Caproni Ca.311
Dziś temat Caproni Ca.311 ma ogromne znaczenie i interesuje szerokie spektrum społeczeństwa. Od wpływu na gospodarkę po wpływ na codzienne życie ludzi, Caproni Ca.311 wywołał debatę i refleksję w różnych obszarach. Wkraczając w XXI wiek, nie możemy ignorować znaczenia Caproni Ca.311 i jego złożonego związku z innymi aspektami współczesnego życia. W tym artykule zbadamy różne perspektywy i podejścia do Caproni Ca.311, analizując jego znaczenie, implikacje i możliwe wyzwania. Mamy nadzieję, że dzięki szczegółowej analizie odkryjemy nowe pomysły i perspektywy, które pomogą nam lepiej zrozumieć rolę, jaką Caproni Ca.311 odgrywa w dzisiejszym świecie.
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
metalowa |
| Załoga |
3 osoby |
| Historia | |
| Data oblotu | |
| Lata produkcji | |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
2 x silnik gwiazdowy PiaggioP VII C.35 |
| Moc |
470 KM |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
16,20 m |
| Długość |
11,74 m |
| Wysokość |
3,69 m |
| Powierzchnia nośna |
38,40 m² |
| Masa | |
| Własna |
3460 kg |
| Startowa |
4822 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
347 km/h |
| Pułap |
7400 m |
| Zasięg |
1700 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 3 x karabin maszynowy kal. 7,7 mm
400 kg bomb | |
| Użytkownicy | |
| Włochy, Jugosławia, Chorwacja | |
Ca.311 Caproni – włoski lekki samolot transportowy i bombowy z okresu II wojny światowej. Wyprodukowano 335 egzemplarzy.
Historia
Caproni Ca.311 był wersją rozwojową Ca.310. Samolot bardzo przypominał Bristol Blenheim oraz Breguet Bre.482. Poprawionym elementem było oszklenie kabiny pilotów, z której była bardzo dobra widoczność. Samolot był całkowicie wykonany z metalu (tak jak cała rodzina samolotów Caproni). Tylko do kilku elementów użyto drewna.
Uzbrojenie samolotu stanowiły trzy karabiny maszynowe kal. 7,7 mm. Maszyna mogła zabrać na pokład 400 kg bomb.
Eksploatacja
Ca.311 został wprowadzony na miejsce dwupłatowców IMAM Ro.37. Pierwsze samoloty trafiły do Afryki Północnej w 1940 roku. Eksploatacja wykazała zbyt niską moc silnika oraz ogólną zawodność maszyny. Zadowalająca była tylko zwrotność samolotu.
Samoloty tego typu otrzymało sześć grup rozpoznania lotniczego (Gruppi osservazione Aerea) stacjonujących w Afryce Północnej. Samoloty te również brały udział w działaniach froncie wschodnim i na Bałkanach.
Pod koniec wojny dużo samolotów tego typu znajdowało się w szkółkach lotniczych. Cześć maszyn przekazano lotnictwu jugosłowiańskiemu.
Literatura
- Taylor Michael JH, Jane's Encyclopedia of Aviation, Londyn: Editions Studio, s. 237.
.svg)
