Detachement rtm. Abrahama

W dzisiejszym świecie Detachement rtm. Abrahama stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu ogółem społeczeństwa. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na historię, kulturę popularną, znaczenie w nauce czy z innego powodu, Detachement rtm. Abrahama nadal jest tematem, który przyciąga uwagę i ciekawość ludzi. Z tego powodu konieczne jest pełne zbadanie i zrozumienie wszystkich aspektów związanych z Detachement rtm. Abrahama, aby docenić jego prawdziwą wartość i znaczenie w bieżącym kontekście. W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Detachement rtm. Abrahama, badając jego historię, rozwój, wpływ i znaczenie we współczesnym społeczeństwie.

Detachement rtm. Abrahama
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1920

Rozformowanie

1920

Dowódcy
Pierwszy

mjr Roman Abraham

Działania zbrojne
wojna polsko-bolszewicka
bitwa pod Zadwórzem
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojsko

Żołnierze 2. szwadronu „Śmierci”. Druga z prawej Janina Łada-Walicka, a po lewej stronie sztandaru Artur Schroeder

Detachement rtm. Abrahama – oddział wydzielony Wojska Polskiego w czasie wojny z bolszewikami w 1920.

9 lipca 1920 we Lwowie rotmistrz Roman Abraham, działając z rozkazu Dowództwa Małopolskich Oddziałów Armii Ochotniczej i upoważnienia Dowództwa Okręgu Generalnego „Lwów” ogłosił zaciąg swoich byłych podwładnych z okresu wojny z Ukraińcami oraz ochotników do oddziału (Detachement)[1]. Pobór był prowadzony w koszarach zamarstynowskich lub przy ulicy Kopernika 20[2]. 22 lipca, jako pierwszy wyruszył w pole pluton 2. szwadronu kawalerii liczący 25 jeźdżców. Został przydzielony kapitanowi Lewickiemu w Kamionce Strumiłowej[3].

1. szwadron otrzymał od hrabiego Włodzimierza Dzieduszyckiego 30 koni z rynsztunkiem. Konie te przyprowadzili do Lwowa trzej urzędnicy dóbr hrabiego: Biłycz, Horoszkiewicz i Krzysztofowicz. Wszyscy trzej pozostali w szwadronie. Dwudziestu paru chłopom, którzy się zaciągnęli do służby hrabia Dzieduszycki podarował po trzy morgi pola[4].

Organizacja[5]
  • dowództwo
  • batalion piechoty (na podwodach)
  • batalion karabinów maszynowych
  • dywizjon jazdy
  • dywizjon karabinów maszynowych
  • 1 bateria 205 ochotniczego pułku artylerii polowej
  • oddział techniczny konny
  • oddział sanitarny
  • komisja kasowa
Obsada personalna[5]
  • dowódca – rtm. / mjr Roman Abraham Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
  • adiutant – ppor. Ferdynand Śliwa (profesor gimnazjum) Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
  • oficer broni – por. Mirosław Gulbiński
  • por. Kempner
  • ppor. Ługowski
  • jednoroczny ochotnik Bogusław Longchamps
  • dowódca batalionu piechoty – kpt. Bolesław Zajączkowski †17 VIII 1920 Zadwórze Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
  • oficer – por. Stanisław Strach-Zaljeński (od 23 VII)
  • dowódca 1 kompanii – por. Krzysztof Sas-Obertyński †17 VIII 1920 Zadwórze Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
  • oficer 1 kompanii – ppor. Fryderyk Śledziński (od 14 VII) † VIII 1920
  • oficer 1 kompanii – pchor. Władysław Marynowski (od 14 VII) †17 VIII 1920 Zadwórze
  • dowódca 2 kompanii – por. Jan Demeter †17 VIII 1920 Zadwórze Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
  • dowódca 3 kompanii – pchor. Władysław Gettmann †17 VIII 1920 Zadwórze Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
  • sierż. szt. Jan Filipów †17 VIII 1920 Zadwórze Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
  • dowódca dywizjonu jazdy – rtm. Tadeusz Korab-Krynicki Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
  • adiutant – por. Józef Hieronim Poznański Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
  • dowódca 1 szwadronu – ppor. Andrzej Sapieha
  • dowódca I plutonu – pchor. Bączkowski
  • dowódca plutonu – ppor. Heydel
  • dowódca plutonu – pchor. Roztworowski[4]
  • dowódca IV plutonu – ppor. Bensdorfer[4]
  • pchor. Horoszkiewicz (agronom)[4]
  • Biłycz (dyrektor dóbr hr. Dzieduszyckiego)[4]
  • Krzysztofowicz (dyrektor dóbr hr. Dzieduszyckiego)[4]
  • dowódca 2 szwadronu „Śmierci” – rtm. Ryszard Dittrich
  • dowódca plutonu – rtm. Grabowski (były esauł wojsk kozackich)[6]
  • dowódca plutonu – pchor. Bechowski[6]
  • dowódca plutonu – ppor. Romanowski
  • wachm. Małaczyński[7]
  • plut. Kazimierz Różański †8 VIII 1920 Horodyszcze[8][9]
  • kpr. Janina Łada-Walicka
  • dowódca 3 szwadronu – por. Jakubowski
  • dowódca plutonu – pchor. Kostecki
  • dowódca plutonu – pchor. Zbroja
  • wachm. Fjałkowski
  • dowódca oddziału technicznego konnego – por. Wójcicki (oficer saperów byłej armii rosyjskiej[10])
  • inż. Wehklug (Wekluk[11])
  • dowódca oddziału sanitarnego – ppor. dr Leszek Jakliński Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
  • ochotnik Konstanty Zarugiewicz †17 VIII 1920 Zadwórze Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Żołnierzem-ochotnikiem jednostki był Mieczysław Iwanicki, malarz, który później tworzył obrazy przedstawiający boje pod Zadwórzem[12].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Pogonowski 1921 ↓, s. 50.
  2. ↑ Pod nakazem chwili. Miejsca poboru. „Słowo Polskie”. Nr 326, s. 3, 16 lipca 1920. 
  3. ↑ Pogonowski 1921 ↓, s. 53.
  4. ↑ a b c d e f Walicka-Łada 1922 ↓, s. 37.
  5. ↑ a b Pogonowski 1921 ↓, s. 50-52.
  6. ↑ a b Walicka-Łada 1922 ↓, s. 18.
  7. ↑ Walicka-Łada 1922 ↓, s. 32.
  8. ↑ Lista strat 1934 ↓, s. 749.
  9. ↑ Walicka-Łada 1922 ↓, s. 29.
  10. ↑ Walicka-Łada 1922 ↓, s. 36, 39.
  11. ↑ Walicka-Łada 1922 ↓, s. 38.
  12. ↑ Lwy zadwórzańskie. „Wschód”. Nr 93, s. 7, 20 sierpnia 1938. 

Bibliografia