Czesław Nosal

W tym artykule poruszony zostanie temat Czesław Nosal, który obecnie wywołał duże zainteresowanie i debatę. Czesław Nosal to temat obejmujący różne aspekty i implikacje, a jego znaczenie polega na jego wpływie na różne obszary, od społeczeństwa po gospodarkę. W tym artykule przeanalizowane zostaną różne perspektywy i podejścia związane z Czesław Nosal, a także ich możliwe konsekwencje i wyzwania. Podobnie zbadane zostaną obecne i przyszłe trendy w tym temacie, w celu zapewnienia kompleksowego i aktualnego spojrzenia na Czesław Nosal.

Czesław Nosal
Ilustracja
Prof. Czesław Nosal prowadzi wykład podczas Dnia Inteligencji w 2016 r.
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

30 października 1942
Wojtkowa

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: psychologia poznawcza i różnic indywidualnych
Doktorat

1971 – psychologia
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Habilitacja

1980
Uniwersytet Warszawski

Profesura

15 czerwca 1990

profesor zwyczajny Uniwersytetu SWPS
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Komisji Edukacji Narodowej

Czesław Sławomir[a] Nosal (ur. 30 października 1942 w Wojtkowej[1][2]) – polski psycholog, profesor zwyczajny. Specjalizuje się m.in. w psychologii poznawczej i różnic indywidualnych (inteligencja, zdolności specjalne, style poznawcze, typy umysłu), psychologii twórczości, kształcenia, mediów i zarządzania[3].

Życiorys

Jest absolwentem Liceum Pedagogicznego w Kłodzku[4], które ukończył w 1961 roku[5]. Studiował na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu[6], tytuł magistra psychologii uzyskał w 1966 roku. W 1971 na Wydziale Filozoficzno-Historycznym UAM otrzymał stopień doktora nauk humanistycznych. W 1980 roku habilitował się na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego[7]. Tytuł profesora otrzymał 15 czerwca 1990 roku[3].

W trakcie swojej kariery naukowej pracował m.in. na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza (1966–1972), następnie na Politechnice Wrocławskiej (1972–2009), gdzie kierował Zakładem Psychologii Zarządzania i Zachowań Konsumenckich, a w latach 1980–1986 pełnił funkcję zastępcy dyrektora ds. badań naukowych i współpracy z przemysłem)[7], na Uniwersytecie Zielonogórskim, Uniwersytecie Wrocławskim, Uniwersytecie Opolskim, a także w Wyższej Szkole Umiejętności Społecznych i Wyższej Szkole Zarządzania i Finansów we Wrocławiu. Był również członkiem (od 1994[7]) Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów[3].

Aktualnie jest wykładowcą i kierownikiem Katedry Psychologii Poznawczej i Różnic Indywidualnych Uniwersytetu SWPS na II Wydziale Psychologii we Wrocławiu[8][9]. Od 1984 jest członkiem Komitetu Psychologii PAN[3][7].

Pełni funkcję Głównego Psychologa Mensy Polskiej od 1989 roku, tj. od momentu jej powstania[10][11][12]. Jest autorem prac dotyczących inteligencji i psychologii zarządzania oraz nowej metody diagnozy typów umysłu na podstawie teorii Carla Gustava Junga[11]. W 1997 roku otrzymał Medal Komisji Edukacji Narodowej[13]. W 2000 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w pracy naukowo-badawczej[14]. Wielokrotnie otrzymywał ponadto nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego[7]. Dwukrotnie zdobył nagrodę główną za popularyzację nauki przyznaną przez miesięcznik „Problemy” i „Wiedza i Życie”. Od ponad 35 lat współpracuje z miesięcznikiem „Nowe Książki”, recenzując książki z psychologii.

Ważniejsze publikacje

  • Psychologiczne modele umysłu (1990)
  • Diagnoza typów umysłu: Rozwinięcie i zastosowanie teorii Junga (1992)
  • Psychologia decyzji kadrowych (1999)
  • Psychologia myślenia i działania menedżera (2001)[1][11]
  • Psychologia poznania naukowego: Umysły i problemy (2007)
  • The structure and regulative function of cognitive styles: A new theory (2009)
  • Interakcja inteligencji i intuicji: Nowa teoria funkcjonowania umysłu (2011)
  • Umysł w świecie fałszywych proroków (2019)

Uwagi

  1. ↑ Według katalogu Biblioteki Głównej Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu (na stronie katalog.ue.wroc.pl).

Przypisy

  1. ↑ a b Nosal Czesław, Encyklopedia PWN , Wydawnictwo Naukowe PWN .
  2. ↑ The Futures Research Directory: Individuals. World Future Society, 1987, s. 148. ISBN 0-930242-30-0. . (ang.).
  3. ↑ a b c d Prof. Czesław Nosal, baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) .
  4. ↑ Edward Dereń: Spis treści – Kształcenie nauczycieli w Polsce. sites.google.com. . (pol.).
  5. ↑ Edward Dereń: Recenzje – Kształcenie nauczycieli w Polsce. sites.google.com. . (pol.).
  6. ↑ Marek Burak, Piotr Pregiel: Tytularni Profesorowie Politechniki Wrocławskiej 1945–2015. pwr.edu.pl, 2015. . (pol.).
  7. ↑ a b c d e 40 lat minęło. Księga jubileuszowa 40-lecia Wydziału Informatyki i Zarządzania Politechniki Wrocławskiej. wiz.pwr.edu.pl, 2009. .
  8. ↑ Czesław Nosal. bw.swps.edu.pl. . (pol.).
  9. ↑ II Wydział Psychologii - Struktura. swps.pl. . (pol.).
  10. ↑ Osoby badające. mensa.org.pl. . (pol.).
  11. ↑ a b c Czesław Nosal - Uniwersytet SWPS. swps.pl. . (pol.).
  12. ↑ Moja droga do psychologii umysłu – spotkanie z prof. Czesławem Nosalem. wroclaw.studentnews.pl. . (pol.).
  13. ↑ Rozdano nagrody i wyróżnienia. „Pryzmat”. nr 100, s. 33, listopad 1997. Wrocław: Politechnika Wrocławska. ISSN 1429-1673. . (pol.). 
  14. ↑ M.P. z 2000 r. nr 43, poz. 843