Cmentarz wojenny nr 189 – Lubinka

W dzisiejszym świecie Cmentarz wojenny nr 189 – Lubinka staje się coraz bardziej istotnym tematem zainteresowań. Niezależnie od tego, czy mówimy o technologii, nauce, polityce, ekonomii czy jakiejkolwiek innej dziedzinie, Cmentarz wojenny nr 189 – Lubinka odgrywa fundamentalną rolę w naszym życiu. Wraz z postępem społeczeństwa i rozwojem nowych idei, Cmentarz wojenny nr 189 – Lubinka nabrał znaczenia, którego nie można zignorować. W tym artykule zbadamy różne aspekty Cmentarz wojenny nr 189 – Lubinka, analizując jego wpływ na różne aspekty życia codziennego. Od powstania do obecnej ewolucji Cmentarz wojenny nr 189 – Lubinka był tematem ciągłej dyskusji we współczesnym świecie.

Cmentarz wojenny nr 189
Lubinka
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Miejscowość

Lubinka

Typ cmentarza

wojenny

Stan cmentarza

nieczynny

Powierzchnia cmentarza

322 m²

Liczba pochówków

112

Liczba grobów

24+26

Data otwarcia

1915

Architekt

Heinrich Scholz

Położenie na mapie gminy Pleśna
Mapa konturowa gminy Pleśna, na dole znajduje się punkt z opisem „Cmentarz wojenny nr 189Lubinka”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Cmentarz wojenny nr 189Lubinka”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Cmentarz wojenny nr 189Lubinka”
Położenie na mapie powiatu tarnowskiego
Mapa konturowa powiatu tarnowskiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Cmentarz wojenny nr 189Lubinka”
Ziemia49°53′28,5″N 20°54′28,0″E/49,891250 20,907778
Multimedia w Wikimedia Commons

Cmentarz wojenny nr 189 – Lubinka – austriacki cmentarz z I wojny światowej w Lubince, województwie małopolskim, powiecie tarnowskim, w gminie Pleśna. Jeden z ponad 400 zachodniogalicyjskich cmentarzy wojennych zbudowanych przez Oddział Grobów Wojennych C. i K. Komendantury Wojskowej w Krakowie. W VI okręgu tarnowskim cmentarzy tych jest 63[1].

Fragment cmentarza
Pomnik centralny

Opis cmentarza

Znajduje się na grzbiecie odbiegającym od Wału (523 m) w północnym kierunku do Lubinki (421 m). Prowadzi obok niego droga asfaltowa z Lubinki i zielony szlak turystyki pieszej[2]. Zaprojektowany przez Heinricha Scholza na planie prostokąta. Ogrodzenie tworzy solidny kamienny mur nakryty betonowym daszkiem. Wejście przez dwuskrzydłową metalową furtkę. W przeciwległym do furtki murze znajduje się na murowanym z kamienia cokole betonowy jednoramienny krzyż łaciński. Ułożone w pięciu rzędach nagrobki żołnierzy to betonowe, profilowane stele zwieńczone żeliwnymi krzyżami. Są dwa rodzaje tych krzyży: jednoramienne łacińskie i dwuramienne lotaryńskie. Na stelach emaliowane tabliczki imienne[1].

Cmentarz został poddany gruntownemu remontowi i jest w bardzo dobrym stanie[3] (w 2015 r.).

Polegli

W 24 grobach zbiorowych i 26 pojedynczych pochowano tu 94 żołnierzy austro-węgierskich i 18 żołnierzy rosyjskich. Żołnierze austro-węgierscy pochodzili głównie z następujących oddziałów:

  • 2, 14. pułku piechoty. Ich rejon uzupełnień znajdował się w okolicach Linzu w Austrii,
  • 58. pułku piechoty. Ich rejon uzupełnień znajdował się w okolicach Iwano-Frankowska, obecnie na Ukrainie. 72% tego pułku w 1914 r. stanowili Ukraińcy,
  • 88. pułku piechoty, z rejonem uzupełnień w okolicy Brna w Czechach. W 1914 r. stanowili 72% stanowili Czesi[3].

Przypisy

  1. ↑ a b Roman Frodyma: Galicyjskie cmentarze wojenne. Tom II. Okolice Tarnowa. Rewasz, 1997. ISBN 83-85557-38-5.
  2. ↑ Pogórze Rożnowskie. Mapa 1:50 000. Kraków: Compass, 2004. ISBN 83-89165-72-4.
  3. ↑ a b Cmentarze I wojny. .
Zachodniogalicyjskie cmentarze wojenne z I wojny światowej
Okręg I – Żmigród
Okręg II – Jasło
Okręg III – Gorlice
Okręg IV – Łużna
Okręg V – Pilzno
Okręg VI – Tarnów
Okręg VII – Dąbrowa
Okręg VIII – Brzesko
Okręg IX – Bochnia
Okręg X – Limanowa
Okręg XI – Kraków