Bolesław Zajączkowski
Dzisiaj Bolesław Zajączkowski to temat, który zyskał duże znaczenie w różnych obszarach. Zarówno w życiu osobistym, jak i w środowisku pracy, Bolesław Zajączkowski wywarł znaczący wpływ na sposób, w jaki ludzie wchodzą w interakcje i funkcjonowanie w codziennym życiu. Od momentu pojawienia się Bolesław Zajączkowski był przedmiotem badań, debat i analiz, co doprowadziło do powstania wielu perspektyw i podejść dotyczących jego znaczenia i konsekwencji. W tym artykule zbadamy różne aspekty Bolesław Zajączkowski, od jego powstania po dzisiejszą ewolucję, aby lepiej zrozumieć jego wpływ na nasze społeczeństwo.
 kapitan KS
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1881 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
17 sierpnia 1920 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1920 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
   
| |
.png){kind=small}
Bolesław Zajączkowski (ur. 1881 w Krakowie, zm. 17 sierpnia 1920 w Zadwórzu) – kapitan Korpusu Sądowego Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari, doktor praw.
Biografia
Urodził się w 1881 r. w Krakowie, w rodzinie powstańca styczniowego. Studiował prawo na Uniwersytecie Lwowskim i do wybuchu I wojny światowej pracował jako notariusz[1].
W sierpniu 1914 r. wstąpił do Legionów Polskich w których działał do 1917 r. W 1918 r. wstąpił do Wojska Polskiego[1]. W lutym 1920, w stopniu kapitana Korpusu Sądowego, pełnił służbę w Ekspozyturze Sądu Polowego Dowództwa Okręgu Etapowego Tarnopol we Lwowie[2].
W lipcu 1920 został wyznaczony na stanowisko dowódcy batalionu piechoty wchodzącego w skład Detachement rtm. Abrahama. Dowodził nim 17 sierpnia tego roku w bitwie pod Zadwórzem.
14 października 1920 został pośmiertnie zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora, w piechocie, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich[3].
W 1937 imię Bolesława Zajączkowskiego przyjęto do nazwy Koła Straży Pożarnej Związku Rezerwistów we Lwowie[4].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5256 – pośmiertnie 19 lutego 1922[5]
- Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 22 kwietnia 1938 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[6]
- Krzyż Walecznych
- Odznaka II Brygady Legionów Polskich[7]
- Krzyż Obrony Lwowa[7]
- Odznaka pamiątkowa „Orlęta”[7]
Przypisy
- ↑ a b Szymon Nowak, Bohaterowie spod Zadwórza, Warszawa: IPN, 2020, s. 7-9.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 3.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 40 z 20 października 1920 roku, s. 1070.
- ↑ 14 kół Związku Rezerwistów we Lwowie otrzyma nazwy po poległych obrońcach Lwowa. „Wschód. Prasowa Agencja Informacyjna”, s. 1, Nr 1627 z 13 listopada 1937.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 kwietnia 1922 roku, s. 322.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 93, poz. 143.
- ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 4.
Bibliografia
- Zajączkowski Bolesław. Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.16-996 . Wojskowe Biuro Historyczne. .
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. .
- Szymon Nowak, Bohaterowie spod Zadwórza, Wyd. Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa 2020, ISBN 978-83-8098-262-8, wersja zdigitalizowana.