Dickit
W dzisiejszym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Dickit. Temat ten, który przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i entuzjastów, oferuje nam wiele interesujących aspektów do zbadania. Od wpływu na społeczeństwo po dzisiejsze znaczenie, Dickit jest tematem, który nadal wywołuje debatę i dyskusję. W tym artykule postaramy się rzucić światło na różne aspekty i perspektywy otaczające Dickit, w celu zapewnienia pełniejszej i wzbogacającej wizji jego znaczenia. Przygotuj się więc na zanurzenie się w ekscytującym wszechświecie Dickit i odkryj wszystko, co ten motyw ma do zaoferowania.
| |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Inne nazwy |
dykit |
|---|---|
| Skład chemiczny |
zasadowy krzemian glinu |
| Twardość w skali Mohsa |
2-2,5 |
| Przełam |
nierówny |
| Łupliwość |
doskonała, jednokierunkowa, choć rzadko dostrzegalna |
| Układ krystalograficzny |
jednoskośny |
| Gęstość |
2,6 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
biały, żółtawy, bezbarwny, zielonawy |
| Rysa |
biała |
| Połysk |
szklisty, perłowy |
Dickit (dykit) – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy minerałów ilastych. Należy do grupy minerałów rzadkich.
Nazwa pochodzi od nazwiska szkockiego chemika Allana Brugh Dicka (1833-1926).
Charakterystyka
Właściwości
Zazwyczaj tworzy kryształy o pokroju płytkowym, tabliczkowym lub blaszkowym. Występuje w skupieniach drobnokrystalicznych, łuskowych, zbitych, tworzy naskorupienia i naloty. Jest miękki, giętki, przeświecający. Jest podobny do kaolinitu, pod względem chemicznym – identyczny.
Występowanie
Składnik utworów hydrotermalnych i osadowych (ilastych). Współwystępuje z kaolinitem. Towarzyszy też fluorytowi, barytowi, dolomitowi oraz minerałom kruszcowym.
Miejsca występowania:
- Na świecie: USA – Arkansas, Niemcy, Wielka Brytania, Czechy.
- W Polsce: spotykany w dolnośląskich łupkach ogniotrwałych Nowej Rudy, w żyłach polimetalicznych Gór Kaczawskich (Stara Góra). W osadach fliszu karpackiego, skałach marglistych i ilastych rejonu świętokrzyskiego i górnośląskiego.
Zastosowanie
- interesujący dla naukowców,
- interesujący dla kolekcjonerów,
- lokalnie wykorzystywany jako materiał rzeźbiarski.
Zobacz też
Bibliografia
- J. Parafiniuk: Minerały systematyczny katalog 2004, TG ”Spirifer” W-wa 2005
- A. Bolewski: Mineralogia szczegółowa, Wyd.Geolog. 1965 r.
- W. Heflik, L. Natkanie-Nowak: Minerały Polski, Wyd. „Antykwa” 1998 r.
- A. Bolewski, A. Manecki: Mineralogia szczegółowa, Wyd. PAE 1993 r.
Linki zewnętrzne
- dykit na stronie WebMineral.com (ang.)
- dykit na stronie Mindat.org (ang.)