Czesław Znamierowski

W tym artykule szczegółowo przyjrzymy się Czesław Znamierowski, tematowi, który w ostatnich latach przykuł uwagę milionów osób. Od swoich początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, Czesław Znamierowski odegrał znaczącą rolę w różnych obszarach, wywołując debaty, kontrowersje i refleksje na temat jego znaczenia i znaczenia. Idąc tym tropem, zbadamy wiele aspektów Czesław Znamierowski, od jego najbardziej podstawowych komponentów po najbardziej zaawansowane aplikacje, w celu zapewnienia kompleksowej i kompletnej wizji tego ekscytującego tematu.

Czesław Znamierowski
Data i miejsce urodzenia

8 maja 1888
Warszawa

Data i miejsce śmierci

26 września 1967
Poznań

Profesor nauk prawnych
Specjalność: teoria i filozofia prawa
Alma Mater

Uniwersytet Bazylejski
Uniwersytet Poznański

Doktorat

1912 – filozofia
Uniwersytet Bazylejski

2. doktorat

1922 – prawo
Uniwersytet Poznański

Habilitacja

1924 – prawo
Uniwersytet Poznański

Profesura

1934

Polska Akademia Umiejętności
Status

członek korespondent

Doktor honoris causa
UAM – 1965
Profesor zwyczajny
Uczelnia

Uniwersytet Poznański

Okres zatrudn.

1922−1960

Czesław Gabriel Stanisław Znamierowski (ur. 8 maja 1888 w Warszawie, zm. 26 września 1967 w Poznaniu) – polski filozof, psycholog, etyk, prawnik, tłumacz, profesor Uniwersytetu Poznańskiego.

Życiorys

Maturę filologiczną zdał w Jełatmie. Po maturze podjął studia filozoficzne na Uniwersytecie w Lipsku, gdzie uczestniczył w wykładach Wilhelma Wundta. W 1907 roku powrócił do Lipska, by studiować filozofię, matematykę i fizykę. W latach 1906−1907 studiował filozofię i historię na Uniwersytecie Petersburskim. W 1909 roku studiował psychologię na Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Berlinie, uczestnicząc w seminarium Carla Stumpfa. W następnych latach kontynuował studia filozoficzne na Uniwersytecie Monachijskim, gdzie był uczniem Hansa Corneliusa. W 1912 roku doktoryzował się na Uniwersytecie Bazylejskim, na podstawie rozprawy Der Wahrheitsbegriff im Pragmatismus[1].

Od 1914 uczył w szkołach średnich w Warszawie i publikował przekłady z psychologii i etyki. W 1919 roku za sprawą Antoniego Peretiatkowicza zainteresował się teorią prawa i podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Poznańskim, gdzie w 1922 obronił rozprawę doktorską z nauk prawnych pt. Psychologistyczna teoria prawa, zawierającą krytykę koncepcji prawa Leona Petrażyckiego. W 1924 roku przeniósł się do Poznania, gdzie złożył rozprawę habilitacyjną, a w 1927 roku został profesorem nadzwyczajnym. W 1934 roku uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. Zajmował się działalnością translatorską, tłumacząc na polski ważne dzieła z zakresu prawa, filozofii, etyki i socjologii.

W czasie II wojny światowej ukrywał się w pałacu Zamojskich w Kozłówce i brał udział w tajnym nauczaniu. Po wojnie powrócił do Poznania, gdzie ponownie objął kierownictwo Katedry Teorii Państwa i Prawa, którą kierował do 1960 roku. Wykładał także w Wyższej Szkole Handlowej w Łodzi i na Uniwersytecie Wrocławskim. W 1948 został wybrany członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności.

Czesław Znamierowski był członkiem m.in. Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, Międzynarodowego Instytutu Filozofii Prawa i Socjologii Prawniczej. 6 grudnia 1965 Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu przyznał mu tytuł doktora honoris causa.

Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 178-6-10/11)[2].

Nagrobek Czesława Znamierowskiego na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Dzieła

  • Podstawowe pojęcia teorii prawa, cz. I. Układ prawny i norma prawna, Poznań–Warszawa–Toruń 1924
  • Elita i demokracja, Poznań 1928
  • Podstawowe pojęcia teorii prawa, cz. II. Prolegomena do nauki o państwie, Warszawa 1930
  • Wiadomości elementarne o państwie, Warszawa 1934
  • O naprawie studiów prawniczych, Warszawa 1938
  • Oceny i normy, Warszawa 1957
  • Wina i odpowiedzialność, Warszawa 1957
  • Zasady i kierunki etyki, Warszawa 1957
  • O małżeństwie, Warszawa 1958
  • Rozważania wstępne do nauki o moralności i prawie, Warszawa 1964
  • Szkoła prawa. Rozważania o państwie, Warszawa 1988
  • Elita, ustrój, demokracja. Pisma Wybrane, Warszawa 2001

Przekłady (z jęz. angielskiego i łaciny)

Przypisy

  1. ↑ Katarzyna Stępień: Znamierowski Czesław. Polskie Towarzystwo Tomasza z Akwinu.
  2. ↑ Cmentarz Stare Powązki: Znamierowscy, Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne .

Bibliografia

  • Biogramy uczonych polskich, Część I: Nauki społeczne, Zeszyt 3: P–Z (pod redakcją Andrzeja Śródki i Pawła Szczawińskiego), Ossolineum, Wrocław 1985
  • Teresa Rzepa: Znamierowski Czesław Gabriel Stanisław. W: Słownik psychologów polskich. Elwira Kosnarewicz, Teresa Rzepa, Ryszard Stachowski (red.). Poznań: Instytut Psychologii UAM, 1992, s. 221-223.