Bob Backlund
Wygląd przypnij ukryj_(cropped).jpg) Bob Backlund w ringu NXT w 2015 | |
| Imię i nazwisko |
Robert Lee Backlund |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Kariera profesjonalnego wrestlera | |
| Pseudonimy ringowe |
|
| Wzrost | |
| Masa ciała | |
| Zapowiadany z | |
| Debiut |
1973 |
| Emerytura |
2007 |
| Strona internetowa | |
Bob Backlund, właśc. Robert Louis Backlund (ur. 14 sierpnia 1949 w Princeton) – amerykański wrestler. Był drugim najdłużej panującym głównym mistrzem WWWF i WWF. W 2013 został wprowadzony do galerii sławy WWE Hall of Fame.
Wczesne życie
Urodził się 14 sierpnia 1949 jako Robert Lee Backlund w mieście Princeton w stanie Minnesota. W młodości trenował zapasy i futbol. Studiował na North Dakota State University. Na uniwersytecie wygrał zawody zapaśnicze.
Kariera wrestlerska
Bob Backlund prezentujący chwyt Cross Face Chicken Wing w 1998
Debiutował jako wrestler w 1973 w organizacji American Wrestling Association w Minneapolis. Jako swój finisher zaadaptował chwyt Cross Face Chicken Wing.
20 lutego 1978 w organizacji World Wide Wrestling Federation (WWWF), późniejszej World Wrestling Federation (WWF), pokonał Superstara Billy’ego Grahama w walce o główne mistrzostwo organizacji. W czasie swojego prawie sześcioletniego panowania mistrzowskiego bronił tytułu w walkach między innymi przeciwko Sgt. Slaughterowi, Gregowi Valentine, Antonio Inoki, Donowi Muraco i Jimmy’emu Snuce. Obronił też tytuł w walkach przeciwko zawodnikom innych organizacji, takim jak Harley Race i Ric Flair z National Wrestling Alliance oraz Nick Bockwinkel z American Wrestling Association.
30 listopada 1979 został pokonany przez Antonio Inokiego w walce o mistrzostwo WWWF Heavyweight. 1 grudnia, w walce rewanżowej, Backlund wygrał i odzyskał tytuł. Ponieważ w walce rewanżowej interweniował Tiger Jeet Singh, prezes WWWF w kayfabe, Hisashi Shinma, chciał zwrócić mistrzostwo Inokiemu, ale przegrany odmówił przyjęcia tytułu. Panowanie mistrzowskie Inokiego nie jest uznawane przez WWE (dawniej WWWF).
Jego panowanie zakończyło się w 1983 wraz z przegraną walką przeciwko The Iron Sheikowi, który więził mistrza w chwycie Camel Clutch, aż jego manager, Arnold Skaaland, rzucił ręcznik na ring, co oznaczało poddanie.
Niespodziewanie powrócił do WWF w 1992. Publiczność była mu jednak wówczas mniej przychylna. Po przegranej walce o główne mistrzostwo przeciwko Bretowi Hartowi Backlund zmienił styl. Przyjął pseudonim Mister Backlund, zaczął nosić muszkę oraz celowo drażnił widownię. 24 stycznia 1993 wziął udział w walce Royal Rumble. Wszedł jako drugi i wyeliminował Fatu oraz Ricka Martela, a sam został wyeliminowany jako dwudziesty ósmy przez Yokozunę.
22 stycznia 1994 ponownie wziął udział w głównej walce na Royal Rumble. Wszedł jako ósmy i został wyeliminowany jako siódmy przez Diesela. W tym samym roku wprowadził do WWE Hall of Fame swojego byłego managera, Arnolda Skaalanda, ale innego dnia zaatakował go oskarżając o przyczynienie się do utraty przez niego tytułu 10 lat wcześniej. Na gali Survivor Series odzyskał główne mistrzostwo w podobny sposób, w jaki stracił je 11 lat wcześniej. Uwięził ówczesnego mistrza, Breta Harta, na ponad osiem minut w chwycie Cross Face Chicken Wing i zmusił go do poddania się. Ręcznik sygnalizujący poddanie rzuciła na ring matka Breta Harta. Drugie panowanie Backlunda było krótkie – trwało trzy dni. Potem Backlund został pokonany w walce o mistrzostwo przez Disela.
W późniejszych latach w WWF brał udział w wątku fabularnym, zgodnie z którym miał kandydować na prezydenta w 1995, a następnie był managerem Kurta Angle.
22 stycznia 1995 ponownie wziął udział w głównej walce na Royal Rumble. Wszedł jako dwudziesty piąty i został wyeliminowany jako siedemnasty przez Lexa Lugera. Kolejny raz 21 stycznia 1996 wziął udział w głównej walce na Royal Rumble. Wszedł jako trzeci i został wyeliminowany jako trzeci przez Yokozunę. Ostatni raz wziął udział w głównej walce na Royal Rumble 23 stycznia 2000. Wszedł jako czternasty, pomógł wyeliminować Rikishiego i został wyeliminowany jako dziewiąty przez Chrisa Jericho.
Na emeryturę oficjalnie przeszedł w 2007.
W 2013 został wprowadzony przez Marię Menunos do galerii sławy WWE Hall of Fame.
Wytrenował wrestlera Paula Orndorffa.
Inne media
W 2007 wystąpił w komedii In the Land of Merry Misfits w roli Brudera Chucka.
Gry komputerowe
Przedstawiająca go grywalna postać pojawiła się w trzech grach o wrestlingu: Fire Pro Wrestling (GB, GBA, 2001), Legends Of Wrestling II (GC, Xbox, PS2, 2002), Showdown: Legends Of Wrestling (Xbox, PS2, 2004). W Fire Pro Wrestling odpowiadająca mu postać nazywała się Shamrock Moss McLand.
Mistrzostwa i osiągnięcia
Bob Backlund w latach 70. XX wieku, trzymający WWWF Heavyweight Championship
- Championship Wrestling From Florida
- NWA Florida Tag Team Championship (1 raz) – ze Steve’em Keirnem
- Georgia Championship Wrestling
- NWA Georgia Tag Team Championship (1 raz) – z Jerrym Brisco
- St. Louis Wrestling Club
- Western States Sports
- World Wide Wrestling Federation / World Wrestling Federation
- WWWF Heavyweight / WWF Heavyweight Championship (2 razy)
- WWF Tag Team Championship (1 raz) – z Pedro Moralesem
- WWE Hall of Fame (2013)
- Wrestle Association R
- WAR World Six Man Tag Team Championship (1 raz) – ze Scottem Putskim i The Warlordem
- Professional Wrestling Hall of Fame and Museum
- Pro Wrestling Illustrated
- Debiutant roku (1976)
- Najbardziej inspirujący zawodnik roku (1977, 1981)
- Najbardziej znienawidzony zawodnik roku, najlepszy heel (1994)
- Zawodnik roku (1980, 1982)
- Wrestling Observer Newsletter
- Najlepsza walka w wrestlingu (w 1980 – z Kenem Paterą)
- Najbardziej przeceniany wrestler (1983)
- Najlepszy technicznie wrestler (1980)
- Wrestling Observer Newsletter Hall Of Fame (2004)
Bibliografia
- Robert HarraxR.H. Miller Robert HarraxR.H., RoddyR. Piper RoddyR., Backlund : from all-American boy to professional wrestling's world champion, Nowy Jork 2015, ISBN 978-1-61321-695-8, OCLC 922010000 . Brak numerów stron w książce
Przypisy
- ↑ a b c Bob Backlund , Online World of Wrestling (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i Bob Backlund , Cagematch.net (ang.).
- ↑ a b c d e Bob Backlund , WWE (ang.).
- ↑ AxelA. Saalbach AxelA., Bob Backlund , The World’s Largest Wrestling Database (ang.).
- ↑ a b The Iron Sheik , WWE (ang.).
- ↑ Antonio Inoki , Online World of Wrestling (ang.).
- ↑ Rumble Match 1993 , WWE (ang.).
- ↑ Rumble Match 1994 , WWE (ang.).
- ↑ Arnold Skaaland , WWE (ang.).
- ↑ Rumble Match 1995 , WWE (ang.).
- ↑ Rumble Match 1996 , WWE (ang.).
- ↑ Royal Rumble 2000, Royal Rumble Entrance & Elimination Information, prowrestlinghistory.com (ang.).
- ↑ DanielD. Pena DanielD., WWE Upset With Negative Crowd Reaction To Maria Menunos At Hall Of Fame Induction Ceremony , WrestlingInc.com, 17 kwietnia 2013 (ang.).
- ↑ Human Entertainment, Spike, Spike Chunsoft, Fire Pro Wrestling. Human Entertainment, Spike, BAM! Entertainment, Agetec, 505 Games, 1989-06-22. Game Boy. (ang.).
- ↑ Hall Of Famers , Professional Wrestling Hall of Fame, 30 czerwca 2017 (ang.).
Linki zewnętrzne
- Profil Boba Backlunda na WWE.com
- Bob Backlund w bazie IMDb (ang.)
- Bob Backlund na FIlmwebie
- Profile Boba Backlunda na Cagematch.net, Wrestlingdata.com, Online World of Wrestling i Internet Wrestling Database
| 1993 | |
|---|---|
| 1994 | |
| 1995 | |
| 1996 |
| 2004 | |
|---|---|
| 2005 | |
| 2006 | |
| 2007 | |
| 2008 | |
| 2009 |
| 2010 | |
|---|---|
| 2011 | |
| 2012 | |
| 2013 | |
| 2014 | |
| 2015 | |
| 2016 | |
| 2017 | |
| 2018 | |
| 2019 |
|
| 2020 | |
|---|---|
| 2021 |
| 1963–1970 | |
|---|---|
| 1970–1979 | |
| 1980–1989 | |
| 1990–1999 | |
| 2000–2009 | |
| 2010–2019 | |
| 2020–2029 |
| 1970-1979 |
|
|---|---|
| 1980-1989 |
|
| 1990-1999 |
|
| 2000-2009 |
|
| 2010 |