Co?
W dzisiejszym świecie Co? nabrało dużego znaczenia w różnych obszarach. Niezależnie od tego, czy chodzi o sferę polityczną, społeczną, kulturową czy technologiczną, Co? stał się centralnym tematem debaty i zainteresowań. Jego wpływ został odnotowany w codziennym życiu ludzi, a także w dynamice społeczeństw i ewolucji różnych gałęzi przemysłu. W tym artykule zbadamy znaczenie i znaczenie Co? dzisiaj, a także jego wpływ na różne aspekty naszego życia. Ponadto przeanalizujemy, w jaki sposób Co? w dalszym ciągu stanowi punkt odniesienia we współczesnym świecie i jak jego znaczenie będzie nadal rosło w przyszłości.
| Gatunek | |
|---|---|
| Data premiery | |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
110 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | |
| Główne role | |
| Muzyka | |
| Zdjęcia | |
| Kostiumy |
Co? (także Dziennik zakazanych marzeń, wł. Che?, ang. What? lub Diary of Forbidden Dreams) – film fabularny Romana Polańskiego z 1972 roku.
Oryginalny tytuł filmu „Che?” jest włoskim słowem, które na język polski tłumaczy się zazwyczaj jako „że” lub „który”, ale w kolokacji z innymi słowami może oznaczać również „co” i „ale”.
Fabuła
Do hotelu w nieznanym śródziemnomorskim włoskim kurorcie, uciekając przed gwałcicielami, trafia Nancy, młoda Amerykanka z pokolenia „dzieci kwiatów”. Przygody Nancy w hotelu są analogiczne do przygód Alicji w Krainie Czarów Lewisa Carrolla, z podtekstem erotycznym.
Obsada
- Sydne Rome – Nancy
- Marcello Mastroianni – Alex
- Hugh Griffith – Joseph Noblart
- Guido Alberti – ksiądz
- Gianfranco Piacentini – Tony
- Roman Polański – Mosquito
Ścieżka dźwiękowa
W filmie wykorzystano utwory kompozytorów, Ludwiga van Beethovena, Mozarta oraz Schuberta. Jeden z tych utworów to kwartet smyczkowy Schuberta Śmierć i dziewczyna, który 22 lata później posłużył Polańskiemu jako motyw przewodni do filmu pod tym samym tytułem.
Odniesienia kulturowe w filmie
Na ścianach hotelu, do którego trafiła Nancy, znajduje się obrazy, m.in. Studium wg Valazqueza Francisa Bacona i Pole pszenicy z cyprysami Vincenta van Gogha. Pielęgniarka właściciela kurortu, w scenie obiadu gości hotelowych, czyta książkę Tako rzecze Zaratustra Friedricha Nietzschego.
Bibliografia
- Mariola Dopartowa, Labirynt Polańskiego, Kraków 2003
- Roman Polański, Roman, Warszawa 1989
- Grażyna Stachówna, Roman Polański i jego filmy, Warszawa – Łódź 1994
- Grażyna Stachówna, Polański od A do Z, Kraków 2002
Linki zewnętrzne
| 1960–1969 | |
|---|---|
| 1970–1979 | |
| 1980–1989 | |
| 1990–1999 | |
| 2000–2009 |
|
| 2010–2029 |
|
| Krótkometrażowe |
|
