Chauncey Morehouse
Dziś Chauncey Morehouse to temat, który budzi duże zainteresowanie i dyskusję w społeczeństwie. Wiele osób zaangażowało się w badanie Chauncey Morehouse, aby lepiej zrozumieć jego znaczenie w naszym życiu. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Chauncey Morehouse, od jego początków po dzisiejszy wpływ. Omówimy także różne perspektywy i opinie na temat Chauncey Morehouse, aby zapewnić pełny i zrównoważony pogląd. Niezależnie od stanowiska zajętego w tej kwestii nie można zaprzeczyć, że Chauncey Morehouse odgrywa kluczową rolę w naszym społeczeństwie i zasługuje na poważną i wnikliwą refleksję.
.jpg) Chauncey Morehouse (początek lat 20.) | |
| Data i miejsce urodzenia |
11 marca 1902 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
31 października 1980 |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód |
muzyk |
| Powiązania | |
Chauncey Morehouse (ur. 11 marca 1902 w Niagara Falls, zm. 31 października 1980 w Medford w stanie New Jersey)[1] – amerykański perkusista jazzowy. Uchodził za jednego z najlepiej grających technicznie perkusistów lat 20.[1]. Wynalazca i modyfikator instrumentów perkusyjnych.
Życiorys
Dorastał w Chambersburgu w Pensylwanii[1]. Wcześnie zaczął grać na perkusji. W szkole średniej był członkiem jej orkiestry. Równocześnie występował z ojcem, który grał na fortepianie w kinoteatrach, ilustrując muzyką nieme filmy[1]. W 1919 – jeszcze chodząc do szkoły średniej – prowadził swoją grupę Versatile Five.
W latach 1922–1924 zdobywał doświadczenie, grając w zespole Paula Spechta The Society Serenaders. Wraz z nim dokonywał nagrań, a w 1923 odwiedził Londyn. Od 1925 do 1927 pracował w orkiestrze Jeana Goldkette’a w Detroit. Również w 1927 grał m.in. z kornecistą Bixem Beiderbeckiem i saksofonistą Frankiem Trumbauerem w krótko istniejącej, mimo to legendarnej formacji Adriana Rolliniego[1]. W latach 1928–1929 był stałym członkiem orkiestry Donalda Voorheesa. W okresie 1925–1929 jako sideman uczestniczył w licznych sesjach nagraniowych firmowanych nazwiskami takich liderów jak Goldkette, Trumbauer, Biderbecke, Red Nichols, bracia Dorsey – Jimmy i Tommy, oraz Joe Venuti.
W 1929 zrezygnował z występów przed publicznością na rzecz kariery muzyka studyjnego. Przez następne cztery dziesięciolecia pracował w Nowym Jorku głównie w wytwórniach płytowych, radiu, a później telewizji[1]. Grał przeważnie muzykę popularną. Trzydzieści pięć lat był członkiem orkiestry NBC[2]. Wraz z upływem czasu unowocześniał swój styl gry.
Zawsze interesował się budową instrumentów perkusyjnych. Jeszcze w 1932 założył orkiestrę, w której muzycy grali na kilku zaprojektowanych przez niego instrumentach. On sam zaś grał na nastrojonych chromatycznie kilkunastu zmodyfikowanych wg własnego pomysłu afrykańskich bębnach ngoma. W realizacji przedsięwzięcia pomagał mu perkusista Don King[1].
W latach 70., kiedy był już emerytem i muzykiem zapomnianym, okazjonalnie pojawiał się na estradzie. Sporadycznie występował na festiwalach jazzowych[1]. W 1975 zagrał w Carnegie Hall na koncercie upamiętniającym Jeana Goldkette’a[1].
W ostatnim okresie życia mieszkał w Vincentown w New Jersey. Przed śmiercią był rezydentem domu opieki w Medford[2]. Miał 78 lat. Pozostawił po sobie żonę – Virginię, z którą miał córkę – Susan i syna – Jamesa[2].
Dyskografia
Jako sideman
- 1982 Red Nichols and His Five Pennies – 1926–31 Rarest Brunswick Masters (MCA)
- 1999 The Engine Room – A History of Jazz Drumming from Storyville to 52nd Street (Proper Records) – 4 CD
Zestawienie wg dat wydania płyt
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
- Chauncey Morehouse – dyskografia, Discogs