Południowa

Typ święta

państwowe

Zwyczaje

Dzień Mężczyzn

Upamiętnia

powstanie Armii Czerwonej i jej pierwsze bitwy pod Pskowem i Narwą (1918)

Symbole

flaga państwowa, czerwona gwiazda

Inne nazwy

Dzień Armii Czerwonej i Marynarki Wojennej

Multimedia w Wikimedia Commons

Dzień Obrońcy Ojczyzny (ros. День защитника Отечества) – wywodzące się z czasów ZSRR święto obchodzone 23 lutego w krajach byłego Związku Radzieckiego.

Święto to zostało ustanowione w 1922 roku jako Dzień Armii Czerwonej i Marynarki Wojennej. Od 1946 do 1993 roku było nazywane Dniem Armii Radzieckiej i Marynarki Wojennej (ros. День Советской Армии и Военно-Морского флота).

W Rosji w 1995 roku ustanowiono nową nazwę na Dzień Obrońcy Ojczyzny, a od 2002 roku jest to dzień wolny od pracy.

Dzień Obrońcy Ojczyzny jest świętem i dniem wolnym od pracy również w Doniecku (od 2015 roku)[1], Kirgistanie (dzień wolny od 2004 roku)[2], Ługańsku (od 2015 roku)[3] i Osetii Południowej. Jako święto (lecz już jako dzień roboczy) Dzień Obrońcy Ojczyzny jest obchodzony na Białorusi, w Naddniestrzu i Tadżykistanie. Natomiast nieoficjalne uroczystości Dnia Obrońcy Ojczyzny odbywają się w Abchazji, Armenii, Estonii, Górskim Karabachu, Kazachstanie, na Łotwie, w Mołdawii i innych krajach[4][5].

Dzień Obrońców Ojczyzny był świętem państwowym na Ukrainie w latach 1999–2014[6]. Święto zostało zniesione 14 października 2014 przez prezydenta Ukrainy, Petra Poroszenkę i zastąpione przez Dzień Obrońcy Ukrainy ustanowiony wówczas, jako święto państwowe[7][8]. Mimo oficjalnego zniesienia dotychczasowe święto było obchodzone nieoficjalnie przez jakiś czas[9].

Uroczystości związane z Dniem Obrońcy Ojczyzny odbywały się także w Polsce, między innymi na Cmentarzu Mauzoleum Żołnierzy Radzieckich w Warszawie[10]. Dawniej uroczystości odbywały się w wielu miastach i przy Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie[11].

We wszystkich wyżej wymienionych krajach święto wciąż jest postrzegane jako święto wojska. Z racji tego, że służba wojskowa utożsamiana jest z płcią męską, zwyczajowo jest to także Dzień Mężczyzn[12].

Przypisy

  1. ↑ Глава ДНР объявил 23 февраля выходным днем – РИА Новости, 18.02.2015 , ria.ru (ros.).
  2. ↑ Kodeks Pracy obowiązujący w Republice Kirgiskiej, obowiązujący od 2004 roku, art 113.
  3. ↑ В ЛНР подписан указ о праздновании 23 февраля – Российская газета , rg.ru (ros.).
  4. ↑ Wyborcza.pl , wyborcza.pl .
  5. ↑ FromUz.Com – Новости – 23 февраля в странах СНГ: от трагедий до курьезов , fromuz.com (ros.).
  6. ↑ Указ Президента України №806/2014 , president.gov.ua (ukr.).
  7. ↑ Rozporządzenie. Ukraińska Prawda. . (ukr.).
  8. ↑ Ukraina po raz pierwszy obchodziła Dzień Obrońców , Polska Agencja Prasowa, 14 października 2015 (pol.).
  9. ↑ Kiev Information Guide. Ukrainian Holidays , kiev.info (ang.).
  10. ↑ Dzień Obrońcy Ojczyzny – Wydarzenia – Biuro Bezpieczeństwa Narodowego , www.bbn.gov.pl (pol.).
  11. ↑ Dziennik Telewizyjny, 23.02.1987, główne wydanie, Program 1 Telewizji Polskiej.
  12. ↑ Dzień Obrońcy Ojczyzny na polskieradio.pl .