W tym artykule poruszony zostanie temat Danny Burch, który w ostatnim czasie zyskał na znaczeniu ze względu na jego wpływ na różne aspekty społeczeństwa. Danny Burch był przedmiotem debaty, analiz i dyskusji w różnych obszarach, generując sprzeczne opinie i budząc zainteresowanie naukowców, specjalistów i ogółu społeczeństwa. W tym sensie konieczne jest pełne zbadanie implikacji i konsekwencji, jakie niesie za sobą Danny Burch, a także zastanowienie się nad możliwymi rozwiązaniami i działaniami, które mogłyby złagodzić jego wpływ. Dzięki podejściu multidyscyplinarnemu zostaną omówione różne aspekty związane z Danny Burch, oferując wszechstronną i krytyczną wizję, która pozwala nam zrozumieć jego zakres i bieżący kontekst.
![]() Danny Burch w maju 2010 | |
Imię i nazwisko |
Martin Harris |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
31 grudnia 1981 |
Kariera profesjonalnego wrestlera | |
Pseudonimy ringowe |
Danny Burch[1] |
Wzrost |
1,83 m[1] |
Masa ciała |
86 kg[1] |
Zapowiadany z | |
Trenerzy |
Dropkixx |
Debiut |
2003 |
Martin Harris (ur. 31 grudnia 1981 w Richmond) – brytyjski profesjonalny wrestler, obecnie występujący w federacji WWE w rozwojowym brandzie NXT pod pseudonimem ringowym Danny Burch[1]. W przeszłości, jako Martin Stone, występował w różnych brytyjskich federacjach niezależnych takich jak Insane Championship Wrestling, Frontier Wrestling Alliance i International Pro Wrestling: United Kingdom.
W latach 2003–2004 Harris był trenowany w szkółkach FWA Academy i Dropkixx Academy. Występował jako Joe Riot podczas różnych show federacji All Star Wrestling latem 2003. Po raz pierwszy wystąpił dla federacji FWA podczas gali Revenge – Chapter IV z 29 listopada 2003, gdzie przegrał pojedynek z Leroyem Kincaidem. W 2004 założył drużynę ze Stixxem, jako swojego menedżera wybrali „Twisted Genius” Deana Ayassa, a także Harris przybrał pseudonim ringowy „Martin Stone”. Pomimo wystąpień dla FWA, Stone podróżował po Wielkiej Brytanii i występował również dla IPW:UK, One Pro Wrestling, LDN Wrestling i Real Quality Wrestling, w których zdobył tytuły mistrzowskie – między innymi przez piętnaście miesięcy był w posiadaniu IPW:UK Championship. Krótko po założeniu drużyny ze Stixxem, duet zdobył FWA Tag Team Championship pokonując drużynę Hapton Court (Duke of Danger i Simmonsa). Stixx i Stone byli w posiadaniu tytułów przez szesnaście miesięcy, lecz 19 listopada 2006 zostali pozbawieni tytułów, gdy Stone musiał wypełnić zobowiązania wobec federacji IPW:UK.
Pod koniec kwietnia 2007 Stone reprezentował promocję Real Quality Wrestling w turnieju King of Europe Cup, gdzie w pierwszej rundzie został pokonany przez Go Shiozakiego. W międzyczasie wziął udział w turnieju RQW podczas gali Not Just For Christmas, który wygrał i zdobył RQW Heavyweight Championship. We wrześniu zaczął regularnie występować dla niemieckiej federacji Westside Xtreme Wrestling. 26 lipca 2008 zdobył wXw Tag Team Championship wraz z Dougiem Williamsem, gdzie duo pokonało AbLas (Absolute Andy’ego i Steve’a Douglasa) podczas gali Broken Rulz VIII[2].
W lutym 2008 Stone wziął uział w turnieju King of Trios federacji Chikara. Wspólnie z duetem The Kartel (jako Team IPW:UK) przegrał w drugiej rundzie turnieju z Golden Trio (Deliriousem, Hallowickedem i Heliosem). 28 sierpnia pokonał Eamona O’Neilla i Jamesa Tighe’a zdobywając Premier Promotions Worthing Trophy.
13 lutego 2010 podczas gali British Uproar Martin Stone pokonał Andy’ego Simmonza w finale turnieju i stał się pierwszym posiadaczem FWA World Heavyweight Championship[3]. Po walce wygłosił przemówienie, podczas którego odwrócił się od fanów i stwierdził, że wystąpienia w brytyjskich federacjach pozwolą mu na zakontraktowanie go w większych promocjach w Stanach Zjednoczonych. Miesiąc później stał się liderem ugrupowania „The Agenda”, które również podążało za tym celem.
14 marca 2010 podczas gali PW101 unstoppable Stone pokonał jedenastu wrestlerów i stał się pierwszym i jedynym posiadaczem PW101 Championship. Po powrocie do Wielkiej Brytanii w 2014, Stone zawalczył i przegrał z Jackiem Jesterem o ICW Heavyweight Championship[4].
Pod koniec 2011 Harris podpisał kontrakt z WWE i w czerwcu przyszłego roku został przydzielony do rozwojowego brandu NXT[5]. Podczas swoich pierwszych występów przyjął pseudonim „Danny Burch”[6] i jego telewizyjny debiut w federacji odbył się 15 maja 2013 podczas odcinka NXT, gdzie przegrał z Brayem Wyattem[7]. Do końca kontraktu, który wygasł 30 kwietnia 2014, Burch był wykorzystywany w roli jobbera i przegrywał wszystkie walki[8].
W 2014 Harris (występujący jako Martin Stone) był uczestnikiem drugiego sezonu TNA British Boot Camp. 16 lutego 2015 wziął udział w gali One Night Only: Gut Check, gdzie pokonał Jessiego Godderza i zakwalifikował się do walki wieczoru. Ostatecznie pięcioosobowe eliminacyjne starcie wygrał Tevita Fifita, który dzięki wygranej pojawił się podczas odcinka tygodniówki Impact Wrestling.
16 lipca 2015, pomimo braku podpisania kontraktu z WWE, Stone pojawił się podczas nagrań odcinków NXT, gdzie przegrał z Kevinem Owensem. Tego roku występował co miesiąc podczas odcinków NXT, gdzie ponownie przegrywał z takimi wrestlerami jak Apollo Crews, Tye Dillinger czy James Storm. We wrześniu powrócił do wystąpień jako Danny Burch. 14 września 2016 podczas finału turnieju Cruiserweight Classic, on i Sean Maluta przegrali z The Bollywood Boyz (Gurvem i Harvem Sihrą) w Dark matchu. 6 stycznia 2017 zostało ogłoszone, że Burch wystąpi w turnieju WWE United Kingdom Championship Tournament; został wyeliminowany w pierwszej rundzie przez Jordana Devlina[9]. W połowie roku zaczął częściej występować w rozwojowym brandzie NXT jako członek dywizji wrestlerów z Wielkiej Brytanii – między innymi przegrał walkę o WWE United Kingdom Championship z Pete’em Dunne’em.
W sierpniu zaczął rywalizację z Oneyem Lorcanem, którzy naprzemiennie wygrywali walki ze sobą. Duo ostatecznie założyło drużynę i do końca roku stoczyło kilka pojedynków z Riddickiem Mossem i Tino Sabbatellim. Na początku 2018 wzięli udział w turnieju Dusty Rhodes Tag Team Classic 2018, lecz zostali wyeliminowani w pierwszej rundzie przez Pete’a Dunne’a i Rodericka Stronga[10]. 29 kwietnia podpisał pełnowymiarowy kontrakt z WWE[11][12].