Obecnie Cmentarz Wyszehradzki stał się tematem ogólnego zainteresowania, który obejmuje różne obszary życia codziennego. Zarówno na poziomie osobistym, jak i zawodowym, Cmentarz Wyszehradzki wywołał wiele dyskusji i wygenerował sprzeczne opinie. Od czasu swojego pojawienia się na scenie publicznej Cmentarz Wyszehradzki przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie, wywołując żarliwe dyskusje i głębokie refleksje na temat jego wpływu na nasze społeczeństwo. W tym artykule zbadamy różne aspekty Cmentarz Wyszehradzki i jego wpływ na nasze życie, oferując szczegółowe i obiektywne spojrzenie na to zjawisko, które wciąż budzi kontrowersje.
![]() Jedna z kwater cmentarnych, w tle arkady | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres |
Wyszehrad |
Typ cmentarza |
komunalny |
Stan cmentarza |
czynny |
Powierzchnia cmentarza |
0,81 ha |
Data otwarcia |
XIII w./1869 |
Położenie na mapie Pragi ![]() | |
Położenie na mapie Czech ![]() | |
![]() |
Cmentarz Wyszehradzki (czes. Vyšehradský hřbitov) – cmentarz położony w stolicy Czech w dzielnicy Praga 2, Wyszehrad[1]. Jest położony na północ od bazyliki św. św. Piotra i Pawła, spoczywają na nim wybitni obywatele, którzy mieli wpływ na historię Czech.
Historia nekropolii w tym miejscu sięga XIII wieku, do zamknięcia twierdzy w 1866 był to mały cmentarz przykościelny. W ciągu kolejnych trzech lat splantowano teren o powierzchni 0,81 ha. W 1887 w północnej i zachodniej części wybudowano arkady w stylu neorenesansowym, ich projektantem był Antonin Wiehl. Wytyczenie nekropolii w środkowej części miasta było wyjątkowym odstępstwem od wprowadzonego edyktem józefińskim z 4 lutego 1784 roku zakazu zakładania cmentarzy w otoczeniu tkanki miejskiej. W latach 1889–1893 we wschodniej części cmentarza wybudowano zaprojektowany również przez Antonina Wiehla panteon "Slavín", wspólny grobowiec przeznaczony do pochówków wybitnych osobistości czeskiej kultury, sztuki, nauki i techniki. Autorem zdobiących go rzeźb jest Josef Mauder.
Bedřich Smetana, Antonín Dvořák, Zdeněk Fibich.
Vilém Kurz Młodszy, František Maxián i Pavel Štěpán.
Rafael Kubelík, Zdeněk Chalabala, Karel Ančerl, Karel Nedbal, Jiří Bělohlávek.
Ema Destinnová, Josef Lev, Jan Berlík, Hanuš Thein, Zdeněk Otava, Eduard Haken, Beno Blachut, Ladislav Mráz, Waldemar Matuška.
Josef Slavík, Jan Kubelík, Josef Suk.
Břetislav Benda, Václav Levý, Josef Václav Myslbek, Jan Štursa, Stephen Zálešák.
Karel Purkyně, Adolf Kašpar, Vojtěch Hynais, Alfons Mucha, Karel Svolinský, Mikoláš Aleš, Julius Mařák.
Josef Gočár, Kamil Hilbert, Jan Kaplický
Karel Čapek, Vítězslav Nezval, Jan Neruda, Julius Zeyer, Josef Václav Sládek, Jaroslav Vrchlický, Svatopluk Čech, Josef Hora, Karel Toman, Josef Kainar, Karel Hynek Mácha, Božena Němcová, Václav Beneš Třebízský, Vaclav Štulc, Josef Svátek, Vladimír Neff.
Jan Evangelista Purkyně, Jaroslav Heyrovský, František Křižík