Dziś Crystal Castles pozostaje tematem ciągłego zainteresowania i debaty we współczesnym społeczeństwie. Wraz ze wzrostem zainteresowania w ostatnich latach, Crystal Castles przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i fanów. Niezależnie od tego, czy w środowisku akademickim, w mediach, czy w codziennych rozmowach, Crystal Castles stał się centralnym punktem dyskusji. Trend ten występuje nie tylko na poziomie lokalnym, ale zyskał także znaczenie na poziomie globalnym, pokazując znaczenie i wpływ, jaki Crystal Castles ma na naszą obecną rzeczywistość. Biorąc pod uwagę tę rosnącą uwagę, niezwykle istotne jest dokładne przeanalizowanie różnych wymiarów i perspektyw, jakie obejmuje Crystal Castles, aby lepiej zrozumieć jego zakres i implikacje dla naszego społeczeństwa.
![]() Crystal Castles podczas koncertu w Oslo (2010) | |
Rok założenia | |
---|---|
Pochodzenie | |
Gatunek |
muzyka elektroniczna, chiptune, witch house, electropunk, synth pop, industrial, dark electro |
Aktywność |
2004–2017 |
Wydawnictwo |
Lies Records, Merok Records, Trouble Records, Last Gang Records, Lovepump United Records |
Skład | |
Ethan Kath Edith Frances | |
Byli członkowie | |
Alice Glass | |
Strona internetowa |
Crystal Castles – kanadyjski zespół wykonujący muzykę elektroniczną. Założony przez z multiinstrumentalistę Ethana Katha oraz wokalistkę Alice Glass. Po odejściu Glass, wokalistką została Edith Frances. Zespół wydał cztery albumy. Od 2017 roku i oskarżeń Glass o przemoc seksualną i znęcanie się ze strony Ethana zespół pozostaje nieaktywny.
Alice Glass (właśc. Margaret Osborn) i Ethan Kath (właśc. Caludio Palmieri) poznali się, gdy Glass miała 15 lat, a Kath 25[1]. Kath był już wtedy rozpoznawalny w lokalnym środowisku muzycznym Toronto dzięki graniu w zespole Kill Cheerleader. Zespół początkowo był solowym projektem Katha[2][3]. W grudniu 2003 rozpoczęli razem pracować nad muzyką. Pod koniec 2004 r. Kath opublikował na swojej stornie w serwisie MySpace pierwszy utwór ze śpiewem Glass pt. Alice Practice[4]. Utwór stał się popularny w Internecie, pojawiło się zainteresowanie wytwórni muzycznych[5][6]. Para muzyków odnowiła kontakt, by wydać go oficjalnie. Sformowali zespół Crystal Castles, którego nazwa nawiązuje do serialu animowanego She-Ra, pomimo że nie oglądali żadnego odcinka[7][5]. Przyjęli także wtedy swoje pseudonimy sceniczne[7]. Alice grała równocześnie nadal występowała w zespole Fatal Fetus dopóki nie wyruszyła w trasę koncertową z Crystal Castles[7]. W lipcu 2006 r. wydali swój debiutancki singiel jako limitowaną edycję dla londyńskiej wytwórni Merok Records[6][8]. Utwór Alice Practice i sam zespół Crystal Castles pojawili się w odcinku brytyjskiego serialu Kumple (ang. Skins) dzięki czemu stali się jeszcze bardziej rozpoznawalni[9][10]. W marcu 2008 r. wydali swój debiutancki album pt. Crystal Castles[3]. Brytyjski magazyn muzyczny NME umieścił go na 39. miejscu zestawienia najlepszych albumów dekady[11]. Wkrótce zespół udał się w długą trasę koncertową. Grali m.in. na festiwalach Open'er[12], Coahella i Reading and Leeds Festival[13]. Występ na festiwalu Glastonbury w czerwcu 2008 r. został prawie przerwany z powodu zachowania Glass, która m.in. wspinała się na szczyt kolumn głośników, próbowała wchodzić na instalację oświetleniową i kilkakrotnie rzucić się na publiczność[14][15]. W lipcu 2009 supportowali zespół Blur podczas koncertu w londyńskim Hyde Parku[16].
Drugi album pt. Crystal Castles (II) duet wydał wiosną 2010 roku. Nagrywali go w różnych lokacjach, m.in. w opuszczonym kościele na Islandii, w garażu w Detroit czy w chacie z bali w Ontario[17]. Na płycie znalazł się utwór Not In Love nagrany z Robertem Smithem z zespołu The Cure[18]. Krążek zebrał na ogół pozytywne recenzje krytyków[3]. Recenzenci określali muzykę z albumu np. jako mieszaninę lodowatego synth popu z gorącym hałasem w nieco bardziej dopracowanej formie[19], a Ian Cohen na łamach portalu Pitchfork stwierdził, że Crystal Castles stało się o wiele bardziej popowe niż było wcześniej[20].
Wiosną 2012 r. duet przeprowadził się do Warszawy, aby rozpocząć pracę nad kolejnym albumem[21][22]. Trzeci album pod tytułem III został wydany w listopadzie 2012 roku[3]. Okładka płyty nawiązuje do fotografii Samuela Aranda, nagrodzonej główną nagrodą w konkursie World Press Photo 2012[23]. Po dwóch pierwszych "wybuchowych i nieprzewidywalnych płytach" trzeci utrzymany jest w tonach niepokoju, ponurości i agresji[24]. Na początku 2013 r. zespół zapowiedział rozległą trasę koncertową po Ameryce Północnej, Europie i Australii[25].
8 października 2014 r. Alice Glass opublikowała post na swoim profilu na Facebooku, w którym ogłosiła swoje odejście z Crystal Castles[15]. Stwierdziła w nim, że to koniec zespołu i początek jej kariery solowej[15].
W kwietniu 2015 r. Ethan Kath opublikował nowy utwór Crystal Castles pt. Frail, już bez udziału Alice Glass[26]. Fani spekulowali, kto jest wokalistką w utworze, Kath zaprzeczył by była to Glass[27]. Pierwszy koncert z nową wokalistką Edith Frances odbył się na festiwalu SoundsWild w Johannesburgu w RPA 27 listopada 2015 roku[28].
W sierpniu 2016 zespół wydał nowy album pt. Amnesty (I), pierwszy krążek powstały bez udziału Glass[29]. W maju 2017 ogłoszono trwające prace nad kolejną płytą - Amnesty (II)[30].
24 października 2017 r. Alice Glass opublikowała oficjalne oświadczenie, w którym szczegółowo opisała formy przemocy, której miał dopuszczać się Ethan Kath nad nią[1][31]. Artystka pisze, że Kath przez lata ją bił, gwałcił i zastraszał. Ich relacja miała zacząć się od stalkingu jej ze strony muzyka. Opisuje, że była przez niego manipulowana i kontrolowana, do tego stopnia, że Kath wybierał w co się ubierała i co wolno jej jeść. Oświadczenie kończy stwierdzeniem, że odejście z Crystal Castles było najtrudniejszą decyzją, jaką kiedykolwiek podjęła, ale jednocześnie jedną z najlepszych, jakie kiedykolwiek podjęła[1].
Kath, za pośrednictwem prawnika wysłał portalowi Pitchfork oświadczenie, w którym stwierdził, że historie przytaczane przez Glass to czysta fikcja[32]. Niedługo później złożył pozew przeciwko Glass o zniesławienie[33]. Kilka miesięcy później Glass poinformowała o oddaleniu pozwu Katha przez sąd w Los Angeles[34]. Serwis Daily Beast w lutym 2018 r. informował, że zgłosiło się do niego więcej kobiet, które potwierdziły, że Kath odbywał z nimi stosunki płciowe gdy były w wieku nastoletnim[35]. Trasy koncertowe Crystal Castles zostały odwołane[32]. W wywiadzie z czerwca 2018 dla Guardiana Alice Glass wymieniła kolejne przykłady znęcania się Katha nad nią. Wspomniała o m.in. wyrywaniu jej włosów czy zmuszaniu jej do grania koncertów po wstrząsie mózgu mimo zaleceń lekarza[36]. W październiku 2020 r. Glass napisała na Twitterze, że sama nie popiera Crystal Castles i jej fani też nie powinni[37].
Od 2017 r. Crystal Castles pozostaje zespołem nieaktywnym. Nie ukazały się ich żadne nowe wydania, nie grają koncertów i nie ma żadnych aktualizacji na temat jego statusu.
Crystal Castles skupione było na elektronicznych, szorstkich i chwytliwych 8-bitowych dźwiękach[38]. Muzyka disco miesza się w ich twórczości z przesterowanymi wokalami i przetworzonymi dźwiękami[39].
Rok | Album | UK | US | US Dance | Wytwórnia |
---|---|---|---|---|---|
2008 | Crystal Castles I | 47 | – | 6 | Last Gang |
2010 | Crystal Castles II | 48 | 188 | 6 | Fiction |
2012 | (III) | Fiction | |||
2016 | Amnesty (I) | Fiction |
Rok | Tytuł | Najwyższa pozycja | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
AUS | BEL (FLA) [40] |
BEL (WAL) [41] |
DEN [42] |
UK | UK INDIE | ||||||||||||
2007 | „Alice Practice” | – | – | – | – | – | – | Crystal Castles | |||||||||
„Crimewave” | – | – | – | – | – | 17 | |||||||||||
2008 | „Air War” | – | – | – | – | – | – | ||||||||||
„Courtship Dating” | – | – | – | – | – | – | |||||||||||
2010 | „Celestica” | – | – | – | – | – | – | Crystal Castles II | |||||||||
"Baptism” | – | – | – | – | 120 | – | |||||||||||
"Not in Love" (feat. Robert Smith) | 90 | 53 | 43 | 31 | 54 | – | |||||||||||
2012 | "Plague” | – | – | – | – | – | – | III | |||||||||
„Wrath of God” | – | – | – | – | – | – | |||||||||||
„Affection” | – | – | – | – | – | – | |||||||||||
2015 | „Deicide” | – | – | – | – | – | – | ||||||||||
„Frail” | – | – | – | – | – | – | Amnesty (I) | ||||||||||
2016 | „Concrete” | – | – | – | – | – | – | ||||||||||
„Char” | – | – | – | – | – | – | |||||||||||
„Fleece” | – | – | – | – | – | – | |||||||||||
„–” pozycja nie wydana bądź nie notowana. |